Ailemden , arkadaşlarından,insanlardan herşeyden nefret ediyorum. Neden böylelerki neden herkes dünyanın kendi etrafında döndüğünü zannediyorlardı.Niye bu kadar benciller.
Neyse yine sıkıcı bir güne daha başlıyoruz . Nerde bu aptal servis "hıııh...... Niye okula gitmek zorundayım ki?" diye geciriyordum içinden.
Sonunda geldi bir an hiç gelmeyeceğini zannetim. Tabiki her zamanki gibi kulağimda kulaklıkla servise binip bir pencere kenarına geçip oturdum.
Dışarıyı seyrederken başka bir sokağa gittimizi fark ettim bu demek oluyordu ki bu ahmak insanlardan bir tanesi daha bu servise gelecekti. İlgilenmiyordu gözümu kapatıp şarkıyı dinlemeye devam ettim. Uykuya dalmiştimki bir dürtmeyle uyandım . ilk önce takmadim bizim servisin mallaridir die sonra bir daha o parmağı vücudunda hissettim gene ne var diee bağırarak kalktim kalıtım ama bu çocuğu tanimiyordum çocuk kumraldı gözleride ela çocuk bi an şaşırmış gibi oldu ve attıldi.
- sanırım bugün biri ters tarafından kalkmış. Ses vermedim çocuk bana bakıyordu bir daha söz aldı .
- yanına oturabilir miyim?
-hayır
- peki ama sadece senin yanın boş
-
umrumda değilsin
- tamam umrumda olmadan şuraya otursam ne olur. Ben dışarıya bakmaya devam ediyordum.
-ama yaa
-tamam sesiz olma-. Cümlenin bitirmeden oturmuştu bilene. Sonunda okula gelmiştik" aman ne güzel" okuldan içeri girdim sınıftan içeri girip çam kenarında olanson sıraya oturdum Hoca derse gelmişti. Ve yanında kim vardı servis teki çocuk "aman Allahım bu bir kabus olmalı"
