''O Αγνωστος των ονειρων μου''

Η Γνωριμια

Ξυπνησα! Γυρω μου ολα σκεπασμενα λευκα. Βρισκομουν στο δωματιο ενος νοσοκομιου. Τι ειχε συμβει?

-Χτυπησες στο κεφαλι, μετα την εκρηξη του αυτοκινητου.

Μια φωνη απαντησε στο ερωτημα μου.  Σαν να γνωριζε οτι ειχα αυτη την απορια.  Γυρναω το κεφαλι μου και βλεπω ενα αντρα. Μικρος σε ηλικια, γυρω στα 22-23. Μακρια μαλλια , μελαχρινος με  πολυ εντονα χαρακτηριστικα και μεγαλα ματια.  Αυτη η λαμψη στα ματια του! Μου ειναι πολυ γνωστη

Εγω : Σε γνωριζω απο καπου? του λεω

- Δεν το νομιζω, καινουργιος ειμαι στην πολη, σου χρωσταω ενα ευχαριστω.

Ευχαριστω πολυ!

Εγω: Εσυ εισουν στο αυτοκινητο?

- Ναι εγω ειμουν.

Εγω: Γιατι ετρεχες τοσο? Παραλιγο να με χτυπουσες!

- Ζωταω Συγγνωμη. Δεν ξερω τι επαθε το αυτοκινητο. Τα φρενα δεν λειτουργουσαν.

Ξαφνικα τα ματια του και ολο του το προσωπο εγινε σκληρο. Καταλαβα οτι ειχε θυμωσει.  Αυτα τα ματια, αυτη η φωνη! Απο που τα γνωριζω? 

Μειναμε για λιγο σιωπηλοι, μεχρι που πηρε την πρωτοβουλια να μου συστηθει.

- Λεον, χαρηκα για την γνωριμια

Εγω: Τζεση, παρομοιως.

Μετα απο ώρες ερχεται η μητερα, κατατρομαγμενη φυσικα!!!! Μοναχοπαιδι που ειμαι, παντα η μανα μου με ετρεχε απο πισω. Νομιζει πως ακομα ειμαι εκεινο το παιδακι του γυμνασιου. Ειναι καιρος να το συνειδητοποιησει οτι το σχολειο το τελιωνω σε λιγοτερο απο 2 μηνες. Νταξει, μανα ειναι. Για εκεινη παντα θα ειμαι το μικρο της

Μ : Γλυκο μου παιδι, πως εισαι, πονας?

Εγω: Μια χαρα ειμαι μαμα, λιγο πονοκεφαλο εχω αλλα κατα τ' αλλα μια χαρα, δεν ειναι τιποτα.                       Ποτε βγαινω απο εδω?

Μ: Πραγματικα αν δω αυτον με το αυτοκινητο θα του σπασω ολα τα δοντια.

Λ: Εμμμ Γεια σας!!

χαχαχαχα Εσκασα απο τα γελια.  Η μαμα μολις εμαθε οτι ο οδηγος βρισκοταν στο διπλανο κρεβατι, εγινε κατακοκκινη!

Ερχεται ο γιατρος μετα απο λιγο, και μου ανακοινωνει οτι θα βγω σημερα κιολας. Ευτυχως γιατι δεν μπορω τα νοσοκομια. Με κανουν να αισθανομαι αρρωστη ακομη κι'αν δεν ειμαι!

Το ιδιο και ο Λεων βγαινει σημερα. Αποχαιρετιστηκαμε.  

Λ: Αν και ασχημος ο τροπος γνωριμιας μας χαρηκα πολυ που σε γνωρισα και μου εδωσε το χερι του.

Πηρα το χερι του και εμεινα προσηλωμενοι στο βλεμμα του. Δεν ξερω τι μου συμβαινει. Ενιωσα τους παλμους μου να αυξανονται και μια εντονη ζεστη στο προσωπο μου. Οχχ μαλλον κοκκινησα. Μου εκανε ενα πολυ γλυκο χαμογελο, μαλλον το προσεξε!! Αμεσως μετεφερα αλλου το βλεμμα μου και γελασα ντροπαλα.

Εγω: Και εγω χαρηκα!