Evrim

EVRİM -1

Ben Rüya Ateş, Ateş Holding'in sahibinin kızıyım... Pek hoş biri olduğum söylenemez. Aslında söylenemez değil kesinlikle söylenemez.

Siz en kötü nasıl olabilirsin diye sorabilirsiniz fakat cidden en kötünün en kötüsü durumundayım.

Yine her zaman olduğu gibi leş bir güne merhaba... Selam kilolarım, selam kırık saçlarım size de selam sivilcelerim. Sevilecek bir kız değilim öncelikle ne yakın arkadaşım ne bir tane parmakla gösterilecek dostum var. Gereksiz, fazlalığın ta kendisiyim. Ailem dışında bir varlığım yok. Ayrıca para, maalesef mutluluk getiremiyor...

Yaklaşık 10 dakika halıyla bakıştıktan sonra (ciddi düşünüyoruz)

Dolabımdan elime gelen şeyleri alıp üstüme geçirdim. Zaten her şey siyahtı. Malum, kilolar daha çok belli olmasın diye. Altıma hızlıca eşofmanımı giymiştim. Aynada üstüme baktığımda çok kötü olmadığıma onay verdim çünkü baya kötüydüm ama şuan pek umrumda sayılmazdı. Fazla şeye gerek yoktu. Yine hiç birşeye benzemeyeceğimden.

Diyeceksiniz, madem kilolarından şikayetçisin diyet yap. Ama olmuyor. Yeme bozukluğum var ve bundan nefret ediyorum.

Merdivenlerden inip annemlerin yanına gittim. Bana bu hayatımda destek olan tek ailem vardı. Ailemin maddi durumu çok iyi olması canım arkadaşlarımın umrunda olan tek şeydi.

Yanlarında ölsem yine alay ederlerdi o derece yani. O kadar sevilmeyen, insandan sayılmayan biriyim.

"-Günaydın dünyanın 8. harikalarıııı."

"Sanada günaydın balım."
Annemin yanağına küçük bir buse kondurdum. Safiye teyzenin hazırladığı sofraya oturdum.

Annemlere servisi bekleyeceğimi söyleyip evden koşarcasına çıktım .
Servisi beklemeye başladım. Acaba bugün neler olacaktı. Herzaman ki gibi boktan geçeceğine emindim.

Okula geldiğimde etrafa bakmadan kapişonumu takıp yürümeye başladım. Kimsenin dikkatini çekmeden sınıfa gittim, daha doğrusu çalıştım. Kapıyı açtığım anda üstüme pastanın düşmesi bir oldu.

Herkes kahkaha atarken okulun iz dı best fahişesi Buse bağırdı.

"-Bak sen şu işe sivilceli pasta yeni akım sanırım.!"

Herkes kahkaha atarken ben belli etmemeye çalışarak ağlıyordum. Normalde sadece alay ederlerdi ama artık cidden abartmışlardı. Sınırı aşmışlardı ve ben sessiz kalamazdım!

Buse'ye yaklaştım ve herkesi teker teker göstererek bağırdım.

"-Bu halime iyi bakın çünkü bir daha görmeyeceksiniz. Hepinizden intikamımı alıcam hiç merak etmeyin insanların dış görünüşleriyle dalga geçmemeyi size çok güzel bir şekilde göstericem!"

sınıftan çıktım bana tip tip bakanları umursamadan okuldan koşarak uzaklaştım.

Artık eski Rüya yoktu karşılarında hepsi görecekti hepsini ezecektim. Ama nasıl yapacaktım? Kesinlikle amacıma ulaşmam lazımdı. Pes edersem okula bir daha gelmeye cesaret edemezdim çünkü.

Yapabilecek miydim acaba?

Kaldırıma çıkıp babamdan bir şoför göndermesini istedim. Normalde yürüdüm ama gerçekten, hiç halim yoktu. Bu konu hakkında akşam annem ve babamında onayını isteycektim.

Umarım karşı çıkmazlardı çünkü ben cidden bıkmıştım. Beni her zaman anlayışla karşılarlardı. Onlar olmasa ben şimdi neler yapardım...

Şoför gelene kadar telefonumda oyun oynadım. Telefonumda whatsapp bile yoktu. Kim mesaj atacaktı ki zaten dimi? Bu düşünceleri kafamdan silen şey yanımdan geçen okulun fahişesi Buse ve Çağlardı.

HAA! Ben size söylemeyi unuttum. Çağlar benim ilk aşkım. Tek sevdiğim çocuk. Tabi ki platoniğim... Bu tipimle o çocuk bana aşık olacak değil herhalde. Özellikle benimle dalga bile geçiyor...

Busenin zaten dediklerim umurunda bile değil. Sen dur Buse hanım seni neler bekliyor...

Şoför bey amca sonunda gelmişti. Fikret amcayla selamlaştıktan sonra ben telefonumda Çağlar'ın fotoğraflarına bakmaya devam ettim. Çağrı yaklaşık 1 saat önce barda fotoğraf atmıştı.

Gerizekalı playboy olucam diye kızların elinde playstation oluyodu. .

"- Rüya kızım hadi eve geldik."

tebessüm edip çıktım odama çıkıp annemlerin gelme saatine kadar uyumaya karar verdim.

Sizce ne oldu? Tahmin etmesi pek zor değil. Tabii ben annem aşağı kattan bana cırlıyor.

"-Kızım hadi yemek hazır seni bekliyoruz."

hemen saçımı toplayıp aşağı indim. Yemeğin bitimine doğru konuşma vaktinin geldiğini düşünüp konuya kurbanlık danaya girer gibi daldım.

"-Anne baba ben değişmeye karar verdim."

ikiside gülümsemişti hatta babam çok fazla mutlu olmuştu.

"-Kızım eğer sen mutlu olacaksan değiş tabi her şeyi ayarlıyor olacağım ben"

telefonundan birkaç arama yaptı. Bende bağırdım. Bağırdım mı? Ya ben bunu içimden düşünmeliydim!

"-Evrimin anasını ağlatcam lann. Yani şey evimin arasına ağ atıcam ehehehe neyse ben gidiyim ocakta yemek vardı. "

Ben bu dediğimi lanet olsun ki sesli söylemiştim. Annem ve babam aynı anda bağırdı.

"-Rüyaaaa!"

Ne yani ben şimdi nasıl değişecektim acaba?

AÇIKLAMA
ARKADAŞLAR ŞİMDİYE KADAR BÖLÜM ATMADIĞIM İÇİN NE KADAR ÖZÜR DİLESEM AZ. ŞUAN LİSEDEYİM VE AÇIKÇASI TEKRAR OKUYUNCA BİRAZ SAÇMA GELDİ BU YÜZDEN DÜZENLEYEREK ATACAĞIM.
SİZİ SEVİYORUM SONRAKİ BÖLÜMDE GÖRÜŞMEK ÜZERE