Gün gelir her şey biter, herkes gider tek başına kalırsın. Bir süre yalnızlığa yazacağım. Seninle olur sanmıştım inandırmıştım kendimide çevremdekileride.
Hayallerim vardı ikimiz adına mutlu bir gelecek planlanmıştım.
Ama işte herşey istediğimiz gibi olmuyormuş biz hep imkansıza meyilliyiz zaten. Bitmez dediğimiz herşey biter zamanla. O kadar açana bir hayat yaşıyoruz ki öyle çıkmaz atmışlar ki nereye gitsek, hangi yola girsek, sana çıkıyor böyle olmasını istememiştik, mutlu sona çıkması beklerken niye sana çıkıyor bütün yollar.
Mutluluk Neydi?
Bizi güldüren neydi diye soruyorum kendi kendime gülüşünü kelebek görse ömrü uzar sevdiğim, düşün benim ne halde olduğumu.
Aldatılan bir kadın nasıl mutlu olabilir, nasıl güvenebilir.
Sanki hep aynı son olacakmış gibi geliyor insana kine güvensek yarı yolda kaldık zaten, ne zaman tutuma bir dal bulsam, hep kalbime saplanıyor. Siz kadınları çok üzdünüz beyler. Kimsenin değerini bilemediniz, biraz sevmeyi deneseydiniz çekip gitmeseydiniz kimse kırılmazdı.
Bıraktığınız kadına geri dönmeyin çünki siz arkanıza bile bakmadan gittiğinizde o her gün 'yine geri gelir' umuduyla bekliyordu, ve gelmediğiniz her gün sevgi nefrete dönüştü.
Sinirim geçerdi belki ama öfkem nasıl geçecek.
En iyisi mi?
Sen sakın gelme bayım!
Eğer gelmeye kalkarsan bende senin yaptığın gibi yaparım, önce seviyormuş gibi, sonra da hiç ummadığın bir anda çekip giderim.
Biz hep gibi yaptık zaten, unutmuş gibi, seviyormuş gibi mutluymuş gibi. Yalandan gülüşlerim vardı benim görsen yalan olduğunu bile anlamazdın.
Neyse bayım sen gülüşümü yakala, öfkem çok ağır gelir sana...
