Çığlıkla uyandım sabah. Her zaman olduğu gibi...
Tek başımayken çok zordu herşeyle başa çıkmak.
Evet,yanımda insanlar vardı ama benim ihtiyacım olan onlar değildi.Hiçbir derdim yokken ,ölesiye mutluyken , sen multu olamazsın diye haykırıyordu resmen ebedi sürecek olan bu karanlık...
Ne yapmalı, nasıl yapmalı, kime haykırmalı...
İspat edebilir miydim ?
Hey , siz dışardakiler , ben herşeye rağmen yaşayabilirim .
Diyebilir miyim?Sonsuz mutlu yaşam... Sonlu ama bir o kadar da mutlu...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
DÜŞ MEZARLIKLARI (Düzenleniyor)
ChickLitŞu mezarlar da olmasa Nasıl nefes alır bu ölü toprak? (Yaşadığım rahatsızlıktan dolayı hikaye duzenlenmeye alınmıştır.)