17ถ้าเธอขึ้นจะยอมลง รักต้องขึ้นต้องลง เราผลัดกันยอมไม่ขัดใจ
"ฮันบิน!!"เสียงเรียกคุ้นหูดังมาจากในห้อง
"คร้าบบบบ" ผมตะโกนกลับไปในมือยังคงบิดกางเกงในตากอย่างขะมักเขม้น
"มึงล้างจานรึยัง" พี่จินฮวานที่ยืนตีหน้ายักษ์เท้าสะเอวอยู่ตรงประตู
"เรียบร้อยแล้วครับ" พูดพร้อมสะบัดๆกางเกงใน
"หุงข้าวรึยัง" อีกคนถาม เปลี่ยนมาเท้าสะเอวอีกข้าง
"อ้าว" วางกางเกงในแทบจะในทันที "ไหนตัวเล็กบอกจะออกไปกินข้างนอกไง" เสียงเริ่มสั่น
"กูบอกมึงตอนไหน" อ้าวอีนี่มึงความจำเสื่อมรึไงห๊ะ......
"ก็ตอน..." .........ตอนไหนวะกูลื้มมมมมมมมมมมมมมม TT----------TT
กลับมาจากทะเลผมก็ต้องสอบไฟนอล สอบเสร็จก็ย้ายสำมะโนครัวมาอยู่คอนโดเมีย แล้วก็ต้องมาโดนแม่งทั้งจิกทั้งบ่นทั้งตบทั้งตี ... ฮรึ่ก สงสารกูกันล่ะสิ
TT----TT
"ตอนไหน !!!" ก้มหน้างุดก่อนจะโดนฝ่ามือเล็กฟาดลงกลางกะบาล ..แม่งสมองกูจะไหล T^T
"ตัวเล็กอย่าดุสิ เนี่ยเค้าตากผ้าอยู่เห็นมั้ย" บ่นอิดออดอยู่คนเดียว
"แค่นี้มึงบ่นหรอห๊ะ !!!" ฮรืออออออออออออออออออ มึงแม่งรังแกกู ไอ้คนใจร้าย ไอ้ตัวเล็ก ไอ้น่ารัก ไอ้เมียใครก็ไม่รู้ววววววววววว
"เค้าเปล่าบ่นซะหน่อย" ผมเบะปากอย่างน้อยเนื้อต่ำใจในชีวิตผัวเด็กตัวเล็กๆคนนึง นี่เห็นว่าเป็นพี่จินฮวานหรอกนะถึงยอม ... ถ้าเป็นคนอื่นกูตบฟ่ำไปเล้า T---T
"รีบตากให้เสร็จแล้วไปหุงข้าว" อีกคนว่าก่อนจะหันหลังกลับเข้าไปในห้อง...กูงี้ถอนหายใจดังเฮือกกกกกก
"เข้าใจที่กูพูดใช่มั้ย" แล้วมึงจะหันกลับอีกทำม๊ายยย กูกลัวจนเยี่ยวจะราดอยู่แล้วเนี่ยยยยยยยยยย
"คร๊าบบบบบบ" ผมขานรับก่อนจะก้มหน้าก้มตาตากผ้าจนเสร็จ
