Aşksın Sen

1. bölüm

Bıktım be bıkıldım. Herşeyden ve herkesten. Yoruldum be tükendim yaşananlardan ve yaşanacaklardan. Ölmek isteyince ölebilir mi insan sevilmek isteyince sevilir mi özlenmek istediğinde özlenirmi. Herşeyin bitmesini isteyip yaşama da dört kolla sarılmaya çalışan beni dövün bence. Napıcağı belli olmayan napılcağı da belli olmayan biriyim ben. S*kin beni bence. Bi güzel s*kin yani. Olmuyo böyle. Anlayan yok dinleyen yok. Yalnız olmak somut değildir. Soyuttur. Etrafında gözle görülür birilero vardır belki ama kalbinde yoktur. Yalnızsındır kimsesiz.

Bende lise 1 de bi çocuğa aşık oldum hemde ne aşk. Tipsizdi belki ama aşıktım işte hemde sırılsıklam. O beni sevmiyordu ve sevmiycekti de ama olsundu benim sevgim ikimize de yeterdi bence keşke bunu o da anlasa. Ama ben maldım çocuğu sevmeme rağmen sanki başka birini seviyomuş gibi duruyodum. O da haliyle bana açılamıyordu. Gerçi o beni seviyomuydu bilmiyorum ama yinede bence seviyodu.

Gıcık davranırdım ona pislik yapardım nefret ettiğimi söylerdim hep (badgörl ben) kalbini çok kırmama rağmen beni sevmesini istedim hep ama sevmedi.

Lise 2 de yine aynı sınıftaydık emreyle. Evet aynı sınıftayız onunla ve evet adı emre EMRE hayatimin anlamı. Ama ben lisenin başından beri sarperle birlikte oturuyodum mal gibi. Ve muhtemelen hande sarperi seviyo diyodur mal. Evet adım hande HANDE. Ama biz sarperle  kankayiz ama kanka oldugumuzu biliyo yaa biliyodur yani dimi bence biliyodur. Hande galbcik emre yakışıyoz dimi. Ama o bana bakmiyo. Ya aslında o mal benden iyisini hayatta bulamaz tipsiz bi kere o. Benim ona baktığıma şükretsin zalımın s*ki.

Neyse ondan konuşup moralimi bozmak istemiyorum ama bütün ömrüm boyunca onu anlatabilirim herkese. Aşk böyle işte nefrete en yakın duygu. Onsuz daha mutlu olabilceğini düşünüyosun bazen ama onsuz nefes bile alamıycağını da biliyosun.

Lise 2 de birbirimize açılamamakla ve acılarla dolu bi şekilde geçti. Bu malın en yakın kankisi enes emre ve ben birbirimize iğrenç iğrenç şeyler yaptık çok çocukçaydı ama olsun pişman degilim ergenliğimi doruklarda yaşadım abi nabiyim.

Birbirimizin sularına tükürdük, sümkürdük, sıçtık ve onları içtik niye diye sorma şakasına işte. Onlar tenefüse çıkınca sularına her boku yapardım o mallarda içerdi. Sonra bunlar ögrendi birbirimize yapmaya basladık aslında öyle olmadı.

Ben taaa lise 1 deyken emrenin kahvesine tükürdüm mal çocuk her gün 10 tane kahve içiyodu spermlerim kaliteli olsun diye. Cok kahve içenlerin spermleri kaliteli oluyomuşmuş da o yüzdenmişmiş. Mal senin spermlerini kim ne yapsın ama dur yaaa bana lazım onlar. İlerde o spermler benim yumurtalarımla birleşip junior hanem(hande emre) lerimiz olcak.

Neyse bende bi gün bunun kahvesine tükürdüm sonra da karıştırdım. Bu mal geldi sınıfa içti. Sonra enes de bunun kaşığını aldı kendine kahve almış kendininkini de karıştırdı. Yani ikisi de benim tükürüğümü içti. Biliyorum iğrencim ve bunu sonra onlara söyledim ve bu büyüdü gitti ve hala bu emrenin beni sevebilceğini düşünüyorum. Evet düşünüyorum öyleyse varım.

Bu şakalarda baya büyüdü öyle ki en sonunda ben emrenin suyuna tuvalet suyu doldurdum. Onu içip içmediği hala bilinmiyo.

Anlıycağın emreyle bunun gibi salaklıklarımız var. Birbirimizi sevmiyo gibiyiz dışarıdan birbirine gıcık olan iki arkadaş gibi gözüküyoruz. Ama ben onu arkadaş olarak görmüyorum göremiyorum o ayrı mesele. Bence o da beni seviyo ama bence.

Lise 3 de benim en yakın arkadaşlarımdan aras bana kanka gözüyle bakmadığını beni lisenin başından beri sevdiğini söyledi. Aras ya aras en yakın kankim dediğim insan. Ama ben sonra çocuğa bi patlattım yüzü kızardı elim çok hafiftir de. Bidaha da konuşmadım o salakla. Bi insan kankam dediği insana nası yazabilir yaa abaza işte.

İrem dediydi zaten bu çocuk tam abaza diye keşke hiç arkadaş olmasaymışım da hayatımda bu hayal kırıklığı hissini tatmasaymışım.

Neyse irem de en yakın arkadaşım kardeşim. O da malın tekidir. Sevdiğim kişilere mal dediğimi anladın heralde.

Lise 3 te ben sözel seçtim tabisi aras emre enes de sözel seçti. Ben tm ye sözel diyom da.  Bide bizim eski sınıftaki bi kaç orospu. Evet benim arkadaşım olmayan butun kızlar orospu bence.

Sarper malı dil seçti bi b*k var gibi. Ayy iyiki emre de sözel secti yaa napardım ben onsuz amaaan napcam hasretimden ve kıskançlığımdan ölürdüm heralde.

Ama mal hala benim onu sevdiğimi anlamadı. Ona bi başka baktığımı başka güldüğümü başka türlü konuştuğumu anlamadı ve anlamıyo. Canım  yanıyo en içimden kalbim sızlıyo ama o ısrarla farketmiyo beni.

Belki farkediyodur ama o da cesaret edemiyodur. Çık karşıma söyle ya benimsin ya kara toprağın de valla atlarım boynuna sen yeter ki de yani ahh ahh.

Lise 4 te yani son sınıfta hala okula gidiyodum hergün. Bazdn bizim tayfa kaçıyoduk ama olsundu. Bizim tayfa (ben emre irem enes feyza sarper) yani benim umursadiklarim bunlar.

Feyza da coook iyi bi maldır. Emre den çok olmasın.  Bi ara feyzayla sarperin arasini yapmaya çalıştım ama olmadı ama olucak inanıyorum amin.

Üniversite sınavına çalışıyodum hayvan gibi. Psikoloji bölümünü istiyorum. Psikoloji olsun da hangi üniversite olduğu çok da önemli degil yani çok degil.

Bu mal da yani emre de iç mimarlık istiyo. Hayır çocuk tm seçti iç mimarlık istiyo gel de anla şimdi bu çocuğu. Kesin bende tm seçtiğim için öyle yaa ayy kesin beni seviyo slk şiey işte. 

Neyse sınavlara  girdik faln işte. Okul bitti. Balo yapıldı. Allahımm o gece o gece hayatımın en güzel gecesi olucak diye umut ettigim ama en kötü gecesi olan o balo gecesi çok güzel giyindim belki gilmlerde olduğu gibi bana böyle herkesin içinde ilanı aşk etcek falan diye ne hayaller kurdum.

Ama her zamanki gibi hayallerim suya düştü. Hiçbişey istediğim gibi olmadı yine. Çok üzüldüm çook ağladım. Baya lise bitmisti ve ben bütün lkse hayatımı emre ve onunla olan gelecek hayallerimle süslemiştim. Ama hic o gelecem gelmedi ve o hayallerimin hic biri olmadı. Ne bana ilanı ask etti ne beni sevdi ne beni badboylar gibi bileğimden tutup biyerlere götürdü ne öptü ne sevdiğini söyledi ne sarıldı ne s*kti bi b*k olmadı.

O balo gecesinden sonra eve gelince çok ağladım ve emreyi unutmam gerektigini artık herşeyin bittiğini yeni aşklara yelken açmam gerektiğini söyledim kendime defalarca. Ve onu o gece unuttum. Yani ben öyle sanıyodum.

Aradan haftalar geçti. Hangi üniversiteyi kazandığım belli oldu. Dokuz eylül üniversitesini kazanmışım. Zaten tek tercih yapmıştım.

Psikolog olma hayaline yaklaşıyordum. İzmir e gidicek o üniversiteyi bitirip psikolog olucaktım ve kendi hayatımı kurucaktım. Bu nalet şehri ve insanları arkamda bırakıcaktım. Emreyi de...

Gerçi ben onu unuttum zaten aynı şehirde olup da nolucak ki sanki hıh çok da tın. Sonunda bu nalet ailemden de kurtulucaktım. Annen imanlı bi kadın beni de sürekli sınırlamaya çalıştı. Mutluluğumu engelledi kendi mutsuz benim ise cok gülen bi insan olmamı kaldıramadı.

Kapanmami istedi ama kapanmadım. Onu hiç sevmedim ve sevmiycemde.

Babam deli. Hastanelerde yattı senelerce. Hala da yatıyo. Her sene 1 2 ay deli hastanesinde yatıyo. Psikolojisi hiç iyi değil belki ben de o yüzden psikoloji okumak istiyorumdur kim bilir.

Maddi durumumuz orta. Öyle yaşayıp gidiyoz. Yalnızdım hayatım boyunca ne derdimi anlatabileceğim bi annem ne beni koruycak bi babam ne her zaman yanımda olucak bi kardeşim oldu. Kuzenim de yok var da 35 40 yaşındalar. Bi b*ka yaramıyolar.

Bende hayatım boyunca sorunlarımı kendim hallettim. Kimse yoktu yanımda tek varlığım arkadaşlarımdı. Çok güler cok ağlardım ya da bazen hissizleşirdim. Olgun olamadım pek. Aslında gerektiği yerde çok ciddi olurum.

Beni hayafa bağlayan şey emreydi ona olan sevgim de yaşama sevincimdi. Bi gün beni sevdiğini söyliycek inanıyorum. İnş. O söylediğinde iş işten geçmiş olmaz...