Meer avonturen van de ghost rockers

De brief

"Kaboga! Nieuw nummer" riep Charlie. "Waar ging het nou over?" Jonas liep naar de bank en pakte pen en papier. "Eehh.. Iets met verraden en gevangen" Charlie kreeg er een rilling van. "Wat een eng nummer zeg" zei ze nog snel. Ze gaven haar daar wel gelijk in. Het was geen vrolijk nummer maar ze willen wel weten wat het betekend. "En iets met een duif en niks zien" zei Alex. Ze konden nog niet snel war bedenken maar iets was duidelijk ze moesten weer iets oplossen. "Kan het iets met Mila te maken hebben" vroeg Jimmy. Hij kreeg wat vreemde blikken naar hem gericht. "Ja omdat ze zich niet lekker voelt" zei hij nog snel. "Ik denk het niet Jimster" zei Alex lachent. 'TRRRIINNGGGG....' Niemand was blij omdat de bel ging "Dans" zei Jimmy zo vrolijk mogelijk maar hij had er echt geen zin in. "Kom Jimster we gaan lekker dansen" zei Alex en hij werd weer meegetrokken want Alex had toevallig ook dans. "Hey, het komt allemaal wel goed met Mila, misschien heeft ze wel griep of zo iets" zei Charlie om Jonas wat vrolijker te laten kijken. "Ja maar vanochtend ging alles nog goed, Mila was gewoon Mila! Niet ziek of zo iets" zei Hij, Jonas maakte zich echt zorgen. "Kom we gaan alle stres in ons toneel werk gooien" zei Charlie, en ze liepen met ze tweeën naar het theaterlokaal.
De dag verliep traag, het bleef door iedereen hun hoofd spelen omdat ze niet goed wisten wat ze met het lied aanmoesten. Eindelijk ging de laatste bel, de vier vrienden liepen samen naar buiten, "guys vergeet het optreden vanavond niet he" riep Alex zijn vrienden na die de andere kant op liepen. "Jonas, heb je dat gezien" jonas kijkt vreemd op "daar kijk, Daar stond iemand ons te bekijken" jonas keek op zich heen maar zag echt helemaal niks. "Ik ben niet gek, daar stond echt iemand" Jimmy snapte er niks van. Hij zei zijn vrienden gedag en sloeg de bocht om naar rechts. Charlie wou bewijzen dat ze iemand gezien had dus ze liep er snel op af. Jonas hielt er net op tijd tegen want er kwam een busje snel langs hun rijden. "Charlie kijk toch uit!"  Ze schrok er zelf van. "Oke laat het maar, volgens mij stond er niemand" zei ze. Ze liepen snel door. "Ik ga nog even langs Mila ga je mee?" Vroeg Jonas. Charlie was eerst heel blij maar later bedacht ze even dat ze hun bijde maar even wat tijd moesten geven.  Wat meer #teamJila time. "Nee sorry ik ga moet naar huis" zei ze snel en liep de bocht om.

Jonas stond voor de deur van Mila, hij durfde eerst niet aan te bellen. Hij dacht bij zich zelf 'straks doet Bo open, dat is vreemd' maar toch belde die aan. De moeder van Mila deed open. "Hallo ik ben Jonas, is Mila thuis?" Zei hij. Ze verwees hem de trap op naar de logierkamer. "Hey" mila keek op ze rende op Jonas af en gaf hem een kus ze was blij dat die er was. "Waarom ben je niet op school?" Vroeg Jonas. Ehm.. Mila aarzelde wat. "Hey je kan alles tegen me zeggen en Jonas wat dichter bij Mila op het bed zitten. "Ja dat weet ik, maar?..... Oke goed, Bo is verdwenen, ze is gewoon niet thuis gekomen na maandag" zei Mila. Jonas keek haar geschrokken aan. "Waarom vertel je me het nu pas ik kon je helpen!" Zei Jonas verbaast. Mila kreeg tranen in haar ogen. Ze wist niet goed wat ze moest zeggen. Ze legde haar hoofd op de schouder van Jonas en begon zachtjes te snikken. "We vinden haar wel!" Zei Jonas om haar moed in te praten alleen hij wist niet goed hoe.
"Mila er is post" werd er van beneden geschreeuwd. Mila liep de trap af daar om tafel lag een handgeschreven envelop. Ze liep met de brief weer terug naar boven. Daar maakte ze hem open ze schrok ervan. "Gaat het?" Vroeg Jonas. "Wat is er?" Mila keek raar en ze pakte de brief weer op die ze van schrik had laten vallen. Jonas probeerde mee te lezen maar dat lukte niet goed. "Deze brief is van............Lucas". Zei Mila. Jonas keek haar vreemd aan. Hij wist niet wat hij moest doen. Hij pakte de brief en las hem

Mila!
Ik heb je lieve aardige zusje als je haar nog terug wil zien moet je het verleden terug draaien anders ga ik opzoek naar andere dierbare mensen van jou, je hebt tot morgen 19:00 uur, je weet wat je te doen staat.
lucas

"Wie is Lucas?" Vroeg Jonas. Mila staarde maar wat vooruit ze wist niet wat ze moest doen. "Het komt goed! Ik ga je helpen!" Zei Jonas. "Nee niet doen! Je moet je hier niet mee bemoeien" zei Mila een beetje boos. "Ik wil je niet kwijt" Jonas wist niet goed wat hij moest doen. "Ik ga, doe geen domme dingen" zei Jonas hij gaf Mila een kus en liep de kamer uit. Mila begon plots te huilen. Jonas stond op de gang en hoorde het maar deed of hij het niet hoorde en liep naar buiten naar zijn eigen huis.
Elk busje die voorbij kwam schrok hij van maar kwam toch veilig thuis.