Για την Καρδια του Βαρωνου

Κεφάλαιο 10

Louis Pov

Μπηκα στο συνηθισμενο μου μαγαζι.. Παντα επελεγα αυτο... Ηταν το καλυτερο μαγαζι στην πολη και ηξερα καλα και τον Harry εδω και χρονια.. ειχα ακουσει οτι η νεα χορευτρια ηταν μοναδικη.. περιμενα ανυπομονα καθισμενος στο μπαρ.. Μεχρι να βγει να κανει το νουμερο της ειχα ηδη πιει δυο ποτηρια ουσκι...

Οταν βγηκε καρφωσα το βλεμμα μου επανω της.. Ηταν οντως εξαιρετικη... δεν μπορουσα να διακρινω καθαρα αν ηταν οσο ομορφη ελεγαν αλλα σιγουρα χορευε καλυτερα απο οτι εγω ειχα μαθει... Για λιγο ενιωσα το βλεμμα της να συναντιεται με το δικο μου.. Και ξαφνικα το σουτιεν της βρεθηκε στα ποδια μου.. αυτο μου ειχε δωσει την αφορμη για να μπορεσω να την δω απο κοντα..

Το νουμερο της τελειωσε.. Μεχρι να τελειωσει πηγα και βρηκα τον Harry του ειπα οσα ηθελα να του πω κι εκεινος συμφωνησε.. φυσικα καιδεν μπορουσε να μου φερει αντιρρησεις... Επειτα πηγα απο το καμαρινι της.. Και πραγματι ηταν τοσο ομορφη οσο ελεγαν ισως και ακομα περισσοτερο.. Ηταν γλυκια με ξανθα μαλλια και γαλαζια ομορφα ματια..

Ηταν καπως ντροπαλη κι αυτο με εκανε να αναβω.. Ναι σιγουρα αυτη χρειαζομουν για επισημη συνοδο μου σε ολες αυτες τις βαρετες δεξιωσεις κατα τις οποιες συχνα επρεπε να δινω το παρον...

Της εκανα την προταση και προς μεγαλη μου εκπληξη δεχτηκε.. αυτο ηταν η αποδειξη πως μαλλον δεν της αρεσε εκει. ειδα αμεσως την ανακουφιση στο προσωπο της.. Βγηκα και την αφησα να αλλαξει.. Πηγα μπροστα απο την λιμουζινα μου.. μεχρι να ερθει αναψα το τσιγαρο μου. Οταν πια το ειχα σβησει την ειδα να με πλησιαζει.. δεν καθυστερισε ιδιαιτερα... Της ανοιξα την πορτα και μπηκε στην λιμουζινα μπηκα και εγω και ειπα στον οδηγο μου να ξεκινησει.. εκλεισα το διαχωριστικο παραθυρο και την κοιταξα.. Ναιι τωρα που μπορουσα να την δω πιο καθαρα εβλεπα την αγνοτητα την καθαροτητα στα ματια της...

"Λοιπον Perrie νομιζω πως ηρθε η ωρα να σου εξηγησω τι ακριβως θελω απο σενα" ξεκινησα να της μιλαω.. χαζευε απ εξω και γυρισε και με κοιταξε..

"Ναιιι θα ηθελα να ξερω" μουρμουρισε καπως αμηχανα εκεινη.. της χαμογελασα καπως ελαφρα..

" Αρχικα θα μου μιλας στον ενικο.. θα πρεπει να το συνηθισεις αυτο" αποκριθηκα και μπορεσα να διακρινω το χαμογελο της παρ ολο τον σχεδον ανυπαρκτο φωτισμο στην λιμουζινα...

"Αυτο δεν νομιζω πως ειναι και κατι δυσκολο" απαντησε χαχανιζοντας.. οφειλω να πω πως μου αρεσε που ηταν διαχυτικη και ανετη..