Bugünde her zamanki gibi erkenden uyanmıştım. Elimi yüzünü yıkıyarak kahvaltı yapmaya gittim. Kahvaltı yaptıktan sonra annemle beraber dişimizi fırçaladık. Sonradan beraber parka gittik. Annem beni salıncakta sallarken benim yaşımda bir kız gördüm. Üstü başı yırtık aç halsiz bir haldeydi.Onu öyle görünce yanına gittim. Senin annen ve baban yokmu diye sordum. Bianda ağlamaya başladı.Neden ağlıyorsun dedim. Benim annem ve babam ben küçükken beni sokağa attılar.Senin annen hangisi dedi. Onu annemin yanına götürdüm annemle tanıştırıp durumu anlattım. O anda annemin kucağına zıplayıp ağladım. Annemle beraber kızın yaşadığı yere gittik. Kızın yaşadığı yerde bir su bili yoktu çöplük gibi bir yerdi. Yıllardır burada yaşıyormuş. O güzel gözleriyle bana baktı benle arkadaş olurmusun dedi. Elbette arkadaş oluruz dedim. Annem bana demiştiki her zaman arkadaş seçince iylik sever olmasına, dürüst olmasına ve saygılı olmasına dikkat et demişti.O masum kızda hepsi vardı.Ben anneme sarılırken her zaman bize bakıp bakıp ağlıyordu.kendimi onun yerine koymak bile istemezdim.Her zaman allahın bize verdiği herşeyin değerini bilmeliyiz.O kızda bize örnek olmuştur.
