__SİYAH KADIN__

!hiç!

Rüyanın etkiside kaç saat kaldım hiçbir fikrim yok tu.
Acılarımı her geçen gün tazeliyordum.
Bir hiç yerine.
Melek hanımı Ahmet beyi özlüyorum!
Bana gülüşlerini özledim.
Hatta hakaretlerini bile.
Onları yanımda hissetmek güzeldi.
Herşeye rağmen arkamda durduklarını hissedebiliyordum.
Tamam sevmeseler bile onlar benim Melek hanımım ve Ahmet beyim.
Yani onlar benim için halen varlar.
Herşeye rağmen.
Ya Uzay ne demeli şimdi sana...
Gerçi gidişi belli birseydi beni pek şaşırtmadı fakat giderken bende bıraktığı iz...
Asla tahmin edemeyeceğim birşeydi,
Asla!
+Nisaa bir bak kızımm.
Tontişim beni çagırıyordu.
Bekletecekmiyim ?
Elbette hayır!
Odamdan hızlıca çıktım ve merdivenleri acele ile indim.
Salona geçtim ve babaannemin yanına gidip yüzünü avuçlarımın içerisine aldım.
+Ne oldu meleğim
dedim soluk soluğa kalmıştım.Artık nasıl koştuysam.
-Ne bu telaş be güzel kızım Arkadaşın gelmiş kapıda seni bekliyor haber vermek için çağırdım dedi.
Derin bir nefes aldım ve yumuşak ellerine bir öpücük bıraktım.
+Korkuttun beni meleğim dedim ve onun gülümsemesi ile gülümsedim.
-Ben seni bırakmam güzel kızım hiç korkma haydi git arkadaşın bekliyor dedi ve elleri ile belime git dercesine ufak ufak vurdu.
Üzerimdeki pembe geceliğim ile kapıya gittim.
Kapıyı araladım ve kim olduğuna baktım.
Gözlerim faltaşı gibi açıldı ve nefes alışverişlerim normalin fazla dışına çıkmıştı.
Elletimin titrediğini hissettim,
yutkunamıyor ve en kötüsü ağlıyamıyordum.
Ben güçlü olmaya yemin ettiğim adamın karşısında nasıl ağlayabilirim ki?
Artık hiçbirseyim olan adamın önünde nasıl olurda güçsüz görünürüm ki?
!
Kendimi toparladım ve Güçlü Nisa olmaya çalıştım.
O ise suratında daha önce hiç görmediğim bir ifade ile bana ,gözlerime bakıyordu.
Öyle derin bakıyordu ki gözlerime,
haydi tut ellerimi gidelim dercesine ...
Seni özlüyorum dercesine...
Sağdece bakıyorduk gözlerimize .
Sanki ikimizde özlemiştik burbirimizin gözlerinde kaybolmayı...
O ise ilk günlerdeki gibi gözlerimde kaybolmayı deilde ,
bedenimde kaybolmayı tercih etti!
Ve beni kaybetti!
Bedenimi kazandı fakat ruhum çok özgür!
Onun deil!
Hiç bir sey soylemeden kapıyı kapattım.
Kapalı kapıya öylece baktım bir müddet,
öylece hasretle baktım.
Kin oldu sonra hasretim,
sonra hiç oldu UNUTTUM!
Uzay bir hiç...