GEÇMİŞİN AHI

YAĞMURUN ACISI

Açelya'nın aklına gelen tek kişi ve tek olaydı.O anda o şekilde ağlamasına neden olan tek şey...

Açelya lise yıllarında çok zorlu bi dönemden geçmişti herşey  Açelya nın iyi bir lise kazanmasıyla başladı. Açelya okulun ilk günü kendini çok yalnız çok eksik ve çok boş hissetmişti.Tam her şeyin ne kadar boş ve saçma olduğunu söyleyecekken yanına bir kız oturdu.Kıvır kıvır saçları kemik gözlükleri ve kocaman gamzesiyle çok tatlı çok neşeli bir kızdı.                                                                                                  

Açelya kızı ilk gördüğünde 'bir insan nasıl bu kadar neşeli olabilir' diye düşünmüş ve kızın adını sorduktan sonra bu soruyu ona da yöneltmişti.Yağmur'du kızın adı.kız Açelya'ya aynen şöyle cevap vermişti.'Sadece anın tadını çıkarmaya bakıyorum ve olaylardan kişilerden hayvanlardan bitkilerden hatta inanmayacaksın belki ama çöp kutularından bile kendimi mutlu hissettirecek şeyler türetiyorum böylece hem mutlu oluyorum hem de sahip olduklarımın değerini daha iyi anlıyorum.'

Açelya uzun bir 'vaaaay'dan sonra 'sana kanım ısındı Yağmur insanları çabuk çabuk sevmem ama sen bir farklısın ya' deyince Yağmur tatlı bir gülümseyişe naif bir teşekkür ekleyip konuşmalarına son vermişti.Çünkü ders zili çalmıştı.Sınıftaki herkes farklı bir havadaydı bazıları sanki dünyaya sadece fizik sorularındaki kuvveti bulmak için bazıları matematikteki fonksiyonları nasıl yapacağım diye kara kara düşünmek için bazıları ah ah seneye su kasidesi var onu nasıl ezberleyecez demek için bazıları ben mol kavramını hayatta ilk kez duyuyorum demek için bazılarıysa ya ben bu yıl sınıfta kalırsam aman Allah'ım ne yaparım ben demek için gelmişlerdi .İçlerinden en farklı olanlar Açelya ve Yağmurdu ve galiba bu yüzden anlaşabilmişlerdi.

Biri büyük acılar yaşamış ve bunun ardından gülmeyi unutmuş Açelya biri de daha doğduğu andan itibaren kahkahalara boğulan neşeli Yağmur.Anlaşabilmelerindeki tek neden ikisinin de küçük yaşta olgunlaşmasıydı.Adeta büyümüşte küçülmüşlerdi.

Zaman su gibi akarken Açelya ve Yağmur birbirini daha iyi tanımış ve gerçek bir dostluk kurmuşlardı.Birbirlerine en küçük dertlerini bile anlatır hale gelmişlerdi.Açelya küçük yaşta ailesini kaybettiğinden hayatın ona acımasız davrandığından bahsederken Yağmur ise kendini üz üz nereye kadar diye düşünüp üzülmeyi nasıl unuttuğundan kahkahalarla nasıl tanıştığından bahsetmişti. ve böylece aralarındaki bağlar sağlamlaşmıştı...