Gecenin karanlığı tüm siyahlığıyla içime karışırken , ağlıyordum. Bugün annem ve babamı kaybedeli 13 sene oluyordu. Kocaman bir 13 sene. Gün doğduğunda onları ziyarete gidecektim. Her gün gittiğim gibi.
Dizlerimi karnıma çekip delice titreyip ağlarken , başımı dizime yasladım. Yağmur üzüntüme ortak olurcasına şiddetini dışa vuruyordu.
13 sene önce iki hayat koptu bu şehirden , benide yanında sürükleyen. İlk başlarda anlamıyordum aslında daha çok küçüktüm o zamanlar. Kimin iyi kimin kötü olduğunu bile bilmiyordum. Yetimhaneye ilk yerleştiğim zamanlar bir sürü arkadaşım var diye seviniyordum ,kısa sürdü. Çünkü ; annem ile babamın öldüğünü bilmiyordum. Ben sadece arkadaşlarımla oyun oynayıp evime dönmek istiyordum. Ama öyle olmadı. Keşke zamanı geri alabilsek o zaman daha sıkı sarılırdım anneme ve babama. keşke bende o gün o arabada olsaydım da onların acılarını bu kadar hatirlamazdim.annem bana sadece 1 saat sonra gelicez demişti ama 13 sene oldu hala gelmedi tek sebebi benim gecenin bir yarısında o çok istediğim Barbie bebeği almak için gitmişlerdi babamla alisveris merkezine ama geri gelmediler.babam çok ünlü bir iş adamıydı o gece annemi ve babamı adamları ile öldürdüler sırf bir dava yüzünden eğer babam davayı geri cekseydi ki cekmezdi babam hep adaleti tutan bir adam olduğu için o gecede ölümü göze almıştı demek ki ama ben keşke o gece o bebeği istemeseydim de bütün bu olanlar yaşanmasaydı keşke hepsi bir rüya olsaydı gozümü açtığımda annem ve babam yanımda olsaydı ...
