ONLARMI KÖR YOKSA BİZLER Mİ?

Kalbi ile gören adam

     Her zaman olduğu gibi o günde sabah erken kalktım ve önce sabah namazımı kıldım sonra kahvaltımı yaptım saat 7:00 olmuştu her zaman ki gibi telefonum çaldı. Arayan en iyi arkadaşım,sırdaşım,can yoldaşım Ali'ydi. Ali doğuştan göremeyen ama kalbi ile her şeyi gören biriydi o benim akıl hocamdı her şeyi bilmezdi ama bildiğide az değildi.Hafta sonlarımı Ali ile geçirirdim onunla gezer onunla eğlenirdim hiç sıkılmaz hiç gücenmezdim. Hafta sonları kimseye randevu dahi vermezdim. İkimizde bekardık belkide benim bekar kalmam biraz Ali yüzündendi çünkü O varken hafta sonumu başka kimseyle geçiremezdim. Hayatıma kim girdiyse hep aynı soruyla karşılaştım ya o ya ben malum cevap belli zaten her zaman Ali şimdi sizde ya ne Ali'ymiş be diyeceksiniz kesinlikle tanısaydınız öyle diyemezdiniz. İleride sizde bu hikayeyi okudukça benim gibi düşüneceksiniz.
    Ali beni aradıktan sonra hazırlanıp evden çıktım. Ali'nin evi çok uzak değildi bize aramızda sadece bir ev vardı. Ali evde annesi ile yalnız kalıyordu. Babasını hiç sormayın Ali'nin o halini görünce ömrüm boyunca kör birinemi bakacam diyip kapıyı çarptığı gibi çıkmış bir dahada ne gören ne de duyan aslında bu hikayede onun yeri yok ama şöyle bi söyleyeyim dedim gerisi sizde artık siz onu anladınız.
    Kapılarını çaldım kapıyı annesi açtı Ali hazırmı Mahide teyze demeye kalmadan.
      Sen benim ne zaman hazır olmadığımı gördün diye seslendi.
       Kusura bakma Alicim hani kapıyı sen açmayınca.
      Ah bu anam varya hiç bir iş yaptırmaz oldu bana.
     Ana bu ana başka bişeye benzemez sen ana olunca görürsün.
   Ağzımdan birden çıktı o kelime utandım biraz ama Ali ve annesi bastı kahkahayı bende onlara katılarak gülmeye başladık annesi gülmemizi keserek hadi geç kalacaksınız der gibi kapı dışarı etti bizi Alinin koluna girdim ve yürümeye başladık arkama şöyle bi baktım Mahide teyzem ağlamaklı bizi seyrediyor. Onun o halini görmemek için kafamı çevirip Ali'yle mahallemizin sokağında yürüme devam ettik. Bizim mahallenin insanları sıcak kanlıdır sevecandır insancıldır mahallede herkez Ali'yi çok sever. Yanlış anlamayın Ali kör olduğu için acımazlar gerçek anlamıyla severler çünkü Ali zaten acınacak durumda da değildir.
Ali artık esnafların yerlerini ezberlemiştir kaç adımda kimin dükkanımda olduğunu hangi dönemeçten sonra kimin dükkanı geldiğini bilir ve ona göre her yerde esnaflara ismiyle hitap eder hayırlı sabahlar dileklerini söyler.
Ben yardım etmem o konularda zaten hoşlanmaz hemen kızar. Karşında körmü var var der. Bende mecburen haklısın kardeşim der konuyu fazla uzatmam. Ali benim bu huyumu çok sever.
Cumartesi ve pazar günleri ne yapacağım nereye gideceğimiz aslında bellidir ama arada Ali değişik bişeyler yapmak istediğinde planlarımızı değiştiririz. Bügün cumartesi ve işte bineceğimiz minübüste geldi aslında benim arabam var ama Ali hiç binmez o arabaya her yere minübüsle gideriz aslında benim içinde bi değişlik oluyor hafa içi hep arabayla işe gidip geliyorum yürümeyi unutmadıysam Ali sayesindedir.
Merak ettiyseniz Ali neden arabaya hiç binmez diye sorayım isterseniz.
Ali neden benim arabaya hiç binmiyoruz gideceğimiz yerlere daha kolay daha rahat gideriz olmaz mı?
Bak şimdi senin arabaya binsek bir senin sesini duyacam sanki çok güzel sesinde varmış gibi( gülümsüyor) şaka bi yana da çok ses hoşuma gidiyor hepsini görür gibiyim kalabalık yerleri seviyorum ha bide orayı çok seviyorum.
İşte Ali'nin dünyası orası dediği yer zamanı gelince oraya da gideceğiz bugün ki planda var zaten oraya vardığımızda söyleyeceğim şimdilik ineceğimiz yere geldik. Artık gezmek zamanı.

İkinci bölümde Ali'nin gezeceği yerleri ve tabiki de bi süpriz var.