GEÇMİŞİN AHI

İlk Hatırlamalar

NOT:Arkadaşlar okuduktan sonra lütfen oylayin gerçekten beğeneceğinizi dusunuyorum bir kişinin hayalini gerçekleştirmeye yardım etmiş olmak sizde mutluluk uyandırır şimdiden tüm okuyucularıma TSK ederim.♥♥♥♥

Güneşin o sıcak rengi hissedilebilir mi? Yada denize kavuşması anlatılabilir mi? Ne gariptir insanoğlu bilirken bir şeyler en bilen oluverir ama bilmez ki bilmediğini. Tıpkı güneşin o sıcak rengini tıpkı güneşin denize koşmasını bilmeyip bildiğini sanmaları gibi. O ne biliyor ne de bilmiyordu altın gibi parlayan o saçlarıyla beraber güneşin sıcaklığıyla sonsuzluğa birleşiyordu. Ufku onu derinlere daldırıyordu ama o anın tadını çıkarmak için gelmişti oraya. Hafif esen rüzgarın yumuşaklığını teninde hissedince bir gülümseme geldi yüzüne. Şu an bulunduğu yer onun en sevdiği huzura kavuştuğu ne yaşarsa yaşasın mutlu olarak oradan ayrıldığı bir yerdi. Olduğu yerde uzandı. Ne yapacağını bilmez bir tavırla kendi kendine sordu yapacağı şey doğru muydu?

Gitmek,gitmek onu mutlu edebilecek miydi. Ailesini arkadaşlarını en önemlisi geçmişini bırakıp gidebilecek miydi. Peki geçmiş geride kalabilir miydi ya da zaten geride kalan bir şey miydi geçmiş. Geride kalan bir şey ileriye nasıl yön verebilirdi ki. O geçmişin kapılarını açık bırakmış geleceğin kapılarında anahtar bulmaya çalışanlardan dı. Aradan saniyeler dakikalar saatler geçti. En sonunda önemli olanın verdiği kararın doğru olup olmaması değil onun bunu yapmak isteyip istememesi olduğunu anladı ve o bunu yapmak istiyordu gidecekti. Ne zaman nereye nasıl gideceği hakkında bir fikri yoktu. Uzandığı yerden kalktı çantasında her zaman taşıdığı ve çok sevdiği bir şeyi çıkardı neydi o çikolata dediğinizi duyar gibiyim ama maalesef değil bu bir haritaydi.

Açelya haritaları çok severdi. Ne zaman canı sıkılsa açar haritayı gözlerini kapatır ve işaret parmağını usütünde gezdirir. Hangi şehir hangi ülke parmağının altındaysa onunla ilgili yeni şeyler öğrenir can sıkıntısını giderirdi. İnce düşünenlerdendi. Her şeyi didik didik yapmayı severdi. Ama şimdi yapacağı şey onu küçük bir can sıkıntısından değil hayat boyu peşini bırakmayacak olan geçmişinden kurtaracağını dusundugu bir şeydi. Yine gözlerini kapattı. Parmağını gezdirmeye başladı. Gözlerini açtığında kocaman harflerle SİDNEY yazıyordu daha önce de araştırmıştı orayı zaten okuduğu bölümün gereği olarak da araştırma onun vazgeçilmezleri arasındaydı. Bu yüzden seçmişti avukatlığı. Tabi babasının ona vasiyetinde avukat olmasını istediğini yazması da avukatligi seçmesinin diğer bir nedeniydi. Üniversiteyi bitirmeden de gitmek istemiyordu once babasının vasiyetini yerine getirecek sonra gidecekti. Bunun içinde bu yılki derslerden kalmaması gerekiyordu çünkü son yılıydı gitmek için sabirsizlaniyordu. Bir sicrayista kalktı eve doğru yürümeye basladi. Kışın bitmemesinin gazabına uğramıştı yağmur Çiseliyordu adımlarını hızlandırdı. Nihayet eve varmıştı.

Kapıda onu küçük erkek kardeşi Deniz karsiladi. Onu öpüp sarıldıktan sonra oturma odasına gecti. Kumandayı eline alıp kanallara boş boş bakıyordu bi ara bi haberle karşılaştı kumanda elinden düştü. Beti benzi attı. Okuduğu üniversitenin kütüphanesinde yangın çıkmıştı. Çantasını kapar kapmaz yola koyuldu. Gördüğü ilk taksiyi çevirdi. Üniversiteye yetiştiğinde içler açısı kütüphanenin son haliyle karşılaştı.

Gözlerinden akan yaşları durduramadi. Buraları terk edip gitmeyi ne kadar istese de bir yanı hep kalması gerektiğini söylüyordu. Ne yapacağını şaşırmış bir halde ilerledi bulunduğu konumdan. Arkadaşlarıyla karşılaştı. İçlerinden birkaçı ağlıyordu bunu görünce dayanamadı. Hemen koşup ağlayan kıza sarıldı. Adi Elifti. Çok tatlı sevecen şakacı şen şakrak biriydi ama onun bu hali içler acisiydi. Acelyanin en sevdiği arkadaşıydı.

Bi grup yangının neden çıktığı ile ilgili konuşurken bi grupta yaralanan kimsenin olmamasına mutlu olduklarını ama yine de kütüphaneye yanan güzelim kitaplara uzulduklerini dile getiriyorlardı. Açelya Elifi kolundan tuttuğu gibi alıp bir kafeye götürdü. Aradan birkaç saat geçince Elif rahatlamış tam anlamıyla sakin bir insan gibi duygularını kontrol altına almıştı.

Açelya gitmek konusunu açıp acmamakta kararsız kaldı. Ve yaptı tek solukta söyledi Elife herşeyi. Elif sanki hiç sasirmamis bu kararı zaten bekliyormuş gibi davraninca Açelya şaşırdı ve"Elif sence gitmeli miyim?"diye sordu ve sabırsızlıkla cevabı bekledi.Elif sanki cevap vermekten korkuyormus gibi bir yüz ifadesiyle bence çok doğru bir karar almissin dedi. Ama sen gidersen çok özlerim sık sık ara olur mu? Diye sorunca Açelya tabiki de ararim arada bir gelirim ziyaretine dedi ve saatin geç olduğunu anlayıp kalkmalari gerektiğini söyledi. Açelya ile Elif bir süre yürüdükten sonra yolları ayrıldı Açelya eve doğru ilerlerken bu kararı annesine nasıl söyleyeceğini dusundu. Eve vardığında akşam yemeği hazırlanmış annesi ile kardeşi yemeklerini yemeğe başlamışlardı bile. Ellerini yıkayıp sofraya oturdu. İştahı yoktu ama yemek zorunda olduğunu biliyordu.Yemeklerini yedikten sonra annesi ile birlikte sofrayı topladı. Annesi bugun evden niye öyle apar topar çıktığını sorunca o da olan biteni anlattı. Annesi de bu duruma çok üzüldü kimseye bisey olmamasına o da sevinmişti.

Annesi sanki Acelyanin ona birşeyler söyleyeceğini sezmiş gibi bakınca Açelya ister istemez "anne ne oldu? " diye sordu. Annesi de "asıl sana ne oldu?" dedi.Açelya annesine düşüncelerini söyledi.Acelyanin annesi Ayşe hanım kızını severdi. Öz kızı olmasa da Denizi sevdiği kadar da Acelyayi da severdi. Açelya henüz 6 yaşındayken annesini kaybetmişti. Babası kizinin geleceği için evlenmek zorundaydı ve yaptı .Açelya 9 yaşına gelince babası Mehmet bey Ayşe hanım ile evlendi. Tabi Açelya nin olanlardan haberi vardı o küçük yasında babasının verdiği karari büyük bir olgunlukta karsilamis hiç itiraz etmemişti.

Yıllarca Acelyaya Ayşe hanım bakmisti. Öz kızı gibi severdi onu Açelya da Ayşe hanımı severdi.Yıllar sonra Deniz doğmuştu. Açelya Denizi o kadar çok seviyordu ki giderse herhalde en çok onu ozlerdi.

Ayşe hanım ne diyeceğini şaşırmış bir şekilde "sen nasıl istersen" diyebilmisti. Açelya buna çok mutlu oldu.mutfaktan çıkıp hemen kendi odasına gecti. Yatağında oturup hayaller kurmaya başladı. O de neydi evet hayalleri çok güzeldi ama gözlerinin önünden bi ara geçmişi bir film şeridi gibi geçti. Neler yaşamamıştı ki. Yavaş yavaş hatırlamaya başladı geçmişini taa küçücük çocuk halinden tutup şimdiki yaşına kadar başından geçen her olayı gözlerinin önüne getirmişti. Yaşadığı her karede bir ders bir sonuç vardı. Annesi ve babasının ölümü ikisininde su an yanında olmayışı canını çok yakıyordu. Ama o bunları unutarak uzak diyarlarda yabancı insanlarla yabancı kitaplarla yabancı yerlerle tanışmaya gidecekti. 2 hafta. sonra sınavları başlayacaktı. O
günlerde yağmur yağsa bile sanki güneş her zamankinden farklı bakıyor baharın gelişini haykiriyordu. Açelya 2 haftanın ardından nihayet sınavlarına girmis ve bayağı iyi puanlar almıştı. Ama önemli olan iyi puan almak değildi onun için sadece mezun olmak ve SİDNEY yolculuğunu başlatmaktı.

Baharın kokusu kuşların cıvıltısı çiçeklerin renkli giysileri insanın içine huzur veriyor başka diyarlara alıp götürüyordu o gun Açelya sabah erkenden uyanmış burnuna gelen baharın kokusunu derin derin içine çekiyordu. Güzel bir gündü sıfır stresle başladı güne Acelya. Ne bir sınavı ne yetiştirmesi gereken tezleri ne de başka bir sorumluluk o gün çok rahatti çıkıp alışveriş yapacaktı çünkü mezun olmasina sadece 2 hafta vardı. Hazırlandı annesine de haber verip çıktı. Havanın güzelliğinin tadını sadece o çıkarmiyordu anlaşılan insanlar dolaşmaya çıkmış bu güzelim havadan onlarda nasiplenmeye gelmislerdi. Parklar caddeler bahçeli evi olanlarin bahçeleri adeta insan kaynıyordu. Çocuklar bugün farklı bir neşeli farklı bir eglenceliydiler. Açelya baharın guzelligini izlemeyi bırakmış insanların gülen yüzlerini seyre dalmıştı. Biraz daha ilerleyince güzel bir elbiseyle karsilasti. Hemen içeriye girip beğendiği elbiseyi denedi. Mavinin çok güzel bir tonunun ipegimsi kumasla birleşimi sonucu ortaya çıkarılmış olan bu elbise kafasına yattı elbiseyi alıp doğruca eve gitti.