Belirsiz Kahraman

2. Bölüm

Cloe iki gündür benimle konuşmuyordu. Ama yine de antrenmanlara geliyordu. Bu da bir şey sayılırdı değil mi?  

Kamp görevlimiz Hector, beni acil bir durum yüzünden odasına çağırdığında da Cloe ile antrenmandaydım. Cloe iki günlük tabusunu yıkmış ve endişeli gözlerle bana bakıp "Göreve mi gideceksin?" diye sormuştu. Derin bir nefes alıp gülümsedim. "Sanmıyorum. Beni göreve göndermezler. Tabii konu kehanet ile-" Sustum ve yutkunup Cloe'ye baktım. Kehanet mi gerçekleşiyordu yoksa? Zaman mı gelmişti? Cloe bir süre tereddüt etse de sonradan kararını verip hızla bana sarıldı. "Şey... Dikkatli ol." Geri çekildim ve ona gülümsemeye çalıştım. Ama sanırım becerememiştim. Çünkü Cloe'nin suratındaki korku ifadesi daha da artmıştı.

Kılıcımı toprağa sapladım ve yürümeye başladım. Hector beni kulübesinin kapısında karşılamıştı. Beni görünce koca cüssesi ile yerleri sarsarak yanıma geldi. "İnan bana engellemeye çalıştım. Ama Tanrıça'ya kim söz geçirebildi ki?" Kaşlarımı çatıp ona baktım. "Neyden bahsediyorsun Hector?" Kulübenin kapısı açıldı ve içeriden benim yaşlarımda bir kız çıktı. Kahverengi saçlarını örmüştü ve mavi gözleri sert bakıyordu. "Sen şu ünlü Belirsiz Kahraman olmalısın? Hiç hayallerimdeki gibi bir tipin yok." Kıza sinirlensem de umursamadan Hector'a baktım. "Neler oluyor burada?!" Hector koca elleriyle bir süre oynadı. Sonra ise bana bakmadan konuşmaya başladı. "Savaş Tanrıçası Catha kehanette sana yardımcı olacak melezleri seçmiş. Birisi de yeni melezimiz Melissa Cold. Catha'nın kızı." Oflayarak saçlarımı karıştırdım. Laf aramızda en nefret ettiğim Tanrı Catha idi. Onunda bana bayıldığı söylenemez tabii.

Dönüp kıza baktım. Gülerek bana bakıyordu. "Kaç yaşındasın sen?" "16." Güldüm ve Hector'a baktım. "Madem bana yardım etmesi istendi, neden bu kadar geç kampa yollandı?" Hector yüzünü buruşturarak bana baktı. "Buna böyle tepki veriyorsan diğer kahramanları görünce ne yapacaksın acaba?" Gözlerimi kısarak Hector'a baktım. Babam olarak gördüğüm yarı deve. "Hangi kahramanları?"

***********

"Toplanın! Toplanın! Evet. Kehanet için Jason'a eşlik edecek kahraman grubu Tanrılar tarafından belirlendi!" Hector bana isimleri söylememişti ve tüm kampı buraya toplamıştı. Bu yarı devin huylarından nefret ediyorum. "İsimleri okuyorum!" Göz ucuyla bana bir bakış attı ve okumaya başladı. "Sarah Parker!" Şaka mıydı bu? Güzellik düşkünü Sarah mı bana eşlik edecekti? Tanrılar kesinlikle ölmemi istiyor olmalı. "Cloe Deston!" Yanımdaki Cloe gülerek bana baktı. Ben ise sevinmemiştim. Bu tehlikeliydi ve Cloe... "Steve Hank!" Hızla başımı kaldırıp Hector'a baktım. Bana bakmıyordu. Sinirle dudağımı ısırdım. Benimle birlikte beni benimseyen herkesi öldürecekler miydi? "Geride kanıt bırakma." Steve'in sesi ile ona döndüm. Buruk bir gülümseme ile bana baktı. "Tanrıları gerçekten korkutuyorsun Jason." Hector'un sesi ile sustuk. "Melissa Cold! Samuel Michale!" Cloe'ye bakmaktan kendimi alamadım. O da gözlerini bana çevirmişti. Benden nefret ettiğini yeni öğrendiğim Samuel ise sinirle bana bakıyordu. "Ve son olarak... Roan Pierce!" Sinirle öne fırladım. "Hayır! Herkesi kabul ederim ama o olmaz!" Kalabalığın arasından gelen ses ile yumruğumu sıktım. "Bu berbat ekibe gerçek bir kahraman sokmuşlar. Sevinmelisin Belirsiz. Ölmeme ihtimalin var." Sonra alayla güldü ve bana baktı. "En azından kehanet yüzünden ölmezsin. Kendim için söz veremem." 

"Yeter! İkinizde kesin! Bu Tanrıların kararıydı! Ve buna uymak zorundasınız! Şimdi... Herkes kulübelerine!"