''O Αγνωστος των ονειρων μου''

Το Ατυχημα

-Mάνα μην φτιάχνεις πρόγευμα, εχω ήδη αργήσει 10 λεπτάκια και δεν θα προλαβω το λεωφορείο. 'Εχω και τεστ πρώτη ωρα, ελπίζω να φτάσω στην ώρα μου.

-Ελα πιές και το frappe σου και φυγε, εγω παω για δουλεια τώρα. Να προσέχεις, σου έχω έτοιμο φαγητο για το μεσημερι γλυκιά μου.

-Φιλακια!

Πηγα στο δωματιο μου,πήρα το σακίδιο μου, τα κλειδιά του σπιτιου και εφυγα βιαστηκα για την σταση.

- Τζεσηηηηη, Τζεσηηηηηηη για που το εβαλες?

Aκουω μια φωνή να με φωναζει, ηταν η κολιτη μου!

- Αλεξανδρα αργησα παρα μα παρα πολυ, αγχωθηκα υπερβολικά. Εχω τεστ πρώτη περίοδο και δεν με βλεπω στην ώρα μου!!!

- Καλα βρε, αιντε σε αφηνω τοτε και θα τα πουμε το διαλειμμα.

Με την Αλεξαντρα ειμαστε φίλες απο τοτε που ειμασταν τριων. Φιλες οι μαναδες μας, φιλες και εμεις. Την λατρεύω, αν και ειμαστε δυο χαρακτηρες εντελως διαφορετικοι

παντα καταφερνουμε να συμβιβαζομαστε με τα θελω του αλλου. Αν και τις περισσοτερες φορες γινεται το δικό μου!! χαχαχα

Συνεχισα τον δρομο μου, κοιταζω το ρολοι. ''αααα γαμωτο δεν προκειται να προλαβω με καμια διανοια, το λεωφορειο το εχασα, πρεπει να τρεξω''

''Αχχ θεε μου, τοσο τρεξιμο δεν εκανα ποτε στην ζωη, επιτελους εφτασα'' παω να διασταυρώσω τον δρομο απεναντι απο την εισοδο του σχολειου και ξαφνικα

βλέπω ενα αυτοκινητο να ερχεται κατα πανω μου και δεν ξερω γιατι δεν μειωνει ταχυτητα. Οσο και προλαβα να φτασω στο πεζοδρομιο. Το αυτοκίνητο εκανε μια ζαβοτιμωνια και βρεθηκε τρακαρισμενο σε ενα δεντρο.

''Παναγιτσα μου, τι ηταν αυτο''

Ετρεξα αμεσως προς το αυτοκινητο, καλεσα ασθενοφορα, πυροσβεστικες, αστυνομιες. Ο ανθρωπος ηταν παγιδευμενος μέσα. Δεν είχε τις αισθησεις του. 

Με τετοιο χτυπημα λογικο είναι. Ευτυχως ήρθαν στην ωρα τους. Καταφεραν εβγαλαν τον ανθρωπο απο μεσα και σειρα ειχε το αυτοκινητο γιατι ειχε διαρροή βενζινης. 

Ξαφνικα ακουω ενα τεραστιο μπαμ και ολα μαυρισαν μπροστα μου.