Για την Καρδια του Βαρωνου

Untitled Part 27

Περιμενα τον Louis να γυρισει ενω κοιτουσα ξανα και ξανα το σημειωμα...

"Ολα Ενταξει Βαρωνε το θεμα λυθηκε, προχωραμε στην επομενη δουλεια"

Τωρα εξηγουνταν πολλα απο τον περιεργο και ποροβληματικο του χαρακτήρα.. Γι αυτο με πηρε εδω.. Γι αυτο δεν ταραχτηκε οταν ακουσε για τον Βαρωνο.. Γι αυτο δεν το ενοιαζε τιποτα...

Τωρα αρχισα να λυνω το παζλ.. Γι αυτο ελειπε για πολλες ωρες.. Γι αυτο ποτε δεν μιλουσε για την δουλεια του.. Καθε φορα που τον ρωτουσα με τι επιχειρήσεις ασχολείται αλλαζε θεμα.. και ελεγε με διαφορες...

Και τωρα θα περιμενα να γυρισει και θα μου εδεινε εξηγήσεις ηθελε δεν ηθελε.. επρεπε να ξερω.. να ξερω την α΄ληθεια.. ενιωθα την εμπιστοσύνη μου να κλονιζεται και αρχισα να σκεφτομαι τι επρεπε να κανω τωρα... Θα επρεπε να τερματίσω την σχεση μου μαζι του η να συνεχισω??

Αραγε η Rose ηξερε γι αυτο η οχι? Τι τροπη θα επαιρναν τωρα που ηξερα τα πραγματα? Χιλιαδες ερωτησεις περνουσαν απο το μυαλο μου ως την στιγμη που ακουσα την πορτα να ανοιγει..

"Μωρο μου? που εισαι?" τον ακουσα να φωναζει και πηρα μια βαθεια ανασα.. βγηκα απο την βιβλιοθηκη

"Εδω ειμαι Louis" αποκρυθηκα καπως παγωμενα.. με κοιταξε παραξενεμενος..

"Εγινε κατι οσο ελειπα? γιατι εισαι ετσι απομακρη?" ρωτησε παραξενεμενος.. τελικα θα ηταν πιο ευκολο να του το πω απο οσο φανταζομουν

"Εγινε κατι ναι.. κατι που χρειαζεται μια λογικη εξηγηση Louis" αποκριθηκα και αυτη την φορα ημουν πραγματικα πολυ σοβαρηη

"Τι εχει συμβει Perrie με τρομαζεις" αποκριθηκε..αχχ καημενε μου ακομα δεν εχεις δει τιποτα.. σκεφτηκα και πλησιασα

"Για πιο λογο δεν εμαθα απο την αρχη οτι εσυ εισαι ο Βαρωνος Louis?" ρωτησα αργα με σταθερη φωνη και τον ειδα να παγωνει επιτοπου στην θεση του.. ειχε κερωσει σαν αγαλμα..

"ΕΕΕΕ??" ηταν το μονο που καταφερε να ψελλισει.. τον κοιταξα λιγο θυμωμενα και του εδωσα το χαρτι

"Ελεφαντας... για πιο λογο λεω δεν μου ειπες απο την αρχη οτι εισαι ο Βαρωνος? για πιο λογο μου το εκρυψες Louis?" ρωτησα αυτη την φορα πιο εντονα.. εκεινος δεν απαντουσε.. πηρε μερικα λεπτα μεχρι να εχω ανταποκριση/..

"Δεν ηθελα να ξερεις" απαντησε με βλεμμα σκυμμενο στο πατωμα.. παραξευνευτικαα

"Για πιο λογο? για τον κινδυνο? αφου κανεις δεν ξερει οτι εισαι εσυ.. εισαι σαν φαντομας.. ολοι σε ξερουν αλλα κανεις δεν σε βλεπει" αποκριθηκα νευρικη.. ειδα τις φλεβες στο λαιμο του να πεταγωνται.. ηταν αρκετα νευρικος μπορουσα να το καταλαβω.