Manhid much?

Chapter 3- SHE'S MY WHAT?!

"Why are you here son?"

"Wait... Nate his your son?"

"Wait you mean this is Lenali?"

Ano ba talagang nagyayare? Pareho na kami ni Lenali na naguguluhan.

"WILL SOMEBODY EXPLAIN ME WHAT ON EARTH IS GOING ON HERE!!!"

"You two might wanna sit down." Nilapag namin ni Lenali yung gamit namin sa kabilang sofa. Nang makaupo na kami pwumesto sila papa sa harap namin.

"Zeck, remember the friday meeting with your..."

"Yes. And?"

"And Lenali remember the thing that we've been discusting lately?" Tanong ng tito niya. Nag nod lang siya.

"Well, Zeck..."

"What?" Ano ba yan?! Suspence masyado!

"Lenali, he's your...."

"My husband?" Nagulat ako sa sinabi ni Lenali. Nakayuko lang siya.

"Lenali? H-how did you know?"

Di sumagot si Len. 

"Zeck she's your wife."

"SHE'S MY WHAT?"

Hindi ako makapaniwala sa sinabi ni papa. Si Lenali ang asawa ko!

"I'm sorry Lenali." Mamaya maya may narinig akong hikbi mula kay Lenali. 

"Why have you come up with this stupid idea!" sigaw ko.

"Hey Zeck! watch your mouth!" sigaw naman ni dad.  tsk nakakainis na!

"Tito akyat muna ako sa room ko." tumayo na siya at umakyat na sa kwarto niya. Tumahimik kamimg tatlo. naaawa ako kay Lenali. miski ako di ko gusto ang arrage marrige.

"Hay! I hate myself." sabi ni tito sabay upo sa tabi ko. pinatong niya yung dalawang kamay niya sa mata niya.

"Ayaw niya ng ganito." 

"Look Zeck." si papa.

"Alam ko na mahihirapan kayo sa mga susunod na araw. Pero kailangan niyo tangapin na magasawa kayo! And that's the truth." 

****

[lenali's POV]

Nakakainis! Bakit kailangan magkaganito yung buhay ko? Pero di ko akalain na si Zeck yung asawa ko. pano na toh?

*TOK-TOK-TOK*

"*Sniff* s-sino yan?"

'"Ah Lenali ako toh...si Zeck." bakit siya nandito? Binuksan ko ng bahagya yung pinto.

"A-ano... aalis ka na ba?" pinunasan ko yung luha ko.

"O-oo..ah ano, Lenali..."

"Bakit?"

"Wag ka sanang magagalit sa tito mo, hindi niya rin toh gusto." nagulat ako sa sinabi niya. alam ko na simula pa nung una pa tutol na talaga dito si tito pero wala siyang magagawa.

"Ok. Thanks nga pala sa pagsave mo sakin kanina."

"Hehe, wala yun."

"Hatid na kita sa labas."

"No it's ok. Kasabay ko naman si papa."

"Ah oo nga pala."

"Sige alis na ko." aalis na sana siya kaso bumalik siya ulit.

"Bakit may kailangan ka?"

"Pag-usapan natin toh bukas, kung ok lang sayo?"

"Ah s-sige."

"Sige." At tuluyan na siya umalis.

*TUG-TUG-TUG-TUG*

Ano toh? Bakit ganitoyung nararamdaman ko?  Niyakap ko yung sarili ko at umupo sa sahig. Ang lakas ng tibok ng puso ko. Ewan ko kung anong nangyayare sakin.