2. BÖLÜM

54 2 1
                                    

Gülüşünden toplamam gereken papatyalar var adam....
________________________________________________________________________________________________

Herzamanki gibi hava almak için sahilin yollunu tutmuştum. Her gün mutlaka gelirdim buraya . Denizin kokusu, dalgaların sesi bana huzur veren tek şeydi. Elime bir taş aldım her gün yaptığım gibi fırlattım kayaların ardından denize. Taşın denize düşerken çıkardığı ses hoşuma gidiyordu. Elimdeki son taşı da fırlatıp eve gitmeye karar verdim. Her zaman gittiğim ara sokaklardan giderken peşime sarhoş bir serseri gurubu takıldı.
- "şist güzelim gelsene biraz eğlenelim " diye bağırıyorlardı arkamdan. Biraz hızlanmaya başlayınca içlerinden biri kolumdan yakalayıp duvarla arasına aldı beni. " Hadi ama güzelim sadece biraz eğlenicez " diyip taciz etmeye başladılar. Sesi çıkmayan birinin bağırıp yardım istemesi ne kadar saçma olur demi. Ne kadar kurtulmak için çabalasam da adamlar işlerini halledip gitmişlerdi bile.
💥💥💥💥💥💥💥💥💥💥💥💥
Tesadüf eseri genç adam ve arkadaşları o sokaktan ara sokaktaki bara gidiyorlardı. Aralarında konuşup gülerlerken genç adam ilerde ona bakan kızı gördü. Kız transa geçmiş ağlıyordu. Genç adam arkadaşlarını bırakıp genç kızın yanına gitti. Karşısında gördüğü manzara karşısında genç adamın kanı donmuştu. Genç kızın üstü başı yırtık çırılçıplak öylece ağlıyordu. Genç adam o an anladı ki bu küçük cadı tecavüze uğramıştı. Peki böylesine masum bir kızın bu ıssız sokakta ne işi vardı anlamış değildi genç adam. Genç kızın yanına yaklaşıp kolundan tuttu genç kız onun da ona bişi yapıcağını sanıp genç adama vurmaya başladı.
"Şişt sakin sana bişi yapmıycam. Sadece yardım edicem tamam mı" dedi genç adam.

Genç kız kafasını aşağı yukarı salladı. Genç adam üstündeki hırkasını çıkarıp küçük kıza giydirdi. Yere yavaşça eğilip genç kızı kucağına aldı.
"Kardeşim siz devam edin ben bugün yokum" dedi genç adam arkadaşlarına.
**
Sadece yürüyorduk. Korkamayın alışkınım ben bunlara. Kızlar ilklerinin sevdiği adam tarafından olmasını isterken ben daha 7 yaşımdayken küçücük bir kızken almışlardı ruhumu benden. 7 yaşımdayken koymuşlardı beni toprağa. Babası olmayan birinin böyle savunmasız olması normal değil mi. Önce sen yaktın canımı , sönmeden yanan bir alev bıraktın içime. Her gün, her saat , her saniye, her salise üstüme baba özlemi atarak dahada yaktın. Çoğalttın o ateşi baba , çoğalttın. Bak baba senden sonra toprağa koydular beni. Bedenimi aldılar benden, ruhumu aldılar. Karanlıkla tanıştırdılar kızını. Sessizliğe boğdular. Gülüşlerini aldılar kızının. Hayatını çaldılar kızının. Söyle bana kim sorucak bunun hesabını. Umrunda bile olmadığım annem mi? Hayatımı siken abim mi? Yoksa şu hayatı mahvolmuş küçük kız mı? Ha baba kim sorucak bunun hesabını....

Küçük CadımHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin