Mutsuzluk Senfonisi

Canım Sağolsun

Alışkanlık haline getirdiğim yalnızlığımdan, hep kurtulmak için mücadele ettiğim savaşın yine mağlup olan kısmıyım.
Canım sağolsun.
Ben hep sensizliğin içinde savaş veren, bir türlü de kazanamayan o yüzü kızaran insanlardanım, utancımı affeyle. Kendimi bildim bileli, hep etrafımdakilerle olumsuz hareketlerimizden yargılananlardanım. Biz hep kötüydük.
Şartlara uymak gibi bir kanun geçerli olmadığı için, hep kendi hayat mücadelemizin peşindeydik, çok da kovaladık.
Ben bu lafın sana varıcağını bile bile, yazmaya devam ediyorum. Yelkendiğim her hareket, beni intihara bile sürükleyebilecek cinste. Fakat ben hiç bir zaman beynimde olan düşüncelerimi yenemedim. Genellikle de hep sana karşı ezildim.
Dedim ya ; Biz hep kötüydük.
İyi olmak için üç beş neden arayıp da bulamayanlardan olmak, bu dünyada bizi ayrıcalıklı kılacaktır, bilirim.
Sende bilirsin ki ; Ben hep sana emek verdim. Her düşüşünde, yanında belirdim. Ben hep sana olan sevdamın ve senin bana olan nefretin arasında gidip geldim. Ben sana karşı kaybettim.

Aslında bir bakımdan da, sen kaybettin. Şimdi bir düşsen, elim uzanmayacak kadar uzağım sana. Öyle de öfkeli, öyle de kin beslemekteyim. Sevdama hala laf söyleyenler olacaktır, çağırsan yine geleceğimi bildiklerinden. Ama ben hep sana olan özlemimle yaşayan işe yaramaz bir herifim bu semtte. Sana olan bağımlılığım, beni sadece müptezel yapar, hatta yaptı. Elleri yarım saatte bir şırıngaya giden uyuşturucu bağımlasından farkım kalmadı diyecek kadar, düşkünüm.
Bunu başkalarından duymanı istemediğim için yazıyorum. Belki okursun düşüncesiyle. Ben sana olan harmanlığımın, ve sadakatımın en abaza dönemindeyim. Sözlerimde tahrik arama.
Şimdi otur biraz o kalkan götünün üstüne, bırak boş kalsın.