Yaralı

bencildim

Arkadaşlar öylece oy vermeyin okuyun lütfen...

Niyeyse' seni seviyorum ' diyen herkes yok şuan
Yanımda olmalarını istediğim dakika yoklar.
Bir nasılsın sorusuna da inandım lafın gelişiydi hep içtenlikle sorulmadı o soru.
Gidişi iyi sen? Oldu
Ama bilmiyorlar ki ne kadar değer verdiğimi bilseler yaparlar mı böyle?
Onlarda sever mi?
Yalancı tebessümlerim  gerçeklerinin yerini aldı.
Fazla mı değer verdim yoksa kıymet mi bilmedim.

Korktum
Onları üzmekten onları kaybetmekten
Hava gibi ihtiyacım vardı
Onlar bana " öl bize gerek yok " dediler
Canım dedim
"Canın çıksın" dediler ama bilmediler korktuğumu
Liman aradım beni teselli edecek liman.
Tam buldum ama yarın yoktu
Günü birlik limanlarım oldu
Sürekli konaklayıp durdum.
Hiç yerleşmedim yerleşemedim
Hırçın denizde yok olmama şavaşı verip limanlara sığındım
Ama git dediler bir gün sonra
Gittim kendimce teselli verdim
"Seni anlayan olacak " diye hemen yanındalar bak dedim. Yanıma baktım kimse yok arkama baktım ailem var sadece bana liman açacak kadar yerleri yok.
İnadına bilerek daha doğrusu korkarak girdim fırtınaya ölmek istedim ama sevdiklerim geldi aklıma tam dümeni kırdım .
Cümleyi tekrarladım sevdiklerim!!! Sevenlerim değil
Fırtınaya girdim. Korktum ama girdim fırtınaya. Bütün herşey gözümün önünden geçti. Sevdiklerim sevemediklerim
Sustuklarım öldüklerim.

Korktum fırtınada bana hançer vurursa diğerleri gibi.
Sırtımdan vurun belki acır canım yüzüme vurmayın artık aynaya bakamaz oldum.
Denizdeki yansımama baktım her iz bir sevdiğim içindi.
Yüzüme izler hakim olmuş.
Kalbime sevdiklerim.
Onca şeye rağmen gene korktum bensizken üzülürlerse
Yüzümdeki izlere baktım
'Benimleyken mutlular mı?'
Dedim  ama korktum başkaları inciltirse canları yanarsa diye.
Bencilce onlar için korktum
Beni sevmediklerini bile bile onlar için korktum.Hayata karşı, insanlara karşı, bana karşı bencildim.

Bencildim çünkü ilk defa sevdim.
Bencildim çünkü korktum
Bencildim çünkü değersizdim

BENCİLDİM ÇÜNKÜ  ZATEN BENİ KAYBETTİKLERİ YOKTU...