''O Αγνωστος των ονειρων μου''

Συναντηση!

Περασαν 2 μηνες

Δεν περναει στιγμη που να μην σκεφτομαι αυτα τα ματια, αυτο το προσωπο. Σαν να ηταν εχθες. Θυμαμαι την στιγμη που τον αγγιξα για πρωτη φορα. Ηταν απλα μια χειραψια. Αλλα ακομη νιωθω την αφη του στα χερια μου. Το εντονο του βλεμμα να καθρεπτιζεται μπροστα μου. Που να ειναι αραγε, που να βρισκεται;

(Στο τηλεφωνο)

Εγω: Ελα Αλεξανδρα, τι κανεις;

Αλ: Που χαθηκες ρε φιλεναδα, καλα ειμαι, εσυ τι κανεις; Πες μου τα νεα σου. 

Εγω: Συγγνωμη αγαπη μου γλυκια, τοσα διαβασματα σε ξεχασα τελιως. Καλα ειμαι και εγω, ετοιμαζω βαλιτσες.

Αλ: Για που το εβαλες; 

Εγω: Φευγω για σπουδες, παω Πατρα.

Αλ: Και ποτε σκοπευες να μου το πεις? Αποψε θα βγουμε!! Τελος. Η ωρα 8 να εισαι ετοιμη γιατι θα ερθω να σε παρω.

Εγω: Οτι πεις εσυua  γλικ

Η αληθεια ειναι οτι δεν θελω να φυγω. Εδω ειναι ολοι μου οι φιλοι και δεν θελω να αφησω την μαμα μου μονη της. Οσο για τον μπαμπα μου, δεν ξερω καν αν υπαρχει. Απ' οσο εχετε καταλαβει, ζω μονη με την μαμα μου. Ποτε δεν ρωτησα για εκεινον. Αν και προσπαθησα η αληθεια, ειδα οτι η μαμα δεν αισθανεται και πολυ καλα για να μιλαει για εκεινον και το διεκοψα. Οταν νιωσει ανετα θα μου μιλησει η ιδια ειπε. 

Εμαθα να ζω ετσι. Χωρις την δικη του παρουσια, στην σκεψη οτι μονο μανα εχω. Εχω καποιες μικρες αναμνησεις, αλλα μου ειναι πολυ θολες. Ξερω οτι ειναι εκεινος στις αναμνησεις μου αλλα ποτε δεν καταφερα να δω το προσωπο του. 

Ειναι ηδη  6.30 η ωρα και θα πρεπει να ξεκινησω να ετοιμαζομαι για το βραδυ.  

Εκανα ενα απολαυστικο μπανιο, φορεσα ενα στενο , και μεχρι το γονατο φουστανι. Μαυρο κατα προτιμηση και φορεσα και τις γιαλυστερες μου μαυρες γοβες . Βαφτηκα πολυ ελαφρια και αφησα κατω τα μαλλια μου βαζωντας λιγο αφρο πανω για να τους δωσω λιγο σχημα. Ετοιμη στην ωρα μου.! Ακουω την κορνα του αυτοκινητου και βγαινω εξω.

Εγω: Μαμα φευγω, θα αργησω να επιστρεψω σπιτι.

Μ: Να προσεχεις γλυκο μου.

Kλεινω την πορτα του σπιτου και μπαινω στο αυτοκινητο.

Α: Πωωωωωω φιλεναδα!! Αποψε εβαλες ολη σου την τεχνη!!

Εγω: Κοιτα πια μιλαει!! Αιντε ξεκινα ρε χαζο.

Φτασαμε σε ενα μπαρακι, καινουργιο στην περιοχη.  Μπηκαμε μεσα, καθησαμε στο μπαρ. Ευτυχως ειχε ωραια μουσικη, να χωρεψουμε και λιγακι. Παει καιρος απο τοτε που βγηκα τελευταια φορα.  Ειδικα με την Αλεξανδρα. 

Ηπιαμε μερικα shots για να ανεβουμε λιγακι και μετα ξεκινησαμε να χορευουμε. Ειχα ζαλιστει αρκετα, ειχε παρα πολλη κοσμο και επικρατουσε μια χαωδεις κατασταση αφου δεν υπηρχε χωρος σχεδον ουτε για να σταθεις. Πηγα και καθησα σε μια κενη θεση που βρηκα στο μπαρ. Η Αλεξανδρα συνεχισε και χορευε με ενα τυπο που γνωρισε εκεινη την στιγμη. 

Προσπαθησα να ηρεμισω λιγακι, οταν ξαφνικα τον ειδα!!

Ηταν εκει και με εβλεπε!! Με εβλεπε στα ματια. Το βλεμμα του ηταν τοσο εντονο, οσο την μερα που μου μιλουσε στο νοσοκομιο.  Θελω να του μιλησω! Οχι, οχι θα τον αφησω να ερθει εκεινος πρωτος. Γυρισα την πλατυ μου σε εκεινον, και τοτε ενιωσα ενα αγγιγμα στον ωμο.

Πάλι το εκανε! Σαν να διαβασε την σκεψη μου.