Mutsuzluk Senfonisi

Gel

Seninle alıp veremediğim yok, verip alamadığım var.
Üzülüyorum verdiklerim işe yaramadığında.
Sitemim yürümekten değil, bir yere varamadığımdan.
Yalnızım temelli kendi kalabalığımda.
İnsan bazen hayvan gibi yalnız hissediyor.
Gönlümün mutluluktan yüzde bir hissesi yok.
O kadar içine kapanmış ki kalbim, iç sesi var hiç sesi yok!
O kadar açılmış ki gözlerim, boğulmuşum
Bir tane sen öldürüp dokuz doğurmuşum.
Canıma sıktığından beri düşünüyorum.
Kaç ömür geçtiğinde soğur kurşun.
Hepiniz bir gün bu trene bineceksiniz!
En müsait yerde de ineceksiniz!
Sonrasını yayan gideceksiniz!
Siz benim neden sevdiğimi nereden bileceksiniz?
Gözümün nûrusun, közümün hârı,
Zor edecek gibiyim bu baharı.
Aramızdaki her neyse rastlantı,
Sen yatağıma gelen sabah kahvaltım.
Sen yüzümü sildiğim havlu, gönül evimde avlu.
Yuvamdaki yavru, silahımda namlu.
Sıcak insanı bu yaz da kavurur.
Gel gözlerimin yemyeşil çayırlarında kamp kur.
Gel, bağrına bassın seni kuytularım.
Gelişin darmadağın etsin uykuları.
Gel, peşine düşsün senin uykularım.
Seninle her kalabalık kuytu kalır.
Gel, gece olsun güneş yerin dibine batsın!
Sen ecel oldun, böyleyken yaşamak tatsız.
Gel çöllerden okyanuslara dönsün bahtım.
Gel otur ihtişamlı görünsün gönlümün tahtı.
Sana gel diyorum, sana gelmiyorum.
Unuttum zamanla sana gelen o yolu.
Sana gelemiyorum ki sana gel diyorum.
Ben artık anca sana gelen o yolum!
Ben artık maddeyim sen hâlâ mâna.
İç yerimde varlığın en âla, hâlâ.
Ben hâlâ hiçim, sen her şey pekâlâ.
Nasıl sığıyor ruh bu dar mekâna?
Aklımın almadığı binlerce soru var.
Sığmayacak cevabı binlerce yoruma.
Aç'ız, evsisiz, yok yere ölüyoruz.
İnsanlığını kapatıyor yorulan.
Dünya böyle gelmiş böyle gider.
Ama biz insanlar değişebiliriz.
Aşk öyle bir dert böyle bir dert.
Esasında sevmek husunda yenişebiliriz.
Birbirimizi farklı şekillerde yeriz.
Farklı şekillerde sevmeyi deneriz.
Deneriz bir ömür sürecek bir perhiz.
Günde beş öğün sadece birbirimizi severiz.
Acıyı sadece yemeklerde tadarız.
Dünyamızı tartsan olduğumuz kadarız.
Ses hızına, belki ışık hızına çıkarız.
Yapamayız katiyen asla zaman kadar hız.
Sen beni bilirsin bir parça.
İçimdeki deli deniz şimdi bir çarşaf.
Uzaklaştıkça kıyıdan küçülüyor kara.
Ufaldıkça kara, devleşiyor yara.
Ben seni bilirim bir parça.
Sen seni bilmeyenin ağzına bal çal.
Alışıyor insan büyüdükçe yara.
Ölümde beliriyor başka bir kara.