KÜÇÜK ÇARPIŞMA

2-Çarpışma

Bavullarımı alınca şöyle bi etrafıma baktım ve bababım anlattığı kişiyi aramaya başladım.Kapıya doğru ilerleyince beklediğini gördüm ve el salladım oda bana el salladı.Babam önceden fotoğrafını gösterdiği için onu bulmak kolay oldu.Biraz konuştuktan sonra bavulları taşımamda yardım etti ve arabaya bindik.Arabada bana okulumun yerini anlatıyor bir yandanda yola bakıyordu.Sonra anlattıklarını pek anlamağımı anlayınca gülümseyip bana küçük bir harita uzattı,haritada evimin okulumun ve marketlerin yerlerini işaretlemişti.Teşekkür edip haritayı aldım ve bakmaya başladım.Okulum evime çok uzak değildi ama metroya binmem gerekiyordu.Ben bunları düşünürken bir yandanda babamın arkadaşı bana okul eşyalarını veya kıyafetlerini nerden almam gerektiğini haritada gösteriyordu.Sohbetimiz bittikten bir kaç dakika sonra evimin olduğu yere varmıştık.Bana anahtarlarımı verip,daire numaramı söyledi.Tam giderken bavulları zar zor taşıdığımı görünce,arabadan inip bavulları taşımamda yardım etti.Bavulları yukarı çıkarınca bir şey olursa diye telefon numarasını verdi,bende ona kendiminkisini verdim.O "hoşçakal" dediğinde bende teşekkür edip "hoşçakal" dedim,ve evime geçtim.Evim 2 odalıydı ve bir de, küçük bir amerikan mutfağı vardı.Mutfağın odanın içinde olduğunu görünce mutlu oldum.Evin içi boştu,daha eşyalar gelmemişti ama odada zaten bir kanepe vardı.Yarın eşyalar gelinceye kadar bununla idare edebilirdim.Saat daha 13:00 olduğundan baya bi boş vaktim vardı.Zaten okullar da 1 hafta sonra açılıcaktı.Bari evi biraz temizliyim dedim.Temizlikte bitince yine çok sıkıldım bu seferde bari yemek yapayım deyip buz dolabına yöneldim kapağı bir açtım buzdolabının bon boş olduğunu gördüm.Bu seferde bişeyler almak için markete gitmem gerektiğini anladım.Aslında bir yandan da mutlu oldum çünkü evde otur otur canım sıkılmıştı.Üstüme siyah sweetshirttümü geçirip altıma da mavi kot pantolonumu giyip evden çıktım.Asansöre doğru yürürken asansörün kapandığını gördüm,koşup tam kapı kapanıcakken elimi koydum ,kapı açılınca asansöre bindim.Asansörde benim yaşıtlarımda uzun boylu bir çocuk vardı.Hiç konuşmadan 0. kata tam basıcaktım ki zaten basılmıştı.Sonra bir köşeye geçip asansörün inmesini beklemeye başladım.Asansörde beklerken de arada göz ucuyla yanımdaki çocuğa bakıyordum.Çocuk baya yakışıklıydı,düz koyu kumral saçları ve mas mavi gözleri vardı.Ben tam "merhaba" diyecekken ineceğimiz kata geldik.Ben utanıp alel acele asansörden tam çıkarken o çocukta çıkıyodu ve aynı anda çarpıştık.Çocuk biraz düşer gibi oldu ama ben düştüm.Tabikide yine sakarlığım üstümdeydi derken çocuk bana doğru eğildi."Özür dilerim" deyip kalkmama yardımcı oldu.Kalkınca bende "önemli deil zaten suç bendeydi önüme bakmıyodum" deyip mahcup gülümsememi takındım.Çocuk tekrar özür diledi ve aceleyle gitti.Galiba acelesi vardı.Sonra bende kapıdan çıkıp marketin yolunu tuttum.Bir şeyler aldıktan sonra eve gidip yemek yapmaya başladım.Yemeği hazırlayınca bir tepsiye koydum ve koltuğa oturup yemeği yemeğe başladım.Yemeğim bitince tabakları mutfağa bırakıp camdan,aşağıdaki insanlara baktım.Bu bina gökdelen şeklinde olduğu için aşağıdaki insanlar karınca gibi gözüküyordu.Birden aklıma asansördeki çocuk geldi.Çok yakışıklıydı ama soğuk bir yüzü vardı,nazik birine benziyordu.Adı neydi acaba,adını da soramadan gitti.Uf keşke adını sorsaydım... Bi dakika ben ne düşünüyorum ya, gidin başımdan kötü düşünceler >.< Aa sahi annemleri aramayı unutmuşum.Saat her halde erkendir diyip aradım,aramaz olaydım.Annem telefonu açınca niye vardığımda armadım ve niye bu saatte aradım diye bana sitem etti.Çünkü orda saat gecenin 3'üymüş.Sonuçta burası Japonya nerden bilebilirim ki yani hmf.Annemlerle konuştuktan sonra saate baktım, saat 22:30'muş.Bende üstümü değiştirip yatağa attım kendimi.Yattığım gibide uyumuşum.Sabah olunca kahvaltımı hazırlayıp yedim sonra zaten ev için eşyalar gelicekti onları getirdiler.Eşyaları getirdikten sonra hepsini tek tek açıp yerlerine koydum.Tabi bunu yaptıktan sonra belim çıktı -_- Neyse sonra baktım ki hiç örtü çarşaf falan yok,dışarı çıkmak için hazırlandım.Zaten okul kyafetimi diktirmek için terziye de gidicektim o yüzden iyi oldu iki kez çıkmak zorunda kalmadım.Asansöre bindim 0. kata bastım ve bekledim.0. kata gelince kapılar açıldı bende tam çıkarken yine birine çarptım.Yukarı bakınca yine o çocuğun olduğunu gördüm.

*Bir daha ki bölümde ne olucak acaba beklemede kalın ^.^