*Πριν ένα χρόνο*
"Jona,ξύπνα μωρό μου".Τον σκουντάω για εκατοστή φορά.Αυτός ο άνθρωπος με το ζόρι ξυπνάει.
"Λίγο ακόμα Jose".Μουγκρίζει και αλλάζει μεριά.
"Θα αργήσουμε και μετά ο Jack δεν θα μας δώσει άλλη δουλεία".Λέω και σηκώνομαι από το κρεβάτι και κατευθύνομαι προς την πόρτα.Σταματάω και γυρνάω για να κοιτάξω τον άντρα της ζωής μου.Εγώ με τον Jonathan είμαστε παντρεμένοι εδώ και ένα χρόνο.Γνωριζόμαστε από πολύ μικρή ηλικία αλλά στην δευτέρα γυμνασίου αποχωριστήκαμε,διότι οι γονείς μου και εγώ μετακομίσαμε στο Παρίσι.Όταν μετακόμισα τότε στο Παρίσι κόψαμε κάθε συνομιλία γιατί ο καθένας είχε δικό του πρόγραμμα και δεν βρίσκαμε ποτέ ελεύθερο χρόνο.
Όμως η μοίρα μας ξανά έφερα μαζί όταν και οι δυο ξεκινήσαμε να σπουδάζουμε στο Λονδίνο.Από τότε δεν έχουμε αποχωριστεί καθόλου ο ένας τον άλλον.
"Ετοιμάζω πρωινό κ.Styles".Λέω και βγαίνω από το δωμάτιο.Καθώς κατεβαίνω τις σκάλες ακούω το μουγκρητό του Jonathan για μια ακόμη φορά και σηκώνεται.Όταν κατέβω στην κουζίνα το πρώτο πράγμα που κάνω είναι να βάλω την μηχανή του καφέ σε έναρξη.Έπειτα παίρνω δύο αυγά και το μπέικον από το ψυγείο.Παίρνω δύο τηγάνια και τα βάζω πάνω από τον φούρνο,ανοίγω το μάτι της κουζίνας και ξεκινάω σιγά-σιγά το μαγείρεμα.Λογικά ο Jonathan θα μπήκε να κάνει μπάνιο.
Όταν τελειώσω με τα τηγανίσματα,κλείνω την μηχανή του καφέ και αρχίζω να στρώνω το τραπέζι.
"Jonathan;".Φωνάζω αλλά καμιά απάντηση.Μα τι να έπαθε;Αποφασίζω να πάω να δω αν είναι καλά.Έτσι,ανεβαίνω τα σκαλιά και φτάνω στην πόρτα του δωματίου.Πριν την ανοίξω ακούω τον Jona να μιλάει με κάποιον.
"Άκου αδελφέ,θέλω να μείνεις μακριά της".Ακούω να λέει ο Jona.Μάλλον να μιλάει στο τηλέφωνο.
"Τι γιατί;".Φωνάζει και μετά ακούγεται ένα χτύπημα στον τοίχο.
"Σου είπα ο μόνος τρόπος για να την προστατέψω είναι να είμαι και εγώ και εσύ μακριά της".Λέει με αυστηρό τόνο.Και τι εννοεί με αυτό;
"Τέλος πάντων θα τα πούμε σύντομα,Harry".Μάλλον έχει κλείσει το τηλέφωνο τώρα.
"Jonathan;".Χτυπώ την πόρτα και μπαίνω μέσα."Καλά είσαι;",τον ρωτάω.
"Μια χαρά.Πάμε να φάμε".Με πιάνει από το χέρι και με οδηγάει προς τα κάτω.
Μόλις βλέπει το τραπέζι απευθείας ορμάει προς το φαϊ.Πάω και εγώ να κάτσω δίπλα του.Τον βλέπω να τρώει και στην ουσία θαυμάζω τα μάτια του.
Τον αγαπώ πολύ.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
