Yeni Bir Hayat - Alsel

İstanbula dönüş

Selin
Kafamı kaldırıp sağıma baktığımda uyumaya devam eden ikizimi gördüm, nasıl da huzurluydu yüzü.. Pencereden baktığımda ise 4 yıl önce bırakıp gittiğim ve asla geri dönmek istemediğim şehri gördüm. Annemin ısrarları sonucu ve artık iyileştiğimi düşünerek geri dönme kararı almıştım, bu kararda Nazlı'nın da desteği çok büyüktü. Resmen sırf benim için 4 yıldır o da gelmemişti İstanbul'a. Lise bittiğinde New York'ta okumaya devam ederiz diye düşünmüştük ama annemin ani evlilik kararı ve bizden daha fazla uzak kalmak istememesi bizi buraya getirmişti. Kafamdan bu düşünceler geçerken pilot inişe geçtiğimizin anonsunu yaptı. Yavaşça Nazlı'yı uyandırdım:

"Nazlı.. Hadi uyan geldik."

Nazlı yavaşça gözlerini açarak: "Geldik mi? Amma da uyumuşum.."

Uçaktan indikten sonra valizleri beklemeye başladık, çok fazla eşyamız vardı. Sırf bu yüzden anneme büyük bir arabayla gelmesini rica etmiştik. 

Valizler geldikten sonra, görevlilerin de yardımıyla o bilindik kapıdan çıktık ve gözlerimiz annem ve Peri'yi aramaya başladı.

"Nazlııııı! Seliiiin!" 

Annem bizi çoktan görmüş sesleniyordu. Yanında da Peri ve ... Haluk Bey.

Yanlarına gittiğimizde annem ikimize de sıkıca sarıldı. Annem ve Peri yıl içinde sık sık yanımıza gelirlerdi. Hatta annem Haluk Bey ile tanışmasa Peri ile beraber New York'a yanımıza taşınacaklardı. Adamı baştan aşağıya süzdükten sonra elimi uzattım:

"Siz Haluk Bey olmalısınız.. Merhaba ben Selin."

"Merhaba Selin, sen de Nazlı olmalısın. Hoş geldiniz."

Nazlı: "Merhaba, tanıştığıma memnun oldum."

Eşyalarımız başka bir arabaya yerleştirilirken biz de öndeki büyük arabaya geçtik.

Haluk Bey, "Kızlar yorgunsunuzdur diye eve gitmek istersiniz diye düşündük.."

"Evet evet gerçekten yorgunuz eve gitsek çok iyi olur" diye atladım hemen.

Annem, "Haluk'cum biz kızlarla eve geçelim biraz dinlensinler, eğer size de uygunsa akşam hep beraber yemek yeriz olur mu?" diye gönlünü almaya çalışmıştı sanki.

Haluk Bey de başıyla onayladıktan sonra, arabada pek konuşma olmadan eve geldik. 

Evimi, bahçemizi, odamı o kadar özlemiştim ki..

Ama bunlarla hasret gidermeden önce ufak bir aile toplantısına ihtiyacımız vardı. 

Annem ile Haluk abi (kendisine böyle hitap etmemi rica etmişti) vedalaşırken pencereden onları izledim. Peri yanıma gelince :

"Ee Peri kızı, ne diyorsun Haluk abi için? Nasıl biri?"

"Abla ben sevdim Haluk abiyi, uzun zamandır sık sık vakit geçiriyoruz. En önemlisi de annem çok mutlu, görmedin mi?"

Peri'nin sözlerinden sonra annemlere tekrar baktım, gerçekten de mutlu görünüyordu..

Kendimi koltuğa attıktan sonra gözlerimi kapattım. Babam bizi başka bir kadın için bırakıp Rusya'ya gittiğinden beri annem bütün hayatını bize adamıştı. O güçlü bir iş kadınıydı, annem ünlü bir kozmetik firmasının ortağıydı. Uzun çalışmalar ve büyük emekler sonucu bu noktaya gelebilmişti. Bize bu hayatı ancak bu şekilde sunabilmişti. Zaman zaman bizi aksatırdı ama biz Nazlı'yla New York'a gittikten sonra bu sorun da kendiliğinden ortadan kalkmıştı. Onu çok seviyordum ve mutlu olması tek isteğimdi, zaten sırf mutlu olsun diye buralara kadar gelmiştim.