Onder de schaduw

I

Het is vroeg in de ochtend. Ik was erg moe. Het is altijd moeilijk om op te staan in de ochtend. "James, kom uit je bed!"zei mijn moeder. Ik dacht diep in mezelf: Ik wil me bed niet uit. Maar ik deed het toch. Ik trok het deken van mij af en liep moeilijk naar beneden.

Toen ik de trap afliep zat mijn moeder achter de TV. Ze keek het nieuws. "Er is een vreemd iets gesignaleerd boven Area 51" zei de nieuwslezer op TV. Ik trok me er niet veel van aan. Ik zetten een bakje koffie met yoghurt. Ik ging naast mijn moeder zitten die aandachtig naar de TV aan het staren was. "Wat is er eigenlijk gebeurt?"vroeg ik me moeder. Ze gaf geen antwoord. Er zat een beetje angst in haar ogen. Ik vroeg het opnieuw. Alweer reageerde ze niet. Ik begon het langzamerhand vreemd te vinden. Op alles wat ik zei reageerde ze niet. Toen het nieuws afgelopen was keek ze me aan. "James" zei ze. Ik keek haar vragend aan. Haar stem leek wel tachtig jaar ouder. "De aliens komen jongen, ze komen". Ze wil flauw op de grond. Ik belde meteen de ambulance.

Ik moest helaas naar school. Ik wilde graag me moeder helpen. Maar dat ging niet. Toen ik naar school liep dacht ik na over wat ze zei. Ik zat een beetje te dromen. Ik stond stil voor de poort van de school. Dit had ik namelijk nog nooit gezien.

Wordt vervolgt...

-NilsSwi