YALNIZCA SEN

1.BÖLÜM

Yüzüme vuran ışıkla gözlerimi açtım. Ne yani sabah mı olmuştu. Geceler cok kısa gerçekten. Bazen diyorum ki " neden biz , neden biz gençler " eminim çoğumuz diyoruzdur. Neyse gitmek zorunda olduğum okul için sabaha merhaba de İdil BOZGUN.
İlk defa alarmdan önce uyanmanın verdiği sevinçle yataktan fırladım. Masanın üzerin de duran telefonumu elime almamla çığlığı basmam gerekiyordu. Ama malesef basamadım. Çünkü evde sizin de küçük bir kız kardeşiniz olsa siz de anne korkusundan bağıramazdınız. Telefonu yatağıma fırlatıp dolabımın yanına uçarcasına  gittim. Dolaptan eteğimi, gömleğimi, ve kravatımı alarak ayna karşısında giyinmeye başladım. Evet kravat takıyorum. Çünkü seviyorum , mutluyum. Hem rahat hem de şaşalı değil. Okulda sadece bilindik bir kaç kişi kravat takıyordu. Ben de bunlardan biriydim. Bunları düşünürken aynada kendime baktımda saçlarım uzamıstı ya kestirmelisin idil. Okul da kel müdür istemese forma giymek istemem ama malesef ki herkesin başında kel de olmasa müdür vardır demi ama. Saçlarımı düzgünce taradıktan sonra at kuyruğu yaparak okul hazırlığını tamamlamış bulunmaktasın idil. Şimdi kahvaltı yapmak istemediğim için çantamı akşam hazırlamanın verdiği mutlulukla evden çıktım. Ders 08:30 başlıyordu ve daha yarım saatin verdiği rahatlıkla kulaklığımı çıkarıp kulağıma taktım. Listeden ingilizce şarkı menüsün de sevdiğim klasörü açtım ve dinlemeye başladım. Apartmanın kapısını açmamla ayaklarımın dibinde bir ARAS ATAHAN beklemiyordum açıkçası. Bu çocuğun amacı ne ?
-Amacım ayakkabı bağcıklarımı bağlamak senin amacın ne acaba ayakkabıma basarak.
Lan ben onu dışımdan mı söyledim ve ayakkabı ne alaka be. Kafamı yavaşca aşağı doğru hareket ettirdığimde ayaklarımın altında son derece güzel bir ayakkabı beklemiyordum.
-Şey pardon gerçekten Özür dilerim aras bak gerçekden istemeden oldu.
-Neyse ya önemli degil. Sen hayırdır neden bu saat de çıktın.
- Servisi kaçırdım ya o yüzden yürüyerek gidicem.
-Gel bırakalım seni babam da gelir şimdi.
-Sen babanla mı gidiyorsun?
-Evet de neden?
-Bir şey yok ya sadece şaşırdım.
-Hah geldi işte babam yürü hadi.
Yürü hadi mi ne kadar da kaba bir erkek. Allah'ım ya kimler var bu apartmanda yalnız iyi ki karşılaştı bu sarışınla. Tamam yakışıklı bir çocuk ama benim gibi birirne bakmaz ki. Saçları hafif dalgalı ve hafif uzun, gözleri okyanus gibi mavi. Ben korkuyordum. Bu çocuğun gözleri beni içine çekiyordu. Öylesine güzellerdi ki sanki kayboluyordum. Araba siyah bir Jip di. Gerçekden varlıklı bir babası vardı ama annesi ile ayrıldıktan sonra aras babasında kalmaya başlamış. Annesi arası alınca özel okuldan alınıp bizim okula kaydolmuş. Ve aynı sınıftayız öyle çok sevinmiştim ki aynı sınıfta olduğumuzu duyunca. Okulun önüne geldiğimizde saat 08:25 di dersin başlamasına daha 5 dakika vardı. Araska birlikde sınıfa çıkarken biri kolumdan çekti ben daha ne olduğunu anlamadan karşımda tatlı bir semih beklemiyordum. Açıkçası semih benim eski sevgilim biz ayrılınca gerçi o benden ayrıldı ben biraz üzülsem de o kadar abartmamıştım.
-Güzelim ne yaptın ?
Semih bana hep güzelim derdi. Sanki ben hala onun güzeliyimde neyse.
-Iyi senden semih?
-Ya güzelim bugün bir yerlere gidelim mi?
-Yok ya...
-Bugün bana ders çalıştıracak semih şimdi izin verirsen sınıfa çıkmamız lazım.
-Sen de kimsin lan ?
-Ben ARAS sen..
Dırı dırı haydi öğrenciler sınıfa dırıı
Oha zil çalmasına hiç bu kadar sevinmemiştim ha bir de dersten kurtarınca bayılıyorum bu zile ya.
-Hadi aras zil çaldı hadi.
-Tamam ya çekiştirme.
-Bay semih hoşçakal
-Bay güzelim dikkat et kendine.
Aman sanki sevgiliyiz de uyuz ya bu arada aras benim yerime semihe cevap mı vermişti. Ne kadar da tatlı ya. Okyanusum benim gerçi o bunu bilmiyor ama neyse. Sınıfa girdiğimizde ben sırama o da kendi sırasına geçmişti. Hacayı beklerken gözlerim ağırlaşmaya başladı. En son sınıfa hocanın girmesini hatırlıyorum gerisi yok.
Ah kafam ne oluyor lan bune kim vurdu kafama ya acıdı amma. Gözlerimi yavaşca açtığımda etrafta bizim sınıfın erkeklerini beklemiyordum. Ben uyumuşmuydum gerçi normal de gece geç yatarsan akılsız idil. Tamam uyudum da bu kadar komik olan ne anlamadım. Tam soracakken hem sıra hem de öz kardes olmasa da onun yerine koyduğum insanlardan sadece birisi.
-İdil akşam uyumadın mı sen ? Iyisin demi. Dersin sonlarına kadar uyudun. Sonlarına doğru horlamaya başladın.
-Ha ona mı gülüyor bu salaklar
Tüm erkekler aynı anda
-İdil okyanusummmmm
deyince şok oldum bunlar ne diyordu ya. Selin devam etti. Gözlerimin içine bakarak.
-Hayır kuzum sonra aralarda konuşmaya başladın ve şunları söyledin"ne kadar güzel gözlerin var. Kayboluyorum ben aras bu okyanusun için de korkuyorum. "
Bunları söyledin. Sonra sınıf kahkağalarla güldü gerisi malumun.
Hayır gerçekten demedim demi şaka diyin lütfen ben bunu demiş olamam. Ben bir daha aras'ın yüzüne nasıl bakarım nalet olasıca ağzımı kapalı tutamamıştım. Seline de kizamiyorum çünkü uykumun çok ağır olduğunu biliyordu ama bu hayvanlar kafama vurunca anca uyanmıştım zaten.
Kapı hızlıca kapandı. Öğretmeni beklerken gelen arasdı. Acaba çok kızdı mı ? Tabi kızar idil resmen tüm sınıfın karşısın da ona resmen okyanusum demiştim. Ama sadece bir rüya hatırlamıyorum bile. Ben ona aşık olamam yani aras çok farklı nazik, kibar , anlayışlı ve tabikide yakışıklı ben onun yanında o kadar bakımsız duruyorum ki. Önündeki sırayı birinin itmesiyle karşıya baktım. Önümde aras burnundan soluyordu. Boğazında ki damarlar belirginleşmişti. Gerçekten çok mu kızmıştı yani.
-Bana bak idil! Iki yüz verdik, güldük diye yavşamana gerek yoktu. Oruspu musun kızım sen ?
Bir daha sakın ama sakın benimle muhattap olma anladın mı?
Tüm Sınıf bir anda bağırıp ooo lamaya başlamıştı. Ben ise şoktan çıkıp barışa tokat atmıştım. Daha şoku atlatamayan ben selinin sesiyle irkildim. Kolumdan tutduğu gibi sınıftan çıktım arkadan sadece oo lama sesleri geliyordu. Bense yanımda selinle okulu ekmiştim. Yani bana resmen oruspu demişti. Tamam benimkide ayıp bir şeydi sonuçta tüm sınıf karşısında onu rezil etmiştim ama karşılığı bu olmamalıydı okyanus bu olmalıydı.