Για την Καρδια του Βαρωνου

Κεφάλαιο 36

Oταν ακουσα την φωνη του Louis ενιωσα σοκαρισμενη.. Αυτο δεν μπορουσε να συμβει.. οχι.. οχι οχι γαμωτο.. Εσπρωξα τον Μαικλ με δυναμη και κοιταξα τον Louis..

Εμοιαζε πραγματικα σοκαρισμενος απο οσοα ειχε αντικρυσει και εγω τωρα δεν μπορουσα να αρθρωσω κουβεντα.. Και τωρα καπως επρεπε να δικαιολογισω τα αδικαιολογητα...

Κοιτουσα μια τον εναν και μια τον αλλο.. Ο Louis εμοιαζε πραγματικα θυμωμενος και ο Μαικλ ειχε ενα ειρωνικο χαζο χαμογελο... Πηρα μια ανασα και τους κοιταξα..

"Louis αυτο που εγινε δεν ειναι αυτο που νομιζεις" καταφερα να πω μετα απο αρκετα λεπτα της σιωπης..

" Perrie μωρο μου γιατι λες ψεμματα?" ρωτησε ο Μαικλ αγκαλιαζοντας την μεση μου.. απομακρυνα τα χερια μου

"Εξαφανησου πριν γινω εξαλλη και δεν βρεις δρομο να φγυγεις" φωναξα και τον εσπρωξα προς την πορτα...

"Εμεις οι δυο δεν τελειωσαμε μωρο μου θα τα ξαναπουμε" μου ειπε καθως εκλεινα την πορτα... εκλεισα την πορτα και στηριχτηκα σε αυτη.. κοιταζα τον Louis Που εμοιαζε να βραζει απο το θυμο του..

"Louis πραγματικα δεν ειναι αυτο που νομιζεις" αποκριθηκα ξανα.. με κοιταξε με απαξιωση...

" Θελω να μαζεψεις τα πραγματα σου και να φυγεις P[errie" αποκριθηκε με εναν ανησυχιτικο τονο στην φωνη του...

"Τι.. τι εννοεις θελεις να μαζεψω τα πραγματα μου και να φυγω?" ρωτησα αργα με σταθερη φωνη αργη σχεδον ετρεμα...

"Αυτο που ακουσες.. θελω να τα μαζεψεις και να φυγεις" αποκριθηκε ξανα αυτη την φορα πιο νευρικα.. πλησιασα αργααα

" Louis σε παρακαλω μη μου το κανεις αυτο σ αγαπαω" κλαψουρισα κι εκεινος ηταν ετοιμος να με κατασπαραξει.... με πλησιασε και με επιασε με δυναμη απο το λαιμο.. με κολλησε στον τοιχο..

"Μη λες τετοιες λεξεις τις κανεις προστυχες" γριλυσε σχεδον μεσα στα μουτρα μου.. ενιωσα ολο μου το σωμα να ανατριχιαζει ενιωσα φοβισμενη

"Lou.. louis σε παρακαλω μη.. μου το κανεις αυτο" κλαψουρισα και με χαστουκισε με δυναμη

"Μαζεψε τα και φυγε... τελειωσαμε τα διαλυω ολα παλιο πουτανα.. αυτο εισαι.. ΜΙΑ ΓΑΜΗΜΕΝΗ ΠΑΛΙΟΠΟΥΤΑΝΑ ΠΟΥ ΣΕΕΒΑΛΑ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΑΣΕΣ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΜΕ ΚΕΡΑΤΩΣΕΙΣ ΜΕ ΤΟΝ ΠΡΩΤΟ ΤΥΧΟΝΤΑ" ουρλιαξε εκεινος και με χαστουκισε ακομα μια φορα.. εχασα την ισορροπια μου και βρεθηκα στο πατωμα... εβαλα τα κλαμματα/ τον κοιταξα στα ματια..

"Σ.. αγαπησα και δεν σ απατησα α./. αυτος ηρθε εδω περαα και.. ε.. εγινε οτι εγινε" μουρμουρισα κι εκεινος με κοιταξε με αηδιααα

" Οταν γυρισω να μη σε βρω εδω περα..εγινα σαφης?" με τραβηξε απο τα μαλλια με εσπρωξε πιο περα και εφυγε κοπανωντας την πορτα...

Σηκωθηκα με δυσκολια απο την ζαλαδα μου αλλα ενιωσα ενα δυνατο οξυ πονο στο στομαχι.. Ανεβηκα αργα τις σκαλες.. ανοιξα ενα μικρο σακο και πεταξα μεσα ενα πουλοβερ χοντρο ενα κολλαν μια φορμα και μποτες.. αλλαξα και κατεβηκα..

Δεν μπορουσα με κανενα τροπο να σταματησω τα δακρυα μου... πονουσα και υπεφερα.. αλλα ο Louis ειχε καθε δικιο να πιστευει πως ειμαι μια πουτανα που τον απατουσε... Αλλωστε αυτο ξεκινησα να κανω για την επιβιωση και αργα η γρηγορα εκει θα κατεληγα παλι.. στην καλυτερη περιπτωση θα γινομουν call girl πολυτελειας...

Αφησα το μονοπετρο δαχτυλιδι στο τραπεζι μαζι με τα κλειδια μου.. Πηρα μια ανασα ανοιξα την πορτα αργα... βγηκα.. κοιταξα γυρω μου.. ετρεχαν μερικα δακρυα απο τα ματια μου.. εκλεισα την πορτα πισω μου αργα.. Το χερι μου ετρεξε αργα απο το χερουλι σχεδον αδυναμα..

τα βηματα μου ηταν βαρια.. ακουσα το αμαξι του και επιταχυνα λιγο.. κοιταξα τα χρηματα στο πορτοφολι μου και πηρα ενα ταξι.. δεν ειχα επιλογη.. η τελευταια μου διεξοδος ηταν να παω στην Rose για αποψε/./ κι απο αυριο θα εβρισκα μια λυση για ολα μου τα προβληματα...

So συγνωμη για την μικρη καθυστεριση αλλα ειχα και την κολλητη μου εδω και με χτυπησε και ενα κρουσμα γαστρεντεριτιδας.. Ευτυχως τωρα ειμαι καλα... Και παλι εδω.. Πως σας φανηκε η αντιδραση του Louis? τι λετε να κανει τωρα? Η Perrie? τι προβληματα νομιζετε οτι αντιμετωπιζει? Και ο Μαικλ? τι πιστευετε οτι θα κανει? λετε η Perrie να κρυβει κατι απο τον Louis?

Θα περιμενω τις δικες σας αποψεις και γνωμες.. αν η ιστορια σας αρεσει votes&comments Και συνεχεια συντομα!