Oturdum camın yaninda ki tekli koltuğa. Elimde şekersiz,sütsüz sade kahvem ile..Duvarda ki saat yüzüme yüzüme haykırıyor. Yılların gitti o serseriye diye.
Bir yudum daha alıyorum sek kahvemden. Bir saate bakıyorum bir kendime. Aklima Sezen'in şahane şarkılarından biri geliyor. "Değer mi hiç ? Değer mi söyle ?"
'Değer' diyor Sezen. !
'Aşk için her şeye değer' diyor.
O yetmiyor. 'Aşk için ölmeli aşk,o zaman aşk ' diyor.
Hak verdigimi hatırlıyorum o zamanlar Sezen'e.
Değer demiştim ben de aşk için her şeye..
Senelerime,hayallerime,hislerime..
Benden alıp götürdüğü her bir şeye..
Değer demiştim ona..
Ölelim hadi. Adi aşksa bu. Ölmeliyse aşk için.. Öyle diyorsa,öyle buyuruyorsa aşk kadını,kelimelerin efendisi
Değerdi o zaman her şeye..
Ve ben de değer vermiştim ona..
Bir yudum daha tatsız,acı kahvemden.
Saat yine haykirista yüzüme yüzüme.Acımadan hemde..
Kafami kaldırdığım an camda yansimami görüyorum ve korkuyla bakıyorum ona.
Her bir çizgim,her bir hücrem ve bakışlarım..
Hepsi yorgun.
Gözlerim..Hele gözlerim çok önceden ihanet etmiş bana. Vaktinden önce söndürmüş ışığını..
Dudaklarim kurumuş,sus pus kalmis.
İçtiğim tatsız kahveymis sadece islatan onları..
Ve tekrar koca bir yudum daha..
Tam o an bir çocuk sesi dışardan
Koşturuyor,eğleniyor daha doğrusu eğlenebiliyor bir başına.
Ne duvardaki saatten haberdar, ne de gözlerinin ışığı sönmüş , ne de sus pus olmuş dudaklari islatan kahveyi biliyor.
Nasıl seviniyorum onun için
Ne güzel diyorum tüm kalbimle.
Dediğim an da birden irkiliyorum.
Bastan aşağıya her bir yanım titriyor.
Ya diyorum..
Ya o da bir gün aşık olursa.. ??
