Dum dum dum... Ik upload gelijk alles wat ik heb voor dit verhaal, want ik ben gek ;P
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
HF 1 - Dat Nieuwe Meisje
De bel was nog niet gegaan. Tijd voor wat nadenkwerk.
Vandaag zou dat nieuwe meisje komen. Ik had al bedacht hoe ze eruit zou zien: Sluik zwart haar, een jampotglazen bril en een buitenboordbeugel, verschrikkelijk veel puistjes... Lelijk dus. Waarom was ik gelijk zo gemeen? Misschien was ze wel erg aardig, weet ik het.
Ik had haar nog nooit gezien, maar het interesseerde me eigenlijk niet zoveel, toch ik vond het normaal dat ik wat nieuwsgierig was.
Ik schudde mijn blonde haar uit mijn ogen - die zijn trouwens blauw, heel eng blauw eigenlijk. Soms zijn ze gewoon grijs! - en keek de klas rond. Verschillende meiden keken verlegen weg.
Ik wist dat die meiden een moord zouden plegen om met mij naar het gala te mogen. Ze vonden mij duidelijk leuk, welk meisje niet, kon je beter vragen.
Het was allemaal wel mooi en aardig, maar ik had nog nooit echt hetzelfde voor een van die meisjes gevoeld, dus ik deed maar alsof ik het niet merkte. Ze waren een beetje, nou ja, een soort van huppeltutjes, met allemaal make-up en zo, en...
En... Een van m’n vrienden kwam naar me toe, en fluisterde: ‘Thom, weet je al hoe die nieuwe heet?’ hij keek me vragend aan.
Ik keek terug. Hij was best aardig, en omdat hij een grote bek had, populair. Hij had een ontzettend pukkelige huid, bruin, veel te lang haar, en vage bruine ogen.
‘Nee, jij?’.
Hij schudde zijn hoofd.
‘Nope, maar ik weet wel dat ze ommin’ lekker is! Jake-,’
(één van de iets beter uitziende jongens van mijn klas, en aangezien ik het zelf zeg, klopt dat. (En nee, ik ben niet gay. Ik heb gewoon smaak. Wacht... Dat klinkt fout...))
‘Had haar zien lopen toen ze naar de conrector moest, om zichzelf aan te melden, of zo.’
Hij trok een vies gezicht, en hij had groot gelijk. Mevrouw Kraan – die naam alleen al!- Was een oude vrijster, met grijs haar, dat altijd in een ongeordend knotje zat. En die iedereen die netjes tegen haar was, haar “haar schat” noemde. Getver!
Volgens haar leek ik op de zoon van haar nicht of zo, niet al te best dus.
De bel ging, de les begon. De jongen die tegen mij gepraat had, Jan, liep terug naar zijn plaats. Ik keek even naar de deur. Dat nieuwe “knappe” meisje is er nog steeds niet, bedacht ik me. Te laat op je eerste dag! Dat kun je toch niet maken! Ach boeiend. Meiden interesseerde me niet echt.
Ik had wel vriendinnetjes gehad, maar daar dacht ik niet per se bij van “Wow wat een lekker ding”.
Ik begon te bedenken hoe het meisje er dan uit zou zien, als ze “knap”zou zijn. Waarschijnlijk overdrijven ze gewoon allemaal, en is ze ook zo’n make-up freak.
Toen ik hier, vorig jaar, voor het eerst op school kwam, was ik gelijk populair geworden. Iedereen vond me aardig, en grappig – door mijn Britse accent waarschijnlijk -, en als het aan de huppeltutjes lag, knap, dus eigenlijk had ik er niet veel voor hoeven doen.
Mijn ma had me expres op een kleine school gezet, om dat ik dat zogenaamd “gewend” was. Ik deed alsof ik meelas in mijn wiskunde boek maar blikte stiekem telkens naar de deur van het lokaal. Ik was niet de enige, merkte ik op toen ik mijn blik van de deur haalde en even rondkeek.
