Çoçukluğum Çalındı

1.Bölüm "HABERSİZ"

Berna zeki,güzel ve 16 yaşında bir kızdı.İstanbul da ailesiyle yaşıyor bir kız bir erkek iki kardeşi vardı.Derslerin de çok başarılıydı.
Okuldan eve dönüyorken yüzünde bir gülümseme vardı. Çünkü Yiğit ona "seni seviyorum" demişti ama Berna aşk konularıyla ilgilenmiyordu çünkü tek hedefi Doktor olmaktı.Hedefi için derslerinden başka bir düşünmüyordu.İnsanların hayatını kurtarmak onun için en büyük bir mucizeydi.
Eve yaklaştı ve gördüklerine inanamadı evden eşyalar çıkarıyıyordu.Annesini kapının yanında görünce
-Anne eşyaları nereye götürüyorlar? Babam nerde?
-Buradan gidiyoruz kızım. Baban eşyaları taşıyor.Eşyalarımızı sattık. Deden aradı durumu iyi değilmiş.Son günlerini akrabalarıyla geçirmek istiyormuş.Zaten babanı işden çıkarmışlar gitsek iyi olur en azından para biriktiririz.
-Neden para biriktiriyoruz anne borcumuz mu var ?
-Berna şimdi bunları konuşacak vaktimiz yok.Üstünü değiştir sonra eşyalarını hazırla 1 saat sonra Urfaya gideceğiz.
Hemen içeri girdi üstünü değiştirdi,eşyalarını hazırladı ama gitmek istemiyordu çünkü burada doğup burada büyümüştü ve arkadaşlarını bırakmak, okulunu bırakmak istemiyordu.
Yola çıkmaya az kalmıştı arkadaşlarıyla vedalaştı onlara sık sık geleceğini söyledi.Öğretmenleriyle vedalaşamadığı için üzgündü.
1 saat sonra

Annesi Bernayı bulamamıştı.Çok sinirlenmişti çünkü yola çıkmakları gerekiyordu.
Bernanın geldiğini gördü Seher (Bernanın annesi)
Kızgın halleriyle
-Berna nerdesin?
-Arkadaşlarımla vedalaştım.Anne yarın gitsek olmaz mı ? Öğretmenlerimle vedalaşmadım.
-Berna ! Uçağı kaçıracağız senin yüzünden.
Şaşkın bir ifadeyle;
-Anne uçağa mı bineceğiz?
-Ne ile gidecektik kızım? Otobüsle kaç saat sürer Urfa sen biliyor musun?
Heyecanlanan Berna birşey unutmuştu Yiğiti!! Yiğite bir veda bile etmeden gidemezdi.Çünkü Yiğit Berna'yı sevdiğini söylemişti.Havaalanın da annesinin telefonun aldı ve Yiğiti aradı.
-Alo?
-Yiğit ben Berna!
Şaşkın bir ifadeyle
-Berna noldu ?
-Annemin telefonundan arıyorum.Çok vaktim yok Yiğit sana bişey söyliyeceğim.
-Seni dinliyorum Berna
-Yiğit biz Urfaya gidiyoruz.Şuan havalanındayım.Dedemin durumu iyi değilmiş.Bir daha gelir miyiz bilmiyorum ama ben ziyarete geleceğim.Sana hoşçakal demek için aradım.
Hayal kırıklığı yaşayan Yiğit
-Berna ben seni görmeden...
Celal (Bernanın babası)
-Berna!Kapat telefonu uçağa biniyoruz.
-Tamam baba
-Kapatmam lazım Yiğit şimdi uçağa bineceğiz.
-Ber..
Berna telefonu yüzüne kapananınca Yiğit çok üzülmüştü. Onu bir daha göremecekti.Oysa ki Berna ya diyecekleri bitmemişti.
Berna ise şuan Yiğiti düşünmüyordu.İlk kez uçağa bindiği için heyecanlıydı bulutları görmek için sabırsızlanıyordu.Ailesiyle beraber uçağa bindiler.Uçak havalanmıştı Berna ve ailesinin ilk uçak deneyimiydi belki ilk ve son !
Bernanın kafasına takılan bi soru vardı durumları çok iyi değildi , uçak parasını alacak parayı nerden bulduklarını bile türlü aklına kestiremiyordu. Aklında ki soruya cevap bulamayınca
-Anne uçak parasını biz mi ödedik?
-Hayır kızım.Deden daha erken gelememiz için para yolladı.
-Dedem neden bu kadar erken gelmemizi istiyor?
-Berna çok soru soruyosun kızım.Bulutlara bak sen , bir daha böyle görme şansın olmayabilir.
Cevabı alamayan Berna annesinin dediği gibi bulutları izlemeyi tercih etti.Bulutları izleyen Berna tam gözleri kapanıyordu ki kardeşi Kerem
-Abla tuvaletim geldi
-Kerem anneme söyle
-Berna sen götür kardeşini ben çok yoruldum bugün
-Tamam anne.Kerem kalk hadi.
Kardeşinin de işini halleden Berna artık uyumak istiyordu.Ve kendini uykuya teslim etti .
Celal ile Seher kendi aralarında sessiz sessiz konuşuyorlardı.
-Celal Berna bişeylerlerden şüphleniyor.
-Seher bunca işin arasında Berna ile uğraşamam.
-Urfaya gidince Berna okula gidicek ama değil mi?
-Seher orasını gidince konuşuruz.
-Ben kızımı okutacağım Kerem ve Elif de okuyacak.
-Seher! Elbette Kerem ve Elif okuyacak! Bernayı bilmem ...
Üzgün ve çaresiz haliyle kızının altın saçlarını okşuyordu Seher.Kızını bir çıkmaza götürüyordu , elinden hiçbir şey gelmiyordu. Tam o sırada Berna uyandı.
-Annem
Diyerek sarılı verdi annesinin boynuna.Annesi içinden "Beni affet kızım" diyordu. Uçak artık inmek üzereydi.
Uçak iner inmez. Berna etrafına bakıyordu.
-Ne güzel bir yermiş
Dedi.Sadece havaalanından gördüğü kadarıyla.
Şimdi Bernadan habersiz yeni bir hayat başlıyordu hayallerini ve çocukluğunu elinden alacağı...

Umarım hikayemi beğenmişsinizdir...
Yorumlarınızı bekliyorum... 😉