Okay. So im not really that nice to tell you guys honestly. And not that really friendly.
But I encountered something that made me change a lot.
"Ellaine" sigaw ng one and only friend kong si charm
As usual eto nanaman ako at nakikipag away sa likod ng school namin.
Wala namang bago eh.
Eto na ata ang daily routine ng life ko.
"Ellaine come on" yaya nya nung napabagsak ko na yung kalaban ko.
Tumakbo kame hanggang sa medyo nakalayo na kame.
"did you see her face?" tapos tumawa pa itong lukaret na uto.
"she's weak" at nakitawa na rin ako.
"ms. Shin and ms. Montes" patay!
Nakita kame ng pricipal namin.
"uhmm....hi maám" sabay ngiti namin ni charm.
"what are you two doing here while your classes are on going?"nagcrossed arm sya
patay!
>__<
"uhmm...were just went to the canteen to buy some food maám" palusot ni charm.
Buti na lang at mabilis mag-isip itong bestfriend ko.
Naku naman!
Sana maniwala sya.
"okay then go back to your room" she ordered us.
But instead of going in our room we just went to the garden and sat for a few minutes.
By the way im Ellaine Shin, im 17years old and im 1st year college. Si charm lang ang kaisa-isahang bestfriend ko. Wag na kayong magtanong kung bakit.
"buti na lang naniwala sya" sabi ni charm
"oo nga eh. Kung hindi patay nanaman tayo" pagsang-ayon ko.
Habang nakaupo ay natahimik kame.
As usual si nanaman kame umattend ng class namin.
"ellaine" seryosong tawag ni charm
"hmmm?"
"nagugutom na ako! Haha" grabe ito kala ko kung ano na.
"ako nga rin eh." kanina ko panararamdamang nagwawala ang mga sawa sa tiyan ko.
"tara kain tayo" yaya nya at tumayo na sya tapos naglakd.
Sumunod lang ako sa kanya.
Nakarating kame sa canteen pero wala pang masyadong students.
Bumili kame ng pagkain at umupo sa usual spot namin.
*phone ring*
"hello?" sagot ko sa tumawag.
(I need to talk to you)
thats my dad.
"sure dad"
(go home right now)
sa tono ng boses nya alam ko na ang pag-uusapan namin.
"okay" then I hung up
"bogs, I need to go" paalam ko
"your dad?"
"yeah" tumayo na ako at umalis.
Pagdating ko sa bahay nandun si dad sa sala nag-aantay sakin.
"hows your school?" umpisa nya
di ko mabasa expression nya.
~___~
"fine" I coldly answered
"do you ever think about your life ellaine?" seryoso nyang tanong.
Sabi ko na eh.
Heto nanaman po ang usapan namin.
"what do you care?"
"im just concerned about you" tiningnan nya ako ng seryoso.
"i don't need your concerned. Your always away. You and mom" medyo naiiyak na ako pero pinipigilan ko.
"its for your own good"
"did you ever asked me if I wanted all of this?" then I look at him straightly in the eyes.
"we just want the bestfor you" malungkot nyang sabi
"the best for me was a parents to guide me and not a freaking money which took away my parents from me" tapos umalis na ako at umakyat sa kwarto ko at doon umiyak.
Di ko naman inasam ang marangyang buhay ang gusto ko lang kasama at kumpleto ang pamilya ko pero parang pinagkakait sakin yun.
Mahirap ba talaga ang gusto kong mangyari?
Umiyak lang ako dito.
Hanggang sa nakatulog na lang ako sa kakaiyak.
Paggising ko 45messages??
O____O
WTF??
I read it one by one.
Almost all of it was a group messages and 25messages galing kay charm nagtatanong kung anong nangyari.
Bumaba na ako para kumain at katulad ng dati wala na si dad.
BINABASA MO ANG
Time isn't enough
Romanceang story na ito ay sobrang nakakainlove. it will help you take a look at the another side of love. that love isn't always taking it also means giving :)
