Ik kwam beneden en ik zag inderdaag een eitje. Ik gaf mijn broer een kus en smulde van mijn eitje. Mijn broer moest lachen. 'Smaakt het Sophie?' Ik knikte want mijn mond zat vol. 'Ik ga zo dus naar Vincent.... Ik verslikte me. 'V...v..vincent?' Het zal toch niet? 'Ja vincent. Dat is toch ook een vriend van jou?' Ohnee nu zal ik hem nog vaker zien. 'Uhm ja dat klopt. Veel plezier ik moet nu naar school' ik gaf hem een kus. Ik fietste naar school en ik zag dat Sterre er nog niet was. Cella zag ik ook nergens. Ohja die was van school had ik ergens gelezen. Gelukkig Ivanne en Lillie zijn er wel. Misschien dat ik naast hun mag zitten. Zal ik het vragen? Ik doe het gewoon. 'Hey... Mag ik misschien bij jullie zitten? Sterre is nog niet op school...' Ik vroeg het erg twijfelig merkte ik. Maar Ivanna kijk erg blij. 'Jaaa natuurlijk! Gezellig!' Ik zuchtte. 'We zitten daar kom je er bij?' Vroeg Lillie. Ik glimlachte. 'Ja natuurlijk' inneens kwam Niels aanlopen. 'Kan ik je even spreken?' Ik werd een beetje bang van zijn toon. Ik liep mee. 'Jij en Vincent zijn wel erg close he?' Shit. 'Ik...'
'Luister even Sophie. Ik weet niet of ik je nog een kans ga geven. Ik bedoel... Neem toch lekker met Vincent dan.' Mijn maag draaide rondjes. 'Nee niels...' Ik wist echt even niet wat is moest zeggen. 'Het was sowieso beter als we elkaar even niet meer zien.' De misselijkheid overviel me. 'Ga.. Ga je het uitmaken?' Ik vroeg misschien een beetje naar de waarheid. 'Ja het spijt me.' Hij gaf me nog een afscheidszoen. Hij liep de hoek om en ik barste in tranen uit. In mijn ooghoek zag ik iemand aan komen. Sterre legde een hand op mijn schouder. Ik gaf haar een knuffelde haar en barstte weer in tranen uit. 'Luister Sophie. Jullie zijn allebij in de fout gelopen.' Ik keek haar vragend aan. 'Jij ging een soort van vreemd en hij gaf je geen kans meer.' Ik zuchtte. 'Misschien moeten we gaan' zei ik. 'En vertel me wat er allemaal nog is gebeurd.'
'Nou pak jullie spullen' zei mevrouw vries een tikkeltje vervelend. We zaten bij het ena laatste uur. We liepen snel weg en ik kwam Niels nog tegen. Ik ontweek zijn blik maar hij wilde duidelijk met me praten. Ik liep snel verder. Ik stond voor mijn lokaal toen de directeur aansnelde. 'Sophie de Vries?. Ik moet u wat vertellen. Het is erg dringend.' Ik keek niet begrijpend naar Sterre. Ik liep maar gewoon mee. 'Wat is er aan de hand?' Vroeg ik. 'Waarschijnlijk wil je moeder je dat zelf vertellen.' Ik keek hem vragend aan. Hij gaf me de telefoon en ik vroeg met een trillende stem 'mam? Wat is er?' Ik hoorde gesnik aan de andere kant van de lijn. 'Sophie.. Er is wat gebeurd met je broer..'
