Herşey yerli yerindeydi. Biz gelene kadar halletmislerdi herseyi, gerçi okdarda bişey yoktu ama.
Enes,sakin bi cocuktu sinirlenmezdi hiç, amaa sinirlendimide yer yerinden oynardi.bazen çok bilmislik taslamalari olurdu.güldüğüne pek rastlamazdik.
Bora ise enesin tam tersiydi sanki zıt kutuplardı.
Neşeli,afacan,şakacı ve bazende çok gıcıktı.
Mete ise kendi halinde bi cocuktu.kafaya göre takilirdi onu hala cozememistim.
Nidanin şuana kadar bana yalan söylediğini görmemiştim,yalan soylemezdi.guvenilebirdi.
Herkes yerlerine geçmişti.
Nida defi,bora darbukayi,enes gitarini,mete ise kendi yerine geçmişti.herkes yerlerine aldığında şarkı baslamisti.ben hem sarki
söylüyor hem dans ediyordum.bugunde esin erisin" yarına kim sağ kim selamet bu gece kalbim sana emanet" şarkısını soyluyodum, soylerken sesim iyi çıkmamıştı çok heyecanlıydım sanki ilk defa sarki söyleyip dans edecektim.dün soyleyememistim o çocuk yüzünden boş yere kavga çıkarmıştı gecenin bi vakti. Onun yüzünden konserimizi yapamamistik
Neymiş efendim,çok ses oluyomuşta,uyuyamiyomus.yeni taşınmıştı galiba onu burda daha önce görmemiştim bizim sitelerden birinde oturuyordu.birde küstahlığı yetmezmiş gibi polise şikayet etmişti. kacmasaydik yakalaniyoduk askala. şimdide onun korkusuyla rahatsizdim.korkmuyordum ama birdaha polisin gelmesini istemezdim. Babam bilmiyodu polislerin geldiğini ogrenseydi asla izin vermezdi.
konser son bulduğunda bizim grup(enes,mete,bora,nida) yanima geldi.
Enes"ne oldu bugun pek neşen yok gibi şarkı soylerken sesin titredi. Canini sıkan bişey varsa soyle"
ben:"yok sadece biraz endişeliyim"
Bora"o cocuğami taktin"dedi.
Nida hemen ordan "bencede o cocuga takmış baksaniza gözü hep çocuğun evinde"
Ben:"hayır.sadece. birdaha polisin gelmesini istemiyorum babam ogrenirse fena olur. Hadi toparlanip gidelim" ben dışında herkes buralari toplamıştı. nasil geldiysek öyle birakmistik herşey yerli yerindeydi.aksi taktirde komsulardan şikayet edebilirlerdi sokağı kirlettigimize ve yüksek sesten dolayi .neyseki anlayiska karsiliyordu her biri,tabii o çocuk dışında.
Bora,mete ve enesle yollarimiz ayrılmıştı ben de nidayla siteden tanismistim bizim binada oturuyorlardi.nida hemen söze basladi sanki onlarin gitmesini beklermiş gibi
"Neden hep çocuğun binasina baktım.onun yolunu gozlermis gibi"
"Nidaa saçmalama lütfen"
"Hadi hadi ben biliyorum s-"
"Nidaa yeter artik senin bu şeylerini dinleyemicem"
"Tamam be kanka takılıyodum sadece kızma bana"
"Sende kızdırtma o zaman."
"Neyse hadi görüşürüz ben
gittim,iyi geceler"
"Sanada sanada balıketli"
Bunu bilerek söylemiştim bu onu sinir ediyodu. Fazla kilolu değildi ama canim öyle söylemek istiyodu. Oda bana kürdan diyordu ne alakaysa artık.
Nida gözden kaybolmuştu eve girmişti herhalde.bende yürüme alanına gidip bi banka oturdum. dışarıda oturmak, temiz hava almak
Etrafı izlemek iyi geliyordu bana, seviyodum açıkçası. Kafami kaldirip etrafa baktığımda.hiçkimse yoktu sessizlik ve ben.
Öylesine bi noktaya odaklanmış bakiyodum nereye baktığım umrumda bile değildi sadece bakıyorum sessizlik okadar güzeldi hiçbirşey umrumda degildi
Bian kendimi toparladim kendime geldim.
OPS!!!
Ne yani bu olamazdı değilmi ben bir sattir bu çocuğa mı bakıyodum daha doğrusu dalmistim ah nekadarda gerizekaliyim ne tarafa baktigima dikkat etseydim böyle olmicakti. Neyseki çocuk ona baktığımı anlamamış galiba. Anlamazdi dimi inşallah anlamamistir ona baktığımı. Çocuğun gözleri birden beni buldu ne yapacağımi şaşırdım evemi gitsem,yoksa bende mi baksam.ayyy nediyorum ben onun yüzünden kendi rahatligimdan olmazdım sonuçta ilk önce ben gelmiştim. Sanki onu hiç görmemiş gibi davranıp o tarafa bakmiyodum.
