GUNES sağ kapıdan içeriye girmeyi tercih etmişti. Içeri girdiğinde onu bir koridor karşıladı. Koridor karanliktı,el fener ini açtı.
Sanki koridor sonsuzluga uzanıyordu... Nefes alıp verdiklerini duyuyordu güneş.... Öyle içten geliyordu ki sesler.... Bir an çevresine dönüp bakındı... Ama kimse yoktu... Evet,evet! sanki biri ona dokunmustu... Hissetmişti bir kere... Etrafına tekrar bakındı tekrar tekrar tekrar.... Ama hayır, hayır hiç kimse yoktu.... Kendisi de karanlığın içine gömülüyordu... Hic kimse yardim edemiyordu ona... Bir sag bir sola bakiniyordu... Ama hiçbir şey hiçbir şey goremiyordu.... Feneri, feneri , o emektar feneri neredeydi? Ya dudugune ne demeliydi? Kim bilir karanlikta nereye ucmusru bu sonsuzluklae aleminde.... Ya sevdikleri, sevdikleri neredeydiler? Hepsi birden kaybolmuştu... Bu yorgun karanlık onu da onu da herkesi olduğu gibi içine çekmişti... Korkuyordu, ilk defa karanlıktan korktuguna tanık oluyordu.... Ürperiyor, ürperiyordu.... Bir anda yerde ayakları yerinde, başı oldu.... Ne kadar kötüydü ışte o an! Ne kadar korkutucuydu o an..... Ve yavaş yavaş gozleri kapandı.....
...........
