Her maçında olduğu gibi bu maçında da onu izlemeye gitmiştim, garip bir alışkanlığımdı. İlk round başlamadan önce gözleri beni aradı, bulduğunda elini benimle selamlaşır gibi yumruk yaptı, aynı şekilde karşılık verdim. Bu uzun süredir yaptığımız bir şeydi. Round'ın başlamasıyla dişliğini taktı ve o öldürücü bakışlarını karşısındaki iri yarı adama yolladı. Karşılaşmanın sonucunun ne olacağını bildiğim halde onu izlemeyi seviyordum. Çocukluğumdan beri babamla boks maçlarına giderdik, ilgimi çeken tipler olurdu ama daha önce hiç bu kadar uzun süre sadece birinin maçına gitmemiştim. Onun gözlerindeki hırstı belki beni bu maçlara getiren, ya da belki hiçbir türlü kaybetmeyişiydi. Onu ilk keşfettiğimde daha toydu, ama böyle olacağı belliydi, hırslıydı, pes etmezdi. Vücudunun gelişimini, her gün biraz daha irileştiğini gözlerimle görmüştüm, ondaki değişim fark edilmeyecek gibi değildi, yakışıklı da bir çocuktu, kemikli bir yüze sahip olmasına rağmen yanakları oldukça tombul ve sıkılası duruyordu.
Babamı kaybedişimden sonra tüm ailem beni boks maçlarından uzak tutmaya çalıştı, üzüleceğimi, kendimi hırpalayacağımı düşündüler, ama ben kendimi burda, bu ringde onunla birlikte hissediyordum, yanımda belirip benimle maç hakkında sohbet ediyordu. Calum'ı sağken 3 kez izledi, o da benim düşündüklerimi düşünüyordu. Hatta onun peşinden koşup onunla bir menajerlik anlaşması imzalamamı bile istemişti, ama ben işin içinde olmaktan çok izlemeyi seviyordum. Gündüzleri tur rehberi, akşamları boks seyircisi.
Calum Hood, asıl konumuz, kızlarla çok iyi anlaşırdı, onlarla nasıl konuşması gerektiğini bilirdi. İşte bu yüzden onu takip ettiğim 4 yıl boyunca maç izlemeye gelen kız sayısı 1'den 100'lere ulaşmıştı. Onların numaralarını alır, belki biraz takılır sonra silerdi, ya da ben böyle yaptığını düşünüyorum. Benden numaramı istemedi, hiçbir zaman. O flörtöz bakışından da atmadı. O bana aşıktı, ben onun için tutuşuyordum. Ama ikimizde pes etmemiştik.
Bu da bizim hikayemiz.
Özür dilerim iğrenç yazdığım için
