Mucizevi Aşk

1. Bölüm

Ben hayallerimizin de yaşadığı bir dünya olduğuna inanırım. Mucizelerin gerçekleştiği herkesin mutlu olduğu, sevenlerin sevildiği ve rüyalarımızın gerçek olduğu bir dünya...

Biz göremesekte ruhumuz o dünyayı ziyaret ediyor belkide. Bir de aşkın sonsuz olduğu bir dünya düşünüyorum. Kaybetme korkusu olmadan sevenlerin hiç ayrılmadığı bir dünyada ruhlarımız var.

Henüz üniversiteye yeni geçtim fakat çok şey öğrendim. Lise ortamı gibi değildi. Üniversite 4'ler kendinden küçükleri ezmiyor hatta bizlerle arkadaş oluyorlardı. Lise de tam tersi 4'ler kendinden küçükleri eziyorlar ve en çok ise lise 1'ler eziliyorlar. Kim başlattı şu ezme işini bilmem ama zamanında bende ezilen kız olmuştum. Ve intikam için geçen yıl bende benden küçükler ile dalga geçip durdum.

Belki biraz saçma ama gayet eğlenceliydi.

Neyse ki lise bitti üniversite geldi. İleride ünlü bir şarkıcı olmak istiyorum. Sesimi tüm dünyaya duyurmak istiyorum.

Belkide bu hayaliminde gerçek olduğu dünyaya şu an ışınlanmak isterdim. Biliyorum çünkü bu hayaliminde yaşadığı bir dünya var.

Evimden oldukça uzakta olduğum için Yosun Kız Yurdu'nda kalıyorum. Ve 2 yeni oda arkadaşım ile geçinmeye özen gösteriyorum.

Üniversitemi şehir dışında okuduğum için biraz korkmadım diyemezdim. Fakat oda arkadaşım Ezgi ve Damla sayesinde en yakın zamanda buraya alışabileceğimi düşünüyorum.

Ezgi ve Damla demişken; Damla'nın aşırı titiz olması ve Ezgi'nin aşırı pasaklı olması beni çileden çıkarıyordu.

Geçen gün ders çalışırken acıkmıştım ve mutfağa gitmiştim. İçeriden sesler duymaya başladım bu Damla'nın sesiydi.

Bana söyleniyordu. "Dilara ödevini yaptıktan sonra kaç kere diyeceğim kitaplarını topla diye?" Sanki annemi de yanımda getirmiş gibi hissetmiştim ki bunun Damla olduğunu hatırlayana kadar...

Odaya girdiğimde henüz ödevimin bitmediğimi söylemeye çalışsamda dinletemedim ve ertesi gün ödevimden düşük bir not aldım.

Ve başka bir gün;

Yatağımda uzanırken diğer bir yandan da kulaklığımdan açtığım son ses müzik ile hayaller kurmaya başlamıştım.

Gözümü kapatmış ünlü bir şarkıcı olduğumu hayal etmeye çalışmaktaydım. Son ses müzikten hiçbir şey duyulmasa da kulağımın zarını patlatacak bir çığlığı duydum.

Kulağımdaki kulaklığı anında çıkardım ve yatağa fırlattım. Çığlığın sahibi Damla'ydı. Koşarak yanına gittim. Eli titriyordu ve işaret parmağı ile salonun halini gösteriyordu.

Ezgi'nin yediği cipsleri, kolaları yastıkları ve yorganları yerde görünce kriz geçirmişti.

Bir saat söylenip başımızın etini yese de onu çok seviyorduk.

Biz 3'ümüz ev dışında çok iyiyiz sanırım.

Bazen fikirlerimiz uyuşmasada dediğim gibi 3'ümüz en iyi dostlarız.

Yarın doğum günüm olduğundan Damla heryeri temizleyip süslemelere başladı. Yosun Kız Yurdunda Parti yapacaktık. Pijama partisi...

Elif ve Esra'da bize katılacaklardı. Elif ve Esra derken hemen karşı odamızdaki tatlı kızlar. Kısacası komşularımız mı desek?

Hazırlıklar bitince Damla "Oh" diyip kendini yatağa atacağına direk duşa girdi. Oysaki saat gecenin 1 idi.

Her yıl doğum günümü ailem ve akrabalarımla kutladığımdan bu doğum günümün anlamı büyük olacak gibi. Sonuçta bu bir ilk...

Hepimiz yataklarımıza yattık ve uyumaya çalıştık. Çok yorgundum ama gözüme bir gram uyku girmedi diyebilirim. Bütün gece bilincim açık bir şekilde bir uyudum bir uyandım. En de nefret ettiğim şey...

Kapının tıklamasıyla irkildim. Ve kapıya doğru yöneldim. Elif ve Esra erkenden yanımıza gelmişlerdi. Birlikte oturup sohbet etmeye başladığımızdan beri Ezgi'nin nerede olduğunu merak etmiştim.

Ve tam o sırada "Ben geldim!" diyip poşetlerin bir kısmını mutfağa bir kısmını odasına ve bir kısmınıda yanımıza getirmişti. "Dediğin gibi eksiksiz her şeyi aldım Damla." dedikten sonra Damla'nın sus dermiş gibisinden yüz ifadesini görmezden gelemedim.

"Kızlar süpriz mi yapacaksınız? Ay bu çok heyecanlı..." diyerek koltuğun üzerine çıkıp zıplamaya başladım. Ardından benim kafamdan olan Esra da karşımdaki koltuğa çıkıp zıplayarak "Çok eğleneceğiz desenize!" dedi.

Kombinin üzerindeki CD'yi alıp televizyona takan Ezgi bir kopmalık şarkı patlattı. Hepimiz kendimizden geçmiştik. Dans ederken yüksek sesle "Hani pasta?" diyip kollarını havaya kaldırıp iki yana sallamaya başladı Elif.

"Sahiden hadi aldığın pastayı getir Ezgi." Dedikten sonra Damla CD'yi kapatıp mutfağa yöneldi. Bende onlara yardım etmek için mutfağa gittim.

Gördüğüm şey inanılmazdı. Ama sanırım kötü anlamda inanılmazdı. Nasıl oldu anlayamayarak sadece üzüntüyle pastaya bakmakla yetindik diyebilirim.

Bunun olabilmesi için birisinin pastanın üzerine oturması lazım...

Öyle yani...

"Amaan bizde pastasız cipsli parti yapalım." diyerek geçiştirmeye çalıştım. Aslına bakarsanız üzülmüştüm. Hemde çok...

Akşama kadar eğlencemiz devam etti.

Esra ve Elif hediyelerini vererek veda edip odalarına gittiler.

O sırada Ezgi hediyesini uzatarak "İyi ki doğdun şapşiiik." Dedi ve hediye paketini açmam için gözleriyle işaret etti.

Açtığımda şu an anılarımı anlattığım defterimi gördüm. Yani bir hatıra defteri almıştı.

Ve artık her şeyi buraya yazacağım sanırım. Eğer yaşlanırsam bunu okuyup gençleşirim. Olamaz mı yani?

Yorgunluktan öldüğümüz için sabah kalkmakta baya güçlük çektik. Ve derse geç kaldık. Ama bu pekte sorun olmadı.

Derste hatıra defterimin bir sayfasına sıkıntıdan desenler çizerken defterimin ilginç bir şekilde parıldadığını gördüm.

Kafamı öne biraz daha eğip parıldayan defterimi incelemeye çalıştım.

Ders bittikten sonra defterimi omuz çantama koydum ve Aysun Öğretmenimi bulmak için etrafa bakınarak yürüdüm.

Teslim etmem gereken bir dosya vardı ve acilen bulmam gerekiyordu. Hızlı adımlarla yürürken karşımdan gelen biri önüme geçip heykel gibi dikildi.

Ellerini göğsünde bağlayıp "Yavaş olsana güzellik." Diye hitap edince gözlerimi kocaman açtım ve kimsenin duymadığından emin olmak için etrafıma bakındım.

Gözlerimi çocuğa diktiğim zaman onu öldüreceğimi sanmış olmalı ki "Tamam sakin ol hiçbir şey demedim." Diyerek alaylı bir sırıtışla arkasını dönüp gitti.

Çok merak ettim bu tipler içinde arkasından gözyaşı akıtan kızlar var mıdır?