DÜŞ MEZARLIKLARI (Düzenleniyor)

◇

Ben Özgür.
Herşeye , herkese daima meydan okumuş ,üniversite bitirmeye çalışıp, isminin anlamını biraz da olsa vermeye çalışan ; bazen saçmalayan ,herzaman, sınırsız ve kendini bilmez , gereksiz özgüven patlaması yaşayan talihsiz bir genç kız...

Hadi en baştan başlayalım...

Tamam, küçüklüğümden beri hep kendime sahip çıkmaya çalıştım. Kimse bilmeden , kimsenin yardımı olmadan , herhangi bir şeye gerek duymadan yaşamaya çalıştım. Ama hep ölü gibi yaşadım. Yaşayarak yaşamak nasıl olurdu ki ?
Yetimhanedeyken başka düşüncelerim yoktu. Aslına bakılırsa hiç anne-baba hayalleri kurmadım . Belki de bir fikrim olmadığındandır. Umursamadım . Umursamamaya çalıştım. Sonuçta bana gerek yoktu , karşılıklı olmalıydı hislerimiz.
Ve tabii kaçamaklarım da vardı.
En sevdiklerim akşamlarıydı. Herkes yattıktan sonra Burçak'la birlikte sessiz sedasız çıkar , havanın soğuk ya da sıcak olmasına dikkat etmeden, istediğimiz herşeyi yapardık. Belki sabahtan sakladığımız şekerler , belki kendimizce kurguladığımız oyunlar, belki düşlediğimiz insanlar...

Çocukluğumun tek kahramanıdır Burçak. Hep onun kadar düsünceli olmak için çabaladım . Ama resmen kendimde... Bi'şey bulamadım.
Büyuk hayaller ve kırıklıkları...

Arada kavga eder hatta birbirimize haftalarca küs kaldığımız olurdu. Ama bizim başka kimsemiz yok ki. Ne çare.
Dayanamayız ayrı kalmaya . Aynı okullarda okuduk hep . Üniversiteyi de aynı tutturmayı bildik . Sürekli birbirimizi koruruz . Herkes yaklaşmaya korkardı. Hatırladıkça nedensiz olarak bir gülme gelir hala.

Benimki böyle başlayan bir hayattı. Tam anlamıyla 'Hayat'.
Her ne kadar hançerlese de içimi, yavaş yavaş yok etse de benliğimi , şükürler olsun ki herzaman benim için bir kurtarıcı geldi.
Bu yüzden herzaman çektiğim bütün acılar , yaşadığım bütün mutsuzluklar , hiçbir umut olmadığı günleri , ilerde yaşayacağım musmutlu günlerin bir ödemesi olarak gördüm. Kendimi hep böyle teselli ettim.

Biz yolumuzu böyle bulduk...

Öldüresi sınavlar , çılgın hocalar,  saçma sapan dersler , çoğu zaman saçlarını başlarını yolmak ve metrelerce yerde sürüklemek istediğim insanlar veee hoşgeldiniz...
İşte ünivestenin ,sonunda, son yılları.
Olamaması gereken , olması gerekip de olmayan , olur olmaz aşklar, ilişkiler...

Hangi biri...

Şöyle ki dürüst olmak gerekirse benim birtanem Burçak , benden kısa olsa da daha güzel olduğu tesçillenmiş okul kraliçesiydi diyebiliriz.
Kendisi çok çabuk arkadaşlık kurar ama benden başka kimsaye güvenmez. Tabii benim için de aynı kural geçerli.
Ah o bizim kurallarımız yok mu ?
Ama şuanki konumuz bizim arkadaş grubumuz.

Aslında sadece Burçak değil birçok insan var. Öncelikle Pelin.
Pelin kendi halinde sessiz ama akıllı bir kızdır. Zor zamanlarımda onda yanımda olurdu. Bir sonraki Aylin.
Aylin çok konuşkan , biraz da geveze bir insandır. Bu özellikleriyle Burçak için ideal bir arkadaş olarak görülüyor. Vee son olarak bizim beyaz atlı prenslerimiz Poyraz ve Buğra .
Tabii siz bu tabiri istediğiniz gibi anlayabilirsiniz.
Hazırlanın...