Eve gittim ilk karşılayan babamdı. Kaşları çatık bir vaziyette
" Evet Armağancım! İlk günün nasıl geçti! "
Noluyor be? Bu neyin kafası? Trip atıyor adam bildiğin tövbe tövbe. Herneyse bende gözlerimi kısıp
" hemen de yetiştirmişler. Biliyorum baba bilmemezlik yapma beceremiyorsun
" babam " eşek sıpasına bak! Gururlu gururlu söylüyor bide. Ben seni okuman için yolluyorum o okula! Kavga dövüş olsun diye değil! Armağan kızsın sen! benim bildiğim kızlar hanım hanımcık olur ama senden birşey göremiyoruz! "
diyerek ters ters baktı sözde kendi aklınca nasihat veriyordu. Filozof yürekli babam benim. Hafiften gülümseyerek
" Alışıcaksınız zamanla kafaya bu kadar takmanın anlamı yok babacım. İyi geceler peder bey"
diyerek odama doğru adım atmaya başladım derken biri son gücüyle köpüklü elleriyle mutfağa çekti beni bu kişi tahmin ettiğim kişiydi mübarek annemdi. Bağırarak
" Noluyor bee?" diye haykırdım. Ama haklıydım kadın Elcin'den kaçmış bir vaziyette kaşları çatık dik dik bakarak
" Kız noldu sana? Kim değiştirdi seni Armağan? Başımıza iş mi açıcaksın? Kızım sen bizi öldürecek misin? Okuldan mı atılmak istiyorsun? Bizi delirtmeye mi çalışıyorsun? Ne yap ne et toparla kendini! " demesiyle şaşkın şaşkın bakınıyordum.
" Anne yeter be ammada uzattınız! Rahat bırakın beni! Kafama göre yapmamı izin vermiyorsunuz. Bak eğer üstüme gelmeye devam ederseniz valla atlarım intihar ederim okuldan atılmak için her boku yaparım!"
dememle annem ayağında ki lanetliği eline alıp " kız sus baban duyacak! Adamı öldürmek mi istiyorsun? Bana bak kız gebertirim seni yat zıbar!"
"Aman be anne tamam ya " oflayarak odama gittim anladım ki bu gece uyku yoktu bana.
