Okulun açılmasına bir hafta vardı ve şansıma hangi okul çıkarsa mecbur gidecektim. Heyecanla sonuçları bekliyordu ailem ben yine umursamıyordum. Derken mesaj geldi gözüm sadece "İmam Hatip Lisesi" mi gördü. Bizimkiler yine mutlu oldular.
Ben şaşkın bir şekilde " olmaz, hayır ben bu okula gitmem!" diye söylenmeye başladım.
babam itirazla" eşek sıpası! Okul mu beğenmiyorsun! O okula gidilecek!" diye bağırdı.
Sinirle ayaklarımı yere vurarak " o okula gittiğim gibi geri dönücem o zaman görürsünüz! " dememle odama gidip kapıyı çarpmam an oldu istemeyerek olsa da. Bu atışma bir süre dinmiş olsa da okulun ilk günü göz açıp kapayana kadar hemen gelmişti.
İşte o gün...Okula babam bırakmıştı. Nasıl bir saçmalık ya çocuk muyum ben? Kaçarım diye korkuyor. Bir şüphe bir dedektif havası noluyor be? Her neyse tam iniyordum ki babam durdurdu. " Bana bak Armağan! Okulda bir olay çıkarırsan o zaman külahları bozuşuruz haberin olsun!" demesiyle arabadan inmem bir oldu.
Ah neyse babam gitti okulun kapısından içeri girdim şaşkın şaşkın bakınıyordum. Ve bazı kızların bana tuhaf tuhaf baktığını gördüm bir kız adeta süzüyordu beni, gözlerimi pörtleterek " dönsene önüne! " dememle kızın önüne dönmesi bir oldu. Sınıfımı öğrendim 10-C. Ne cenabet bir sınıf. Okulun ilk günü baya bir berbattı. Sınıfın önünde duruyordum ki 11 ler önümden geçerek " ahahahaha çömezlere bak sen şimdiden köleliğe başlamışlar" demeleriyle aramızda laf atışmaları başladı derken bir anda müdürün odasında buldum kendimi başımın etini yiyoyordu bildiğin. Elimde olmadan gülmeye başladım hoca ters ters bakarak " Yavrum! Kendine Gel! " diye cırtlak sesiyle kulağımın zarını tırmaladı. İlk gün diye birşey dememişlerdi ama babamı aramışlardı. Asıl olay akşam olucaktı...
