KÂBUS -1

116 9 7
                                    

Son derece hızlı bir şekilde otobanda ilerliyorduk.Arka koltuğun sağ camından giren rüzgar ile birlikte saçlarım yüzüme tokat gibi çarpıyordu.Canım yanarken yavaşlaması için babama sesleniyordum.Babam yine kendi bildiğini yapıyor beni dinlemiyordu.Arabanın penceresini kapatırken en sevdiğim fular uçuvermişti.Yine babama karşı bir kızgınlıkla bakıyordum ki arabanın hızından dolayı virajlardan geçerken bir sola bir sağa savrulmaya başladım.Aynı zamanda onun bu umursamaz tavırlarına sinir oluyordum.Babamın bu kadar gaz pedaline yüklenmesinin sebebini anlamasamda davranışları beni ve annemi korkutmaya yetiyordu. Kaç kere uyarmamıza rağmen bizi dinlemiyor sadece dalmış bir şekilde yola bakıyordu.Belli ki bir şeyler düşünüyordu ve sinirlendiği şeyler vardı.Onu üzen her neyse yine de bizi düşünmeliydi.Şoför koltuğuna odaklandığımda gözüm ibreye çarptı. İbre 230 u gösteriyordu.Bu hız git gide artıyordu. Normalde bu kadar süratli gitmeyen babam kontrolünü kaybetmişti.Aniden yolumuza çıkan şeyi farketmesiyle frene basmaya başladı.Fren tutmayınca hepimiz panikledik.Ben kaza olacağını anladığımda çığlıklar atmaya başladım ve bir süre sonra vücudumun boşluğa düştüğünü hissettim.O an ki duyguyla ne yapacağımı bilemedim.Yanımda birilerini arıyordum.Bağırmak istiyordum fakat bir şeyler bana engel oluyordu.Boğazım düğümleniyor,yardım istiyemiyordum.Tenime değen yumuşak elleri hissettiğimde annemin "Sarya kâbus görüyorsun kızım" demesiyle aslında hepsinin kötü bir rüyadan ibaret olduğunu anladım.Sanırım inleme seslerim içeri kadar gitmiş olmalı ki birden yanıma geldiler.Hıçkıra hıçkıra ağlayarak yerimden doğruldum.Rüyada olsa onları kaybetmek beni kendimden edebilirdi.Oturduğumda annemin yanı başımda olduğunu ama babamın beni kapıdan izlediğini gördüm.Hep böyleydi zaten babam hep bizden uzaktaydı.Oysa benim babama düşkünlüğüm tarif edilemicek kadar fazlaydı.Genelde de böyle değil midir?Kızlar babaya,erkekler anneye...Bu durumun beni ne kadar üzdüğünü sadece annem bilirdi.Gerçi bana ne yaparsa yapsın en değerlim olarak onu görürdüm.Daha sonra annemin beni sararak "Hadi ama kızım kötü bir rüyaydı sadece sil gözyaşlarını bak biz daima seninleyiz"demesiyle biraz da olsa kendime gelebilmiştim.Cümlesini bitirdikten sonra yüzüme gülümseyerek baktı."Bugün nereye gitmek istersin?"dedi. "Anne biliyorsun nereyi istedigimi sorma ya bana bunu"dediğimde bende gülümsemiştim.Annem de odadan çıkmadan"İstediğin olsun bakalım bugün yazlığa gideceğiz eşyalarını hazırla Saryacım"dedi.

HAYALLERİN ÖTESİNDEHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin