(Y/N:Miku ve Chickee en başında annelere sahipler.Sonra yetimhaneye gidiyorlar)
*Miku'nun Gözünden*
-Anne ne olur beni burada bırakma!Hepsi o adamın suçuydu,diye bağırdım ağlayarak.Ama annem bana:-Onu doğacak çocuğuna anlat,dedi hiddetle.Ben ise hala ağlayarak:
-Anne hepsi üvey babamın suçuydu,lütfen bana inan,inan,dedim ve en son hatırladığım şey bu idi.
Uyandığımda bir yatakta yatıyordum ve üç kız tepeme üşüşmüştü.Kızlara baktım ve:
-S...iz de kim...siniz,dedim çekingen bir tavırla.Kızlar ise bana baktı ve:
-Biz senin yeni oda arkadaşınız.Peki seni annen neden buraya bıraktı,dediler merakla.Ben ise yastığı yüzüme yapıştırdım ve ağlamaya başladım.Kızlar bana döndü ve:
-Demek o kadar kötü bir nedeni var.Neyse seni yalnız bırakalım,dediler.Sonrasında çekip gittiler.Ben ise odada yalnız başına ağlarken bir kadın geldi ve:
-Merhaba,ben Marionette.Bana kısaca Bayan Mari de diyebilirsin.Ne olduğunu öğrendim.Böyle bir konuda yalan söyleyemeyeceğini gayet iyi biliyorum.Bu yüzden sana inanıyorum,dedi Bayan Mari ve sonrasında bana sıkıca sarıldı.Sonra bana döndü ve:
-Bebeği aldırmayı düşünüyor musun,dedi merakla.Ben ise:
-Hayır,o da bir canlı.Katil olmak istemiyorum,dedim ve yemekhaneye indim.Yemekhanede kızlar ile karşılaştım.Onların oturduğu masaya oturdum ve onlara bakıp:
-Az önceki mutsuz halime bakmayın.Ben Miku.Miku Hatsune,dedim ve elimi uzattım.Onlar ise bana sıkıca sarıldılar ve bana dönüp:
-Önemli değil.Ne de olsa artık bizim dostumuzsun dediler neşeyle
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Fnaf-Kırık Kalpler Dükkanı
RomanceHer şey onu görmemle başladı.Bir rüya gibiydi her şey...Hiç sorunlarım yoktu.Hep mutluydum.Ama her zaman mutlu olamıyormuşum.Yeni fark ettim...