"Give me one time...."
*bed bounce once.*
"Give me two time...."
*twice*
"Give me three times!" sigaw nung dalawa. Then Thrice nag bounce yung kama ko. I groan before covering myself sa comforter.
" LET'S GOOOOOO!" muli nilang sigaw sabay sunod sunod silang nag tatalon sa kama ko, dahilan kaya pati ako na itatapon pa taas. " Aaaaarghhhhh! ANO BA?"
" May balak ka pa ba pumasok? Ilang minuto nalang mag 7am na!" si Aika na naka pamewang pa habang nakattayo sa kama ko. " At bakit gabi ka na nakabalik sa Dorm?" si Zendy.
"Ugh? The fudge? I don't have the mood to explain everything... Gusto ko pa matulog." sabay tago ulit sa ilalim ng comforter. Masyado ako na pagod kahapon. Halos 1am na ako nakatulog dahil sa kakaisip sa pisting pinasok ko dito. I'm here, because i want to clear things between Me and Lea. Not to be a D. Order.
" Alam mo simula nang mapunta ka sa Discipline Building Office, ang dami nang pag babago nangyari saiyo. Tell me Rain, May alam ka ba na hindi namin alam ni Aika?" si Zendy at sa tono ng boses niya, seryosong seryoso siya. Agad akong napaupo sa kama.
Shit, Hindi pwede madamay sila sa nalalaman ko.
" Ok, Listen. Naiba ang schedule ko ngayon as D.O... Morning, Duty ako. Sa evening, may klase ako. I need to do this kasi... kasi..... kasi kelangan ko ng allowance dahil hindi pa na deposit ng parents ko yung Monthly allowance ko dito sa school." oh YAS! Galing ko talaga lumusot. I mentally tapped my shoulder on that.
" Ibig sabihin, nag apply ka talaga at hindi ka talaga nila kinuha?" si Aika.
" Ou, nahihiya kasi ako sabihin sainyo na nagigipit ako." white lies. Sorry, Lord. Para sa kanila naman ito e.
" Wala naman saamin yun kung sinabi mo agad, atleast hindi kami nag aalala kung ano na ba nangyayari sa buhay mo diyan." si Zendy.
Kung pwede ko lang sabihin sa inyo yung totoo. Para hindi lang ako ang nababaliw sa kalokohan meron ang Toran University. But I can't, Its better na wala kayong alam. Kasi for sure, hindi niyo rin kakayanin ito kung malaman ninyong may Edward Cullen talaga sa totoong buhay.
" So can I go back to sleep now?" sarcastic ko sabi. Kaya naman, parang mabait na Nanay na inayos ni Aika yung comforter hanggang balikat ko sabay kanta saakin ng lullubay song. I can help but to giggled on that.
" Sleep well, Sleeping beauty. Mamaya samahan mo kami sa hunting." mabilis dumilat yung mata ko after mag salita ni Zendy, Hindi makapaniwala akong tumingin sa kanya... habang siya nag smirk lang sabay sarado ng pinto.
God?!!'' As in mamaya agad? Wait? What if nanghihinala na siya? Hindi pwede! Arghhhhh! Hindi naman siguro.... Huwag naman sana......
-----
" OH SHET! TAKBOOOOO!" madali kumaripas ng takbo pabalik sa West Dormitory yung mga kasama kong Transfer students. Balak kasi nila mag over da bakod para maka gala sa labas ng school. Kaya agad ako nag paka wala ng palaso at tumama ito sa pader na balak nila akyatan with a note " OUT!"
" Nice shoot. Great Job for today, Lorraine."tapik ni Sir sa balikat ko. I tried my best na wag mag blush. Ugh! Landi mo Lorraine, alalahanin mo... Vampire pa rin siya.
' Vampire you Admire so much.' my mind whisper. I mentally slapped her. OK.. Inaaamin ko.... I admire Sir Taeyang.. Sino bang hindi? Sobrang bait niya, guwapo, understanding, humble, pala ngiti....
' Sexy, May Eight pack Abs, Looking Young-' Aaaagh! Stahp! No one ask.
Wait? Young? Ou nga noh? Mukha nga siyang nasa Twenties lang. Malamang, kasi vampire nga siya.
" Ilan taon ka na sir?" he immediately look at me with his signature cheek smile. My poor Heart!
" Human Age or Vampire Age?" ohhhh? May ganun?
" Both?"
" 27 in human age, 270 in Vampire Age."
" Seyoso??? Tanda mo na po pala?" bigla ko nasabi, natawa naman siya.
" Why you sudden ask?"kung kanina ay busy siya sa pag mamasid sa school grounds. Ngayon humarap na talaga siya saakin as sign of being interested.
I blushed. Hard.
" Alam mo, masiyado nang taksil yung mukha mo saiyo. Facial expression mo palang.. Alam ko na ang sagot sa tanong ko." he smiled showing how perfect his teeth are.
" Sir naman eh! Kainis. Mauna na nga ako!" madali akong tumakbo palayo, I heard him laugh bago nag sabi ng ' See you later', hanggang sa makababa na ako ng rooftop.
Argh! Bakit ba kasi ang lakas ng epek ni sir saakin! Pilit kong pinipisil yung pisngi ko para mawala yung pag init nito. Hindi ko namalayan may kasalubong ako kaya nabangga ko siya.
" Ah! Sorry! Hindi-" saglit akong napatulala sa naka bangga ko.
" Lorraine?" halos hindi siya makapaniwala rin na ako itong kaharap niya.
" L-LEA?" nauutal Kong sabi. Bigla bumilis yung tibok ng puso ko, Hindi ko alam pero isa lang ang gusto ko gawin.
Niyakap ko siya ng mahigpit. Which I Regret doing that move.
Agad niya ako itinulak palayo sa kanya, while I remain shock.
No. It can't be.
" Ang pisngi mo,"
" Bakit mo ginawa iyon?!" galit niya. Pilit kong pinipigilan yung emosyon ko pero hindi ko parin magawa. Kaharap ko na siya ngayon. Nag simula na manlabo yung paningin ko dahil sa namumuong luha sa mga mata ko.
" Bakit hindi mo sinabi saakin-"
" Hindi mo na dapat ako sinundan pa rito." hindi ko alam kung bakit galit na galit siya saakin ngayon. Naguguluhan ako.
" Gusto ko malaman ang totoo."
" KALIMUTAN MO NA AKO! KATULAD NANG PAGLIMOT KO SAIYO!" pag kasabi niya noon, agad siyang nawala ng mabilis sa hangin. Pilit ko siyang hinanap sa paligid pero bigo ako.
Tuluyan na ako napaiyak at napaupo sa sahig ng hallway ng School Building.
Bakit.....
Paano.........
Sino ang may gawa sa kanya nito?
--------------
BINABASA MO ANG
Their Promise
Fanfiction" Bestfriend Forever and Ever! Walang Iwanan! " Those are the words they promised to each other before. At kahit college na sila hawak pa rin nila ang pangako na iyon sa isat-isa. Until one day, Isa sa kanilang dalawa ang lumimot sa pangako na iyon...
