Verwacht 't onverwachte

Deel 17

Ik creëer hier gekke gevoelens voor deze jongen dit is niet gezond, ik apte hem dat ik om hem geef en hij reageerde dat hij meer om mij geeft dan om wie dan ook.. Ik stuurde een hartje terug en rustig vielen m'n ogen dicht..............

Onderweg heb ik bijna alleen maar geslapen, ik heb dus de halve reis niet meegemaakt, we hebben er niet zo lang om gedaan, binnen ongeveer 24 uurtjes waren we in Marokko, onderweg zijn we maar 3 keer gestopt, rond 15:00 kwamen we aan bij het havengebied van Tanger... Deze stad haalt veel herinneringen in me naar boven pfff.... Majid en Samir waren uitgeput, ze hebben maar 1x gewisseld tijdens het rijden, ik had de broers overgehaald om naar m'n moeders huis te gaan voor een paar dagen, daarna zouden we een villa huren. Esma vond alles oké. Zolang ze met ons is..

Aangekomen in onze buurt zag ik al gelijk alle illies op hun standaard hang plekjes, we waren hier bekend dus ik wist zeker dat ik aangesproken zou worden, we reden onze straat in en pakte alvast de sleutels uit m'n tasje, Majid parkeerde de auto voor de deur en we stapte uit, ik liep alvast naar de deur met Esma terwijl Majid en Samir onze koffers en spullen uit de auto haalde, ik deed de deur open en even bekroop mij een heel raar gevoel, "bismillah" fluisterden esma en ik zacht en we liepen naar binnen. "Gruwelijke inrichting" hoorde ik esma gelijk zeggen. "Dankjewel mama's smaak he" zei ik lachend, Samir en majid kwamen binnen met de spullen en keken knikkend om zich heen, "netjes hoor" zei majid , "wollahila mooi man respect" zei Samir erachteraan.. "Dit is nog maar de ingang...", zei ik en ze liepen achter me aan zodat ik ze de rest van het huis kon laten zien, terras, alle kamers, keuken, badkamers, etc. We hebben een schoonmaakster die af en toe naar 't huis gaat om schoon te maken, ze wist van onze komst dus alles was netjes. Ze waren onder de indruk en dat zag je, we besloten ons allemaal te gaan opfrissen en daarna wat te gaan eten op Playa, ik sloot m'n telefoon aan op de box en zette muziek op, Esma zat nog steeds om haar heen te kijken, majid was gaan douchen, "ik ga naar de winkel hier tegenover, Marokkaanse nummers halen voor ons" zei ik, "ik ga mee!" Zei esma terwijl ze opstond, Samir stond ook op. "Ik ga ook mee ik vertrouw die boys niet hier" ik moest lachen.. " ze kennen me allemaal, hier overkomt mij niks!!" Alle buurtbewoners respecteerde m'n vader. Hij knikte twijfelend, "Doe voorzichtig" zei hij, ik pakte geld uit mn tasje en we liepen de deur uit, we hadden nog niet gewisseld dus ik zou ze gewoon euro's geven, ik werd gelijk herkend en gevraagd waarom ik hier was etc, esma keek me aan, "laat staan als ze Samir en Majid zien" zei ze rustig. Ik bedacht me toen ook dat we beter weg konden gaan hier.. Na afgerekend te hebben liepen we weer terug en zagen Samir voor de deur staan, hij hield ons gewoon in de gaten...hahaha, eenmaal binnen was majid klaar en ging Samir zich opfrissen, ik vertelde majid dat we hier beter weg konden gaan dat ik me niet oke voel hier. Hij begreep het, ik deed m'n simkaart uit mijn telefoon en stopte 't Marokkaanse nummer er in, ik belde gelijk mama en ze was blij dat we goed waren aangekomen. "Zo snel benti jullie hebben toch niet gevaarlijk gereden??" "Hahaha nee mama het was niet druk op de weg" probeerde ik haar gerust te stellen. ze vroeg hoe het huis eruit zag en ik zei dat alles goed was. "Ik ga denk ik naar Papa zijn graf Allahi rahmou" zei ik rustig, het was even rustig.... Toen hoorde ik m'n moeder snikken.. Dat deed mij zo pijn, m'n hart brak.. "Mama niet huilen hbiba" ik kreeg ook tranen... Ik keek naar de voordeur en zag alles weer gebeuren, dat telefoontje.. Dat telefoontje dat onze leven veranderde, dat telefoontje dat ons het nieuws bracht dat we door het leven zouden gaan zonder onze geliefde vader. Esma kwam naast me zitten en knuffelde me, majid pakte m'n hand. "Ik mis hem ik kan hier niet blijven" zei ik zacht tegen me moeder, "benti ga naar z'n graf. Dat gaat je verdrietig maken maar tegelijkertijd een beetje opluchten". Ik snap dat je daar niet wilt zijn nu" zei ze en ze voelde me gewoon aan.. Ik vond het zo raar om daar zonder m'n moeder te zijn, zonder Safae en Fadoua... En natuurlijk onze Koning Allahi rahmou..

Na een verdrietig gesprek hing ik op...

Samir kwam de Salon in lopen en keek ons een voor een aan, "wat is er gebeurd" vroeg hij. Majid vertelde hem dat ik me niet oke voel hier, ze wouden mee naar m'n vaders graf maar ik wou er liever alleen heen.. Esma en ik gingen ook douchen, na het douchen deed ik een lange zwarte maxi jurk aan , ik pakte m'n zonnebril en deed hem op. M'n haar deed ik in een knotje, esma kleedde zich snel om en we gingen de deur uit, ik wist nog wel ongeveer waar het was, Ik starte de auto, Samir zat naast me. Het was stil....

Ik reed naar de buurt van de begrafenis, en vannaf daar vroeg ik iemand die me de weg zo aanwees.. Met trillende handen reed ik erheen en zag alle graf stenen al vannaf de verte, m'n hart ging tekeer... ik kreeg een brok in m'n keel. Ik wil onze vakantie niet verpesten maar dit is belangrijker dan wie dan ook, ik wou alleen gaan.. wou nog een paar dingen kwijt ookal wist ik dat hij me niet zou horen.

Ik stapte uit zonder wat te zeggen, esma liep achter me aan maar ik stuurde haar weg... "Ik wil alleen gaan es" zei ik zacht, "ik wil je steunen samiha laat me meegaan ik kende je vader ook goed" ik besefte dat ze gelijk had en dat het geen kwaad kon om haar mee te nemen. Rustig liepen naar de begraaf plaats, er zat een oud mannetje bij de ingang, ik gaf hem m'n vader z'n geboortedatum en naam en hij seinde dat we achter hem aan moesten komen. We liepen rustig mee.. In m'n hoofd reciteerde ik Koran voor alle overledenen en deed Dua voor ze, ik voelde me zo raar! Aangekomen bij zijn graf steen kreeg ik kippenvel.. Ik wist niet hoe ik ermee moest omgaan, ik bukte tot het graf hoogte en gaf er een kus op, "papa we missen je" fluisterde ik, esma keek me aan en ik zag tranen over haar wangen naar beneden rollen, ik bleef staren naar het graf.. Het zag er niet meer uit hoe we het voor het laatst hebben gezien, ik riep een paar jongetjes en legde ze uit dat ze het moeten verzorgen om de maand, ik zou ze daarvoor geld geven. Ze knikte en beloofde dat te doen, achteraf hebben ze het netjes bij gehouden en daar ben ik ze dankbaar voor.

Ze liepen weg en kwamen terug met water, aarde en bloemen. Esma en ik waren Koran aan het reciteren, nadat we klaar waren zei ik nog een paar dingen die me dwars zaten en die ik nooit had kunnen bespreken met hem.. Allahi rahmou.. Moge hij in het paradijs belanden insha Allah, waar we one day insha Allah hem weer in onze armen kunnen sluiten.

Ik hoorde voetstappen en keek naar achter, op dat moment zag ik de broers onze kant op lopen.. Ze hadden beide tranen in hun ogen. Het raakte ze en dat zag je duidelijk....

Ze bukte beide voor over en gaven het graf een kus, "Allahi rahmek 3ami" (oom) zeiden ze beide. "Paradijs insha Allah" hoorde ik Samir zeggen.. Er viel een stilte van ongeveer 10 minuten, ik liet m'n tranen in de vrije loop....

Na ongeveer een halfuur daar gestaan te hebben namen we afscheid, het voelde alsof ik m'n vader in de steek liet op het moment dat ik weg liep, de gedachte dat hij me niet zo zou willen zien deed me goed op dat moment, eigelijk wou ik schreeuwen huilen, iedereen om me heen kapot slaan... Maar ik hield me rustig.. Hij was te goed voor dit leven... hij is de stress van dit leven niet waard.. "Rust zacht papa" fluisterde ik, "ik hou van je".....

We hebben alle werkers van de begraaf plaats geld gegeven, en ik heb ze een bedrag gegeven zodat ze extra op het graf van me vader Allahi rahmou zouden letten.

We reden terug naar huis, met gemengde gevoelens het was erg stil maar die stilte op dat moment was wel oke.. Het was even nodig.. Esma hoorde ik de hele tijd snikken, ze kende hem goed en ze hadden best een goede band met elkaar.

Aangekomen thuis kleedde Esma en ik ons om en en zijn daarna naar playa gereden, ik had zin in pizza dus we zijn naar pizzahut gegaan. Nadat we hadden gegeten belde Samir iemand die een villa zou regelen waar we gelijk terecht konden, hij kreeg een adres door. We zijn naar huis gegaan en onze spullen hebben we gepakt, we hebben het huis goed afgesloten "doei mooi huisje, tot over een paar maanden" zei ik voor de deur.. Ik stapte in en we reden weg. Ik voelde me opgelucht...

We kwamen aan bij de villa, het was een wijk met allemaal vrijstaande huizen die best ver van elkaar staan, zag er goed verzorgd uit en even voelde ik me niet in Marokko.. Er zaten ook "huis wakers" sommige van die mannetjes hadden een hond, Er stond een zwarte BMW Voor de deur waar Samir naartoe liep, hij pakte de sleutels aan en de auto reed weg.. We liepen achter Samir en aan bij binnenkomst werd ik weer even stil.. Zo mooi, je zou niet denken dat Marokko zulke mooie huizen heeft als je sommige straten ziet en de chaos die er is, we liepen door het huis heen.... Een terras, grote tuin met een mooi zwembad, 2 badkamers 2 jacuzzi's , en veel kamers.. Samir keek me aan... ik knikte tevreden naar hem, Het genieten kan beginnen!!!!!!!!