GERÇEKTE KİM SUÇLU

KALBİM

Kalbimin kapıları kapalı. Hiç kimseyi sevemiyor. Sanki taşlaşmışta bütün hislerini, duygularını çürütmüş. Ne zaman senin için çılgınca atan kalbimin üzerine mızraklar kondu. Ne zaman sadece seni hissettim kalbimde. Ne zaman sadece senin sevgin için yaşamaya karar verdim ben. Ne zaman ruhunu, kalbini, sevgini kaybettim ben.. Ne zaman....

Sen bana birşey öğrettin. Bir insanın, diğer bir insanı ne kadar muhteşem sevilebileceğini öğrettin. Bunun için yaşadım ben de. Her gün beni daha da olgunlaştıran, kalbimi genişleten, ruhumu aydınlatan, beni ben yapan bu sevda için....

Bir insan, bir yürek böyle bir sevdaya ne kadar katlanabilir bilmiyorum. Bir insan ne kadar karşılık beklemeden, bıkmadan, usanmadan sever bilmiyorum. Ya da bir insan ne kadar acıya katlanabilir onu da bilmiyorum...
Tek bildiğim birşey benim ruhum sana ait. Ve bu sevda bu bedende yaşayana kadar, bu kalp atana kadar, ruhum orada seninle kalacak.....