Yeni Bir Hayat - Alsel

Sana Güvenmiştim

Selin

Herkes Elif'e, Elif de bana bakıyordu. Anlayamamıştım ne anlatabilirdi ki? Ne biliyordu ki? 

"Elif sus! Bir kelime daha etme!"

"Noldu Aliş? Pişman mı oldun yoksa?"

Ali avazı çıktığı kadar bağırdı,

"SANA SUS DEDİM!"

Elif susmuyordu.

"Selin aynı gün iki kişi tarafından aldatılmış! Hem sevgilisi hem babası! Kızımız bu yüzden arkasında bakmadan Amerika'ya kaçmış.."

Başımdan aşağıya kaynar sular döküldü sanki. Nasıl? Nasıl bilebilirdi?

Benim sesim çıkmazken Ali'ninki bağırarak çıkıyordu.

"Napıyorsun lan sen!"

Elif'i kolundan tutup dışarıya attı. 

Nazlı ve Tuğçe yanıma geldi

"Selin iyi misin kardeşim?"

"Canım bak biz burdayız"

Emre ve Savaş şaşkınca etrafa bakarken, Peri ağlayarak içeri girdi. Can da peşinden.

"N-nazlı Peri'ye bak.."

Sadece bunları söyleyebilmiştim.

Ali koşarak yanıma geldi. 

"Selin lütfen.. Yüzüme bak"

Hiç kimseye bakmadan dışarı çıkıp koşmaya başladım. Ali arkamdan geliyordu.

Eve geldiğimde nefes nefese kalmıştım. Düşünemiyordum bir an önce burdan gitmek istiyordum. 

Ali yaklaşırken taksi çevirip bindim.

"Hava alanına!"

***

1 Hafta sonra

***

Ali

O olaydan sonra Selin kimseyle konuşmadan İstanbul'a dönmüştü. Biz de arkasından.. Her şey mahvolmuştu.

Selin bir haftadır odasından çıkmıyordu. Kimseyi de içeri almıyordu. Nazlı ve Tuğçe ile bile konuşmuyordu. Bu arada herkes her şeyi öğrenmişti.

Her gün en az 4-5 kere kapısına gidiyordum ama ses bile çıkarmıyordu.

Telefonum çalmaya başladı. Nazlı,

"Ali, hadi bize gel!"

"Noldu? Selin çıktı mı odadan yoksa?"

"Hayır hayır sakin ol, zaten onun için gelmeni istiyorum. Hep beraber bi çözüm bulalım böyle devam etmez bu"

"Haklısın.. Tamam geliyorum"

***

Herkes salonda toplanmıştı, Güneş hanım ve babam dahil herkes. Söze Güneş hanım başladı,

"Çocuklar Selin kendini kötü hissediyor, ne yapalım bilemiyorum" 

"Anne acaba Amerika'ya mı gitsek yine? En azından birkaç günlüğüne?"

"Bu bir çözüm değil ki Nazlı'cım, ayrıca odadan bile çıkaramıyoruz"

Herkes fikrini söylerken ben sadece dinliyordum..

***

Selin

Sesler geliyordu aşağıdan, belli ki yollar bulmaya çalışıyorlardı beni buradan çıkarmak için. Oysa ben kimseye kırgın veya kızgın değildim. Sadece hayal kırıklığı yaşıyordum. Ali'ye güvenmiştim. 

Herkesi üzmenin bir anlamı yoktu.

Üstümü değiştirip, yüzümü yıkadım. Yavaşça kapıyı açıp merdivenlerden indim. 

"Selin!"

"Nazlı.."

"İkizim!" deyip boynuma sarıldı. Herkes şaşkın gözlerle bana bakıyordu. Nazlı'dan ayrılınca bir koltuğa geçip oturdum. 

"Önce herkesten özür dilerim.. Bu kadar abartılacak bir şey yok. Her şey yıllar öncesinde kaldı. Lütfen uzatmayalım."

Gülümsemeye çalışarak Haluk abiye baktım,

"Hatta Haluk abi bu akşam sizde barbekü yapsak?"

"Tabi ki Selincim, çok iyi fikir"

Herkes hala şaşkınca bana bakarken,

"Öyle bakmayın hadi ama, iyiyim ve bir an önce bu havanın dağılmasını istiyorum."

O kadar insan arasından bir tek Mavi'ye bakmamıştım..

***

Akşam olunca Haluk abilerin bahçesinde toplandık. Herkesin keyfi yerindeydi, bir kişi hariç..

Bugün defalarca konuşmaya çalışmıştı benimle her seferinde atlatmıştım onu. 

Yavaşça yanına doğru yürüdüm. Beni görünce oturduğu yerden doğruldu.

"Selin?"

"Şşşt. Gel benimle."

Kimse görmeden eve girdik, peşimden sessizce geliyordu.

Ali'nin odasına çıktık, o da girince kapıyı kilitledim. 

Ali

Sonunda! Baş başaydık ve bana bakıyordu.

"Selin!"

Ona doğru hızla yaklaştım, tam sarılacakken durdurdu beni. 

Dudaklarıma bakarak bana yaklaştı, nefeslerimiz birbirine değiyordu. Bir santim daha yaklaşsa dudaklarımız birbirine değecekti. Titriyordum, özlemiş miydim?

Mesafeyi bozmadan konuşmaya başladı.

"Ali.. Biz o gece öpüştük ya.."

"Evet.."

"İşte o öpücük seninle benim yaşayabileceğimiz tek ve son şeydi."

Gözlerini dudaklarımdan gözlerime getirdi.

"Ben sana güvenmiştim.."

Hızla odadan çıktı.

Yıkılmıştım.

Olduğum yere yığıldım resmen. Biz artık yoktuk. 

Neden böyle hissediyordum? Selin kimdi ki?