EN GÜZEL ''MAVİM''

4.Bölüm

-Devamı-

Genç kız gözlerini beyaz bir odada açtı.''Burası neresi?'' diye düşünürken, hastane'de olduğunu fark etti.Gözlerini tam açamıyordu çünkü göz kapakları ağrıyordu.Tam karşısına baktığında camın arkasında Masal'ı,Berk'i ve Rüzgarı gördü.Ve birkaç akrabasını.Yavaşça zihnine görüntüler gelmeye başlamıştı.Polisler,siren sesler,fren sesleri,babası ile göz göze gelmesini,anne ve ablasının çığlığı.Herşey yavaş yavaş beyninde beliriyordu.Gözleri doldu.Masal ise dışarıdan nasıl ''Baban öldü.'' diyeceğini düşünüyordu.Çok üzüldü.Orada yatan onun kardeşiydi ve onlar hissederdi.Keşke dedi ''Keşke o an onu arasaydım.'' dedi.Belki Ümit Amca'yı kurtarabilirdik diye düşündü.Kendisini ihanet etmiş gibi hissetti.Yavaşça koltuklara doğru yürüdü.O an Berk engel olmasaydı merak edip bakabilirdim diye düşündü.Yavaşça Rüzgar'a baktı Masal.Rüzgar yavaşça yere oturup başını ellerinin arasına aldı.Ben orada gülerken o can çekişiyordu diye düşündü.Ama ölen geri gelmiyordu.Irmak, babasının öldüğünü öğrendiğinde acaba ne yapacak diye düşündü.

----------------

Koskoca 1 hafta geçmişti.Yoğun bakımdan çıkışım,babamın öldüğünü öğrenip kriz geçirmem, ablamın benim sayemde kurtulması,annemin hiç konuşmayıp bomboş bakışları ile sessizce ağlayışları.Babamın seveni çokmuş.Yaşadığımız şehirdeki herkes geldi.Bu beni mutlu etti.Ve itirafta bulunayım; Kazayı benim yaptırdığımı düşünenler var...Evet.Cenazede veya başka bir yerde ablam gibi ağlayıp ortalığı dağıtmadığım için...Çok saçma değil mi? Benim burada içim yanıyor.Benim babam beni ''Prenses Kızım.'' diye severken ölmesi.Saçma değil miydi? Ben biliyorum ki babam benim asla ağlamamı istemez.Ağlarsam da herkesin içinde ağlamamı istemez.Çünkü ben ''Ümit' in kızıyım.'' Benim gece ağlayarak ıslattığım yastıklar varken, bu insanlar nasıl gülebiliyor halime? Okulum gelmişti.Başka okullarda ki arkadaşlarım gelmişti.Tüm akrabalarım, şehirde yaşayan herkes gelmişti neredeyse.5 gün.Sadece 5 gün gelip gittiler.1 gün tek oturduk.Teyzem,anneannem, babaannem, dedem.Dedemin masmavi gözlerinin içinde kırmızı alevler görüyorum.Acıyı görebiliyorum. Babannem, benim patavatsız babannem bile oturmuş sadece duvara bakıyor.Annem teyzemin dizine uzanmış.Teyzem saçlarını okşuyor.Teyzem ise susmuş.Belli ki bir şeyler düşünüyor.Ablam..Cenazede her yeri birbirine katıp ağlayan, çığlık atan ablam.Dizlerimde gözlerini kapatıp düşünmeye çalışıyor.Annemin babası, böbrek kanserinden ölmüştü.Ağzına kadar örümcek ağı gibi gelmişti o lanet şey.Ölmeden önce babamı çağırıp helallik istemişti.''Kızıma iyi baktın, bize hep yardım ettin.Allah senden razı olsun, bende razıyım.'' demişti.Şimdi o yokken ben ne yapacaktım? Gece uyumadan önce saçlarımı okşamasını, deneme sınavında düşük aldığımda ''Çalışman lazım.'' demesini.Bizi yemeğe götürürken gülmesini.O kahverengi gözlerindeki sevgi olmadığı sürece, ben ne yapacaktım? Gözlerindeki o kahverengi sıcaklığı şimdi kimde aramalıyım? ''Ben Babamın Kızıyım.'' diye nasıl bağıracağım? ''O benim babam!'' diye ablama bağırdığımda kızmanı nasıl özliyeceğim ?Pazar günleri sıcak pide alırdın.Biz hep yerken ne kahkaha atardık? Şimdi sen yoksun.Kahvaltı bile etmiyoruz.Sen yoksun, konuşmuyoruz.Sen yoksun ve ben ablama ''Gerizekalı!'' diye bağıracak kimsem yok.Şimdi sensizliğin yedinci günü.Yemek dağıtıyorlar yine.Bana acıyan gözlerle bakanlara ateş saçan gözlerle bakıyorum.Ben babamın kızıydım.Kimse bana acıyarak bakamazdı.Bize çarpan kişi kaçıp gitmiş.Belki o şeref yoksunu insan gelip yardım etmeyi deneseydi sen burada olacaktın.Biz olacaktık.Aile olacaktık.Bana attığın o son bakışı nasıl unutacağım babam be? Ben şimdi sensiz nasıl yapacağım? Derlerdi ki  ''Kaç yaşında olursan ol bir babanın eksikliği hiçbir zaman geçmiyor.'' Ben daha yedi günde öldüm be baba.Şimdi nasıl dayanırım? Sizle küs olan kardeşlerin geldi babacım.Hiçbirinin yüzüne bakmadın.Zamanında seni az mı üzmüşlerdi? Hepsine sıra gelecek babacığım.

Hani insanın canı acır ya, benim canım deli gibi acıyor şimdi.Deli gibi özledim seni ama ölen geri gelmiyor.Asıl acı olan, ölen bir babayı özlerken, aynı zamanda onun yaptığı hatalar,onlar senin üzerine kalıyor.Tüm bunlar olurken,sen yine özlüyorsun.İçin yanıyor.Ölsem diyorsun, keşke ölsem.Ölmüyorsun ama.Ölemiyorsun ve insanlar içinde olanlar bilmeden sikik düşüncelerini konuşturuyor.Ancak beni babasının kızıyım.Güçlü ve Aseletli olmalıyım.Bu zamanlarımda iyiki Rüzgar vardı yanımda.O destekçi oldu.Onun omzunda ağladım.İyiki var..