Meer avonturen van de ghost rockers

Verdwenen?

"We zijn wel klaar voor deze week?" Vroeg Jimmy. "Kabonga!" Gilde Charlie op eens. Iedereen keek haar aan. Ze was even op haar mobiel bezig. Charlie keek geschrokken op. Za had niet door dat haar vrienden met haar bezig waren. "Guy's is ga naar huis" zei Alex hij pakte zijn spullen en al snel werd hij gevolgd door Jimmy. Mila liep onschuldig naar Jonas toe. Charlie stond toe te kijken. Jimmy liep terug naar binnen en trok haar mee te gang op. Ze bleven samen kijken bij de deur. Mila gaf Jonas een kusje. "Jij kan echt zo goed gitaarspelen" zei Mila "ja maar jij kan weer heel goed zingen" zei Jonas "ja maar niet zo goed als hoe jij gitaar speelt. "Wil je het een keer proberen" vroeg Jonas. Hij pakte zijn gitaar en probeerde Mila een paar note aan te leren. "Ik kan het echt niet, blijf jij maar lekker gitaar spelen, dan blijf ik wel zingen" zei Mila. Ze zoende elkaar weer. "Guy's komen jullie nog" zei Alex die weer teug kwam lopen. Jimmy en Charlie schokken ervan. Zij waren niet de enige Mila en Jonas schokken er ook van. Alex keek er zelf ook geschrokken, nu heeft hij het mooi Jila moment verpest. Mila en Jonas pakte snel hun spullen en liepen met ze alleen de school uit, of er niks gebeurd was. "Ik zie jullie morgen weer op school" zei Jimmy. Ze zeiden gedag en iedereen liep bijna een andere richting op.

"Aah daar zijn jullie eindelijk" zei de moeder van Mila en Bo. Mila keek verbaasd, "ik ben alleen want Bo was al naar huis gegaan" zei Mila. Ze bond het heel vreemd. Is Bo nog niet thuis. "Wij gingen repeteren en Bo vond het saai worden en dus eerder naar huis gegaan" legde Mila in het kort uit. "Ze zou vast even naar een vriendin zijn voor het huiswerk van vandaag" zei ze om Mila geen zorgen te laten maken. Mila haalde haar schouders op en pakte haar tas uit. Toen liep ze naar boven. Ze begon maar wat op haar mobiel te spellen want ze wil dat Bo zo snel mogelijk terug komt.

De tijd ging voorbij, en Bo was nog steeds niet terug. Ze had haar zelf voorgenomen om dit haar vrienden niet te vertellen. Anders zouden ze alleen maar aan me kop zeuren dacht ze. "Mila, kom je eten" werd vanaf beneden gegild. Het was op eens zo stil aan tafel er werd weinig gepraat en de gene die het meeste praat was er niet. "Over een dag kunnen we pas naar de politie" zei hun moeder. "Heb je haar al gebeld" zei Mila. Haar moeder schudde nee, dat had ze nog niet gedaan. Mila rende meteen terug naar boven en belde Bo op. "Dit is de voicemail van Bo Santiago, ik ben er even niet spreek iets in na de piep" hoorde Mila aan de andere kant. Haar gezicht werd minder vrolijk.  Ze wou zo graag weten waar haar zusje was.
Ze sliep die nacht slecht. Ze droomde over haar zusje en alles wat er gebeurd was. De droom over Jonas kwam weer terug. "Mila? Mila!" Riep de moeder van Mila. "Wakker worden! Mila?" Mila schrok wakker. "Heyy.. Sst... Het is goed" ze gaf Mila een knuffel. "Het komt allemaal goed met Bo, volgens mij zit ze bij een vriendin" zei ze troostend. Mila gaf haar een knuffel. Ze was erg geschrokken. Ze wil zou graag weten waar haar zusje is. Ze heeft er zo veel spijt van dat ze niet samen met haar naar huis is gelopen. "Ga nog maar wat proberen te slapen" zei de moeder van Mila tegen haar. Ze gaf haar een kus en liep weg. Goed slapen kon Mila niet. Ze was niet de enige.

Jonas had die nacht ook een nachtmerrie alleen die ging over Mila en Bo. Bo was opgesloten en Mila wou haar proberen te reden alleen dat ging niet ze werd door iets tegen gehouden en op dat moment schrok hij wakker. Hij was er zelf geschrokken van. Hij is nu net een paar maanden samen en hij wil haar niet kwijt! Hij wou het Mila ook maar niet vertellen want anders vind ze me zo raar, dacht hij.

De volgende dag, Jonas en Mila hadden allebij slecht geslapen. "Mila! Even er bij blijven" had Dora geroepen bij acteren. Ze had het nergens zin in. "Mila jouw beurt" zei Dora. Mila keek gesproken op. Wat moet ze nou doen, "Charlie wat moet ik doen" verduisterde ze zachtjes."je moet het script voorlezen" zei ze zachtjes terug. Mila las snel het script voor. "Over een paar daggen het het herfstexamen" zei Dora "jullie weten allemaal vast hoe het te werk gaat, in de pauze komen de groepjes op het prikbord te hangen" legde ze uit. Zo bijzonder werd er niet meer gereageerd. Mila weet onder tussen dat gaat. Vorig jaar ging het niet heel goed met de geesten instrument maar dit jaar kunnen ze het wel met ze alleen bij elkaar komt dat wel goed.

"Mila?" Ze keek verbaasd op ze was een beetje aan het dagdromen "kan ik je even spreken?" Mila knikte en liep dichter bij Dora. "Hoe vond Bo het gisteren? Ik heb haar na het laatste uur niet meer gezien" zei Dora. Mila slikte even. "Eeh... Volgens mij vond ze het wel leuk" zei Mila voorzichtig. "Dat is mooi! Blijf je nog wel met je gedachten bij school vandaag" zei ze en ze pakte haar spullen en liep weg. Mila bleef alleen over in het theaterlokaal. Dat dacht ze in ieder geval. Ze ging op de tribune zitten. Ze zou nu eigenlijk dans hebben maar daar heeft ze nu echt geen zin. Ookal heeft ze niet de beste mand met haar zusje, ze ging haar wel missen. Haar gedachten op school kon ze er ook niet bij houden. Ze wou nu gewoon lekker naar huis en in haar kamer alleen zitten. Ze dacht bij zich zelf waarom doe je dat dan ook niet. Ze pakte haar spullen en liep het DAM uit. Het kon haar niks schelen wat haar vrienden vonden ze wou gewoon even weg van iedereen. Op eens ging er een busje langzaam naast haar rijden. Ze vond het maar vreemd. Bij een kruispunt dacht ze dat ze hem kwijt was maar op eens was die daar weer. "Kalm blijven! Niks laten merken" dacht ze bij zich zelf. Het voelde niet fijn en toch ging ze wat sneller lopen en steeds wat sneller......